Από την Όλγα Χιώτη
Με περίσσεια θλίψης, λόγω της συνεχιζόμενης κρίσης παρά την έξοδο από τα μνημόνια, περπατούσα στο δρόμο. Παντού χριστουγεννιάτικα στολισμένα και ξαφνικά την είδα! Μια Lancia Integrale…στολίδι από μόνη της.
Αχ τι θυμήθηκα, τότε στα mid80s, που ανεβαίναμε με τον Παύλο και τον Κωνσταντίνο τους μεγάλους μου αδερφούς. Παύλος και Κωνσταντίνος ξέρετε προς τιμήν του τέως (ποτέ όμως τέως στην καρδιά μας) και του πατρός αυτού. Ήμασταν άλλωστε πάντα της αυλής εμείς, αναντάμ παπαντάμ.
Θυμήθηκα τότε λοιπόν που τέτοιες μέρες, ο Παύλος έπαιρνε την Integrale κι ο Κωνσταντίνος το Scirocco και ανεβαίναμε για γιορτές στην Γαλλία, στο Shamonix. Μα τι γέλιο που κάναμε με κάτι νεόπλουτες βλαχάρες που το λέγαν Σαμουνίξ. Θεεεέ και κύριε. Αυτές μάλιστα δεν φορούσαν τα κλασικά ζακάρ πουλόβερ, αλλά αυτά με τους τάρανδους, κάτι αηδίες δηλαδή που τις κάνανε τα αμερικανάκια όταν πήγαιναν στο Aspen, λες και βλέπαμε εφηβική ταινία με κραιπάλες ηλιθίων. Θεεεέ και κύριε.
Η μαμά κι ο μπαμπάς πήγαιναν Σεν Μόριτζ πιο συντηρητικά. Περνούσαμε ξεχωριστά ήμασταν πια μεγάλοι. Μας είχαν εμπιστοσύνη φυσικά. Κινητά δεν είχαμε αλλά έβλεπαν φωτογραφίες μας απ’ τα πάρτι στις εφημερίδες. Καμιά φορά έβγαιναν φωτογραφίες στις ΕΙΚΟΝΕΣ όταν ήθελε η Μπόμπολα να θυμηθεί την εποχή της Βλάχου και τα αφιερώματα στην Βασιλική Οικογένεια.
Θυμάμαι μια φορά ο Νικόλαος σε ένα πάρτι που είχαμε συναντηθεί μου είχε προτείνει να με συνοδέψει και στο χορό των Debutante αλλά εγώ δεν ήθελα, ήταν υπερβολικά φλώρος.
Τελοσπάντων.
Α και μη φανταστείτε, εγώ σκι δεν έκανα. Είχα χτυπήσει μικρή στην ιππασία και πάντα το χειμώνα υπέφερα από πόνους στη μέση! Όλη μέρα τσάι στον ήλιο και το βράδυ σαμπάνια στο σαλέ. Θα μπορούσες να το πεις και βαρετό αλλά από την άλλη ποιά ήταν η μοίρα μας; Ήμασταν καταδικασμένοι στην αφόρητη πλήξη της καλής ζωής. Βγαίναμε που και που λίγο στο κέντρο το μεσημέρι και συναντιόμασταν όλοι του international baccalaureate, ωραίες εποχές.
Τώρα, μετά από τόσα χρόνια αποτοξίνωση από τον πλούτο, δεν μπορώ να χαρώ σε καμία περίπτωση με αυτές τις χαζομάρες που διαβάζω, περί κατάθεσης πρώτου προϋπολογισμού στην μετά μνημόνιο εποχή. Μα καλά μας κοροϊδεύουν; Με το μέρισμα μέχρι που θα φτάσουμε; ούτε βενζίνη δε φτάνει να βάλουμε…..Θεεεεεέ και κύριε.
Μαύρα Χριστούγεννα πάλι.
