Την στιγμή που οι προσφυγικές ροές συνεχίζονται -με το πρώτο τριήμερο του Σεπτεμβρίου να καταγράφονται οι αφίξεις συνολικά 493 ατόμων από τα οποία 305 στη Λέσβο-η κατάσταση στη Μόρια χειροτερεύει μέρα με τη μέρα αφού το Κέντρο Ταυτοποίησης και Υποδοχής γεμίζει ασφυκτικά. Παρά τις προσπάθειες των διοικούντων και με τον μεγαλύτερο σύνολο των σκηνών να έχει αντικατασταθεί από κοντέινερς και τα δανέζικα life shelters, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι δύσκολη για εκατοντάδες ανθρώπους μέσα στον καταυλισμό που φιλοξενεί σήμερα περισσότερους από 3.000 πρόσφυγες και μετανάστες, αριθμός κατά 40% μεγαλύτερο από τις δυνατότητες του, που δεν υπερβαίνουν τα 2.200 άτομα. Οι μαρτυρίες των εγκλωβισμένων μεταναστών και προσφύγων μέσα από το ΚΥΤ επιβεβαιώνουν τα χειρότερα σενάρια για τους μήνες που θα ακολουθήσουν ενώ τα αποκαΐδια μέσα στις σκηνές που φιλοξενούν δεκάδες άτομα φέρνουν στη μνήμη τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη, όταν τρία άτομα έχασαν τη ζωή τους από τα μαγκάλια που άναβαν για να ζεσταθούν. Τώρα οι φωτιές ανάβουν στο καμπ για το καθημερνό μαγείρεμα αφού το φαγητό είτε δεν επαρκεί είτε προκαλεί στομαχικά προβλήματα.
“Δεν έχουμε νερό για κάποιες ώρες της ημέρας. Κόβεται συχνά όπως και το ρεύμα. Έτσι είναι δύσκολο να κάνεις ένα ντους. Το φαγητό είναι συνέχεια το ίδιο με αποτέλεσμα να πονάει η κοιλιά μας. Και μετά δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα χωρίς νερό. Γι αυτό μαγειρεύουμε μόνοι μας το φαγητό μας. Τα λεφτά που που μας δίνουν τα ξοδεύουμε στο σούπερ μάρκετ για να φτιάξουμε ένα πιο καλό φαγητό. Κάθε μέρα προσπαθούμε για το καλύτερο. Θέλουμε να μιλήσουμε γι αυτό που συμβαίνει στη Μόρια.Χαιρετάμε όλους του ελεύθερους ανθρώπους εκεί έξω. “, μας λένε μετανάστες από το Μάλι και άλλες χώρες της Αφρικής που βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο Βόρειο κομμάτι του καταυλισμού.
“Πρόκειται για ένα τρομακτικό μέρος” μας λέει ο Γιάσιρ από το Πακιστάν που είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση μετά την απόρριψη της αίτησης ασύλου του. “Ο αδελφός μου σκοτώθηκε από τους Ταλιμπάν. Το φαγητό βρωμάει. Ο κλιματισμός δεν λειτουργεί ποτέ και συχνά υπάρχουν διαμάχες μεταξύ των διαφορετικών εθνικοτήτων”.
Ο Γκάρυ, φοιτητής μουσικής από το Κονγκό λέει ότι δεν θα παραιτηθεί από το όνειρό του να φτάσει στη Γερμανία ή τη Γαλλία, το τελευταίο έτος. Προς το παρόν όμως απλώς ελπίζει να βγει από τη Μόρια, η οποία όπως λέει μοιάζει περισσότερο με μια γιγάντια ανοιχτή φυλακή που περιβάλλεται από τρεις σειρές συρματοπλέγματος .”Είμαστε κλειδωμένοι μέσα σε αυτό το στρατόπεδο και αισθανόμαστε ότι είμαστε στη φυλακή με αυτούς τους ψηλούς φράκτες παντού. Δεν μας επιτρέπεται να πάμε οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα”.
