Το καλό παιδί της Αμερικής, μετά από μια διαφωτιστικότατη για την έλλειψη εμπιστοσύνης ανάμεσα στην ομάδα του επιχείρηση, περνά μια κρίση πίστεως και αρχίζει να αμφισβητεί τους ανωτέρους του και τα κίνητρά τους. Απογοητευμένος ο Steve Rogers αποφασίζει να εγκαταλείψει την SHIELD, αφού δεν ξέρει πια ούτε ποιον υπηρετεί ούτε σε ποιον να βασιστεί. Η θανάσιμη επίθεση όμως που δέχεται ο Fox, θα φέρει τον ήρωα στην πρώτη θέση της λίστας των υπόπτων, μόνο για ανακαλύψη στην πορεία πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Ενόσω ο κόσμος του Captain America καταρρέει, μυστικά έρχονται το ένα μετά το άλλο στην επιφάνεια, προδοσίες, πειράματα, οργανώσεις και ένα κάρο άλλες ταινίες που μάλλον τα αδέρφια Russo είδαν πρόσφατα. Κι έτσι με ένα κλίμα του τίποτα δεν είναι πια όπως παλιά, στην υπόθεση του Swordfish κολλήσαμε μια θεωρία συνωμοσίας, λίγη τεχνητή νοημοσύνη που επιβίωσε από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο για 10 λεπτά δημοσιότητας, ένα πλάνο από Goldeneye, και μερικούς σούπερ –ας πούμε- ήρωες που επιβεβαιώνουν ανά το λεπτό τη γελοιότητα του πράγματος.
Δεν θα μπορούσε από αυτό το πανηγύρι να λείπει κι ένας βετεράνος του κινηματογράφου, στην προκειμένη περίπτωση ο Robert Redford, ο οποίος με βλέμμα εκατό καρδιναλίων σνομπάρει με κάθε του χαμογελάκι τη χαρούμενη παρέα πιστεύοντας πως είναι πολύ καλός γι’αυτό το σενάριο. Επιλέγει λοιπόν να το παίξει λίγο υπεράνω αγνοώντας επιδεικτικά το ρόλο του.
Ανατροπές επί ανατροπών συνθέτουν μια στείρα και προβλέψιμη πλοκή, που κάπου στην πορεία ξέχασε και το κέντρο της θεματολογίας της.
Βρισκόμαστε στα όρια του κλισέ, μια ανάσα από το να αποκτήσει η ταινία συνείδηση της ανουσιότητάς της, που θα της έδινε μια στάλα αξιοπρέπεια. Η προσπάθεια όμως αυτοσαρκασμού αποτυγχάνει παταγωδώς και καταλήγουμε να παρακολουθούμε μια χαζοπεριπέτεια η οποία, ενώ υπόσχεται σε πρώτο πλάνο σκηνές Metal Gear Solid και δράση αλά Oldboy, αφήνει μερικά δευτερόλεπτα μόνο για να γελάσει μαζί μας που έστω και για μια στιγμή πιστέψαμε στο τρισδιάστατο πανί. Ανατροπές επί ανατροπών συνθέτουν μια στείρα και προβλέψιμη πλοκή, που κάπου στην πορεία ξέχασε και το κέντρο της θεματολογίας της.
ΔΑΦΝΗ ΡΑΛΛΗ
Cinefreaks.gr
