Έπειτα από μήνες εγκλεισμού “άνοιξε δειλά η εστίαση” έγραψαν οι εφημερίδες. Κι οι πελάτες ως ήταν αναμενόμενο δεν έτρεξαν αλαλάζοντας στις μπάρες, ούτε κατέκλυσαν τα αγαπημένα τους στέκια γεμάτοι χαρά κι όρεξη, κορίτσια κι αγόρια δεν επιδόθηκαν σε δημόσιες περιπτύξεις όπως μας είχαν “υποσχεθεί” προ-ανοίγματος οι έρευνες των περιοδικών! Τα sms καταργήθηκαν εν μία νυκτί αν και όλοι είμαστε σίγουροι πως θα μπορούσαν αύριο κιόλας να επανέλθουν και ίσως αυτή η αίσθηση μας κρατά ακόμη μαγκωμένους. Αυτή η διάχυτη αμηχανία στις νύχτες μας χωρίς μουσική (α ναι απαγορεύεται και η μουσική) “γράφει” στα πρόσωπα των αγχωμένων μαγαζατόρων αλλά και των θαμώνων που δεν διασκεδάζουν παρά παίζουν κρυφτούλι, με την ώρα με τα μέτρα με τα περιπολικά που εμφανίζονται λίγο πριν το κλείσιμο να σου θυμίσουν τον παραλογισμό της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Όμως δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι πιο βαθύ αυτό που μας ενώνει.
Αυτή η αίσθηση πως όλα αυτά πέρασαν από πάνω μας έτσι. Χωρίς να λογαριαστούμε εν τέλει. Και σε εμάς εδώ στο νησί αυτοί οι λογαριασμοί κρατούν από λίγο πιο πίσω. Λίγο πριν το πρώτο lockdown και πολύ πριν τη φωτιά στη Μόρια, στον Έβρο πυροβολούσαν ανθρώπους και στη Λέσβο βιώναμε πρωτοφανείς επιθέσεις ενώ γίνονταν μπλόκα από κατοίκους του νησιού, και στο λιμανάκι της Θερμής ντράπηκε και η ίδια η ντροπή. Όλα αυτά μπήκαν στον πάγο όταν κλειστήκαμε στα σπίτια μας και για ένα χρόνο αυτή η βία που νωρίτερα είχαμε γευτεί όσοι σταθήκαμε με τον έναν η τον άλλο τρόπο στο πλευρό των προσφύγων και των δικαιωμάτων τους απλώθηκε σε όλη την χώρα. Όσο βλέπαμε live στην τηλεόραση να ξυλοκοπούν τους φίλους μας επειδή περπατούσαν στο δάσος μια ηλιόλουστη μέρα, μια μέρα που η κυβέρνηση δεν έκανε το παραμικρό για να ενισχύσει το σύστημα υγείας σκοτώνοντας έτσι τους παππούδες μας, εμείς θυσιάζαμε τη φωνή μας και τη σκέψη μας για το “γενικό καλό”. Σήμερα κουρασμένοι όλοι από την πρώτη εβδομάδα της κανονικότητας, περιμένουμε το καλοκαίρι που δεν έρχεται. Γιατί; Γιατί κάποτε πρέπει να λογαριαστούμε.
ΥΓ. Πριν από λίγες μέρες στην Θέουτα που ανήκει στην Ισπανία σε λιγότερο από 36 ώρες, 8.000 άνθρωποι από το Μαρόκο αλλά και την υποσαχάρια Αφρική έφτασαν κολυμπώντας με σκοπό να ζητήσουν άσυλο. Στη Γάζα έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες ανάμεσά τους πολλά παιδιά ενώ πάνω από 2.000 σπίτια έχουν καταστραφεί από τους 11ήμερους βομβαρδισμούς της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ.. Ο κόσμος έγινε κομμάτι χειρότερος από τότε που τον άφησες ρε bro. Ένιωσες κι εσύ λίγο την αδικία στο πετσί σου. Και ξέρεις πως αυτή η εικόνα δεν θα αλλάξει ποτέ αν δεν λογαριαστούμε.
