“Μέχρι τώρα ζωγράφισα αυτό το βουνό πάνω από δέκα φορές. Το ζωγράφισα με μπικ, με μολύβι, με μαύρη σινική
μελάνη, με χρωματιστές σινικές, με τέμπερα, πάνω σε διαφορετικά χαρτιά και εφημερίδα. Από αυτά τα σχέδια
δεν μου έμεινε τίποτα… Λέω στα γεροντάματά μου θα ‘χω τα μάτια για να μπορώ να δω τον κάμπο και το βουνό και τη θάλασσα. Θα χω κερδίσει τη σεμνότητα και την υπομονή για να δω τα δέντρα και τα σπαρτά να μεγαλώνουν. Ως τώρα δεν τόλμησα να πάω πέρα από τα σχέδια. Και καμαρώνω τον Θεόφιλο που τα ζωγράφισε όλα τόσο αληθινά».
Αυτά τα λόγια έγραφε το 1977 στο Ημερολόγιο που κρατούσε στο Πετρί ο Χρόνης Μπότσογλου που άφησε χθες την τελευταία του πνοή σε ηλικία 81 ετών.
Εκεί στο σπίτι της συζύγου του Ελένης τον είχαμε συναντήσει πριν λίγα χρόνια με αφορμή το αφιέρωμα του Vintage Λέσβος στην έκθεση “Απέναντι του Βουνού” που θα γινόταν με επιτυχία στην Πινακοθήκη του Μολύβου. Εκεί στο σπίτι του στο Πετρί και «απέναντι του βουνού»- ο Χρόνης Μπότσογλου τα έβαζε καθημερινά με το βουνό και το λεσβιακό τοπίο που τόσο τον ενέπνευσε.
Μαζί με τη σύζυγό του Ελένη και την μεγαλοπρεπή «Κυρία Σιαμ», τη γάτα που είχε βρει πριν χρόνια στο χωριό και πήρε μαζί του στην Αθήνα, περνούσε ώρες ηρεμίας και ενατένισης διαβάζοντας κυρίως ποίηση και φυσικά ζωγραφίζοντας καθημερινά, όπως έλεγε ήταν για εκείνον “σαν να πίνεις νερό”.
Τα καλοκαίρια ήδη από την εποχή που έκανε το στρατιωτικό του επισκεπτόταν τη Λέσβο και το Πετρί που διατηρούσε σπίτι η οικογένεια της συζύγου του. Τότε μας είχε πει: «Κάναμε πολλά ταξίδια με την Ελένη. Μείναμε και τρία χρόνια στο Παρίσι και μετά γυρίσαμε την Ευρώπη. Μέχρι και στην Αφρική πήγαμε όμως πάντοτε επιστρέφαμε στο σπίτι στο Πετρί. Τότε, υπήρχε μόνο το σπίτι της αδερφής της καθώς την Ελένη τη σπουδάσανε. Βλέπαμε από εδώ τα αστέρια. Δεν υπήρχε άλλο σπίτι μπροστά παρά μόνο ένα μικρό καφενείο. Σχεδόν καθε χρόνο που ερχόμουν εδώ Τα περισσότερα από αυτά τα έσκισα, δεν μπορούσα να καταλάβω πως μπορούσα να το ζωγραφίσω. Με απασχόλησε αρκετά. Ε, τώρα που γέρασα τα κατάφερα και το ζωγράφισα!” Στα ιδιαίτερα δωμάτια του πέτρινου σπιτιού κυριαρχεί το ξύλο, ζωγραφιστά κεραμικά και μια απλότητα που ξεκουράζει τον νου. Σε μια από τις κάμαρές του που κάποτε φιλοξένησαν πέρα από την οικογένεια πολλούς καλλιτέχνες της γενιάς του Χρόνη Μπότσογλου, δεσπόζουν τα πορτρέτα των τριών κοριτσιών του: Της Κυβέλης,της Άννας και της Ελίζας που έρχονται για διακοπές στη Λέσβο από τα παιδικά τους χρόνια.
Ο Χρόνης Μπότσογλου έχει παρουσιάσει το έργο του σε περισσότερες από σαράντα ατομικές και εκατό ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Σάο Πάουλο της Βραζιλίας (1969) και στην Μπιενάλε Χαρακτικής στη
Χαϊδελβέργη (1988). Αναδρομικές του εκθέσεις παρουσιάστηκαν στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου (1986), στο Βαφοπούλειο
Πνευματικό Κέντρο (Θεσσαλονίκη 1991), στην Πινακοθήκη Κυκλάδων (Ερμούπολη 2008) και στο Εθνικό Μουσείο
Σύγχρονης Τέχνης (Αθήνα 2010). Διετέλεσε πρύτανης της ΑΣΚΤ (2001–2005) όπου και δίδαξε ως το 2008, ασχολήθηκε
με τη χαρακτική, την εικονογράφηση βιβλίων, καθώς και με την ποίηση.
