Ο χρόνος είναι σχετικός, λένε οι ψυχολόγοι στους πελάτες τους, που παραπονιούνται ότι το άγχος τους προέρχεται από την έλλειψή του, ο χρόνος είναι απόλυτος, λένε οι φυσικοί, μόνο που εμείς τον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά, ο χωροχρόνος λένε οι αστροφυσικοί είναι αδιάσπαστη ενότητα που ορίζει το σύμπαν, τα πάντα είναι ενέργεια και σ’ αυτή αποδίδεται κάθε κίνηση, ωχ, κι αν επιχειρήσουμε να ορίσουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τι θα μας πούνε… Όμως εμείς τα παλεύουμε στο τρανό χωριό και στα γύρω χωριά του νησιού, που ως γνωστόν «αρχόντ’ κι φουκαράδις ζούμι μακριά ’π’ του Θειο» και δεν έχουμε υπομονή για λοιπές κουβέντες περιδιαγραμμάτων κι επιστήμης (φτάνουν οι περι πολιτικής και …κομματικής). Δεν ξαναμιλάμε κομματικά, γιατί φτάσαμε στο «αμήν». Πολιτική, όμως, είναι κάθε στιγμή της υπαρξής μας μέσα στη ζωή των έλλογων και κοινωνικών όντων. Οργάνωση της κοινωνίας και της χώρας και νόμοι και κανόνες, όλα τούτα καθιερώθηκαν για την επιβίωση έναντι των προκλήσεων της φύσης και έναντι παντός εχθρού. Όλα τούτα για να έχει κάθε σύνολο ανθρώπων …μέλλον. Έρχεται ο ξάδερφος ο ψυχολόγος με τον …σχετικό του χρόνο και του λέω «τράβα κι άναψε το πιεστικό καζανάκι να κάνεις μπάνιο…», μου λέει «έχω θερμοσίφωνα» και του ξαναλέω «τότε, πού βλέπεις τη σχετικότητα, αφού είχες πιεστικό και τώρα θερμοσίφωνα; Δεν βλέπεις ότι και η γραμματική σε διαψεύδει;», μου απαντά πως «δεν εννοείται έτσι η σχετικότητα του χρόνου» και συνεχίζουμε την αθλογή μας, χάνοντας το χρόνο μας με το τι εννοεί ο καθένας, ενώ χίλιοι διαόλοι εξυφαίνουν σχέδια εξόντωσής μας (την υποδούλωσή μας την πέτυχαν), κλέβοντάς μας το …μέλλον. Όσο ενδιαφέρον κι αν είναι το θέμα για το μέλλον της πατρίδας και το προσωπικό μας και των παιδιών μας, τον φέρνω …ψυχολογικά στο πλαίσιο των επιΘεωρήσεών μας, που έχει να κάνει με ό,τι πάει στραβά στην πόλη και το νησί, πώς μπορεί να βελτιωθεί και τι προτείνουμε ως Λιόστρες. Και θέλει και δε θέλει να γίνει Λιόστης ο ξάδερφος, αφού έτσι κι αλλιώς είναι δικός μας, αλλά μιας κι εμείς δεν «στρατολογούμε» για να γίνουμε …πολλές, τον παίρνουμε στο περιπατητικό μας σχήμα, να τον ενημερώνουμε σταδιακά και να μοιραζόμαστε τις γνώσεις του πάνω στα τερτίπια της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Ο άξονας της φιλοσοφικής μας προσπάθειας μας είναι ...μανιβέλα. Άξονας που ορίζει το σκεπτικό, τα όνειρα και το επιδιωκόμενο του άτυπου ομίλου μας, είναι ό,τι έχει να κάνει με την ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας, αλλά σε ό,τι άπτεται του χώρου στον οποίο …επιβιώνουμε. Ο χρόνος έχει να κάνει με τη δημοσιοποίηση κάποιων ινσπέξιον μας, ώστε αυτό που μπορεί να εντοπιστεί και να βελτιωθεί από τους αρμόδιους, να επισπευστεί. Αν το αφήσουμε στην τύχη του, θα πρέπει να μετράμε …τέρμινα. Αφού λοιπόν σου εξέθεσα τα περί χωροχρόνου, μοναδικέ μου αναγνώστη, θα κατάλαβες ότι η μανιβέλα, που σημαίνει ενέργεια, είναι αυτό που όλοι μας πρέπει να περιστρέφουμε σ’ αυτό τον τόπο, αν θέλουμε εκτός από την επιβίωση και Να Ζήσουμε. Η επιβίωση στο χωροχρόνο του τόπου μας, (άσε τα της ευνόητης προσωπικής) και σε σχέση με τους πολιτικούς και τους κοινωνικούς φορείς που την υποστηρίζουν, θα μπορούσε να εκφραστεί με την ασφάλεια, την καθαριότητα, τη φροντίδα των κοινόχρηστων χώρων, την ανθρώπινη λειτουργία των σχολείων, των χώρων της υγείας και της κοινωνικής μέριμνας κ.λπ. Πώς να επιβιώσεις αλλιώς; Σαν Ταρζάν; Όλα τούτα θα πρέπει να εξυπηρετούνται από τους Λειτουργούς, δηλαδή το Δημόσιο και το Δημοτικό προσωπικό, υπαλληλικό και αιρετό. Είμαστε σε καλό σημείο, σχετικά με την επιβίωση, εικοστός πρώτος αιώνας γαρ. Παρόλα τα στραπάτσα και τις διάφορες …ζαβολιές, ο Πολίτης και ο Δημότης δεν ζει στη ζούγκλα… Ε, κάτι καφέδες κερνάμε στους 300 της Βουλής, 10.000 η ταρίφα. Τώρα, ποιοι μολογάνε πως τους ήπανε, είναι άλλο, πάντως …κάνουν δουλειά. Εξ άλλου, που να βουτήξουν τα κουλουράκια των 16.000;
Για τη Ζωή, τώρα, ο Λειτουργός της μανιβέλας είναι …ο γνωστός ένας …Εσύ. Ζωή χωρίς ενέργεια, δεν γίνεται. Η Ζωή προϋποθέτει Ποιότητα (αυτό που οι πολιτικοί με την ξύλινη γλώσσα αναμασάνε σαν τσίχλα: ποιότητα ζωής…). Προϋποθέτει επίσης και …Μέλλον. Πρέπει όλοι μας λοιπόν, να δίνουμε στροφές με τη μανιβέλα, να δίνουμε την ενέργεια προς τούτα. Έτσι, μοναδικέ μου, ένας ολόκληρος λαός είμαστε …μόνοι. Μόνοι στο πέλαγος …όλοι μαζί. Ε, μην περιμένουμε από τους …Άλλους. Οι Άλλοι, καλά καλά τα του οίκου τους δεν ξέρουνε πώς να κουμαντάρουν, εμάς θα σώσουνε; Και όμως, «θα μας σώσουνε», αν τους κουμαντάρουμε Εμείς. Πώς; Με τη μανιβέλα. Το εργαλείο τούτο είναι καλό να το γυρίζουμε για να δίνουμε την ενέργεια συλλογικά, στην κοινωνική προσφορά, στον ευπρεπισμό της γειτονιάς μας, ό,τι κάνουμε δηλαδή με τον εθελοντισμό, τον όσο δύναται ο καθένας μας. Αυτά για το στενό και εστιασμένο μέλλον στον συνάνθρωπο και στον περίγυρό μας. Τώρα όμως, αυτό το διάστημα, χε χε χε… Έρχονται οι Εκλογές, μοναδικέ μου, και θα σου πρότεινα τη μανιβέλα σου να τη μετατρέψεις σε σούβλα. Ξέρεις ποιους θα σουβλίσεις, έτσι; Αητέ μου… πιάνεις πουλιά στον αέρα!
Με ρωτάει ο ξάδερφος «ποιον θα ψηφίσεις;» και του απαντώ «όποιον καταθέσει τα πιο πολλά». Μην πάει ο νους σου στο πονηρό, δεν θέλω να μου δώσει, δεν θέλω να τάξει, να καταθέσει την ψυχή του θέλω, και το κεφάλι στον πάγκο του χασάπη, για …εγγύηση καλής εκτελέσεως της …Διάσωσης. Είσαι υποψήφιος; Έχεις πρόγραμμα; Έχεις εργαστεί προς το μέλλον του τόπου …κατά το παρελθόν ή …μας προέκυψες; Αντίο. Ο επόμενος. Πόσο γύρναγες τη μανιβέλα σου; Ποιες είναι οι προτάσεις σου για το μέλλον μας; Τι; Εισαι όνομα, φίρμα, έχεις το …χρίσμα, είσαι …όμορφος; Αντίο. Ο επόμενος… Αλλιώς, τι ορούς της αλήθειας θα πρέπει να ξοδέψουμε για να καταλάβουμε τις προθέσεις των …Άλλων; Εδώ, μοναδικέ μου, πόσα λάβαρα σηκώθηκαν κατά του μνημονίου και πόσο εμπιστοσύνη τους έδειξαν οι συμπολίτες μας, είδαμε τι χαλιά για να πατήσει το μνημόνιο 2 έγιναν αυτά τα λάβαρα. Δεν βρισκόμαστε σε εθνικό επίπεδο εκλογής τώρα, αλλά, να, καλό είναι να έχει τα εχέγγυα …καλής υπηρεσίας προς τον τόπο ο κάθε υποψήφιος και το 10 το καλό το βαστάς εσύ.
Όλα τούτα για τους οδηγούς προς το μέλλον μας, δεν σου τα λέω, μοναδικέ μου, σαν κάτι καινούριο, αλλά έτσι, θέλω να σου πω, κουβεντιάζαμε με τον ξάδερφο, επιΘεωρώντας κεντρικά περάσματα της Μυτιλήνης κι αναζητώντας κάτι που θα βοηθούσε τους επισκέπτες της πόλης να την περιηγηθούν, θα βρούν …μέλλον προς τη διαμονή τους εδώ, αλλά και θα βγούν από τη σκοτούρα της πόλης μας για να τραβήξουν πιο εξοχικά… Σου καταθέτω δυο περιπτώσεις, για να μας ακολουθήσεις νοερά. Σκέψου πως έρχεσαι από το αεροδρόμιο με ένα ενοικιασμένο κουρσάκι. Πρώτη φορά, με την οικογένεια μαζί και θέλεις να κατευθυνθείς προς το κέντρο, την Προκυμαία, άντε και για κερί στον Άγιο Ραφαήλ. Περνάς το Μακρύ Γιαλό, μπαίνεις, αναγκαστικά, στο …σλάλομ της ψαροχαβούζας του Λούκουλου και πριν καταλάβεις ότι ξαναβγαίνουμε στην Ελ. Βενιζέλου …τραβάς για το Πάρκινκ …και θα είσαι πολύ σαΐνι αν ξαναβγείς γρήγορα. Ε, αν μετά κάνεις το «λάθος» και πας από την πλατεία Κυπρίων Πατριωτών, τότε (δεν ξέρω τι πινακίδες θα σε βάλουν στη Βόρεια Παράκαμψη) ίσως να βρεις πιο άνετα το δρόμο για τη Θερμή. Αν θαυμάσεις τη Προκυμαία και την προσπεράσεις, αρχίζει η περιπέτεια. Από πότε είναι κλειστός ο περιφερειακός του Κάστρου; Απο το …παρελθόν. Σωστά. Ουτε ένα σήμα, όμως που να προειδοποιεί (που να πάρει), ότι μπαίνουμε σε αδιέξοδο. Θα μου πεις «άλλαξαν τα βέλη στις πινακίδες, γι αυτούς που αποβιβάζονται από το πλοίο», ναι, αλλά αυτές είναι στο πλάι. Σε τρεις περιπτώσεις οι Λιόστες έτυχε να βρεθούν και να δείξουν το δρόμο δίπλα από το μικρό Μουσείο. Με τον κλειστό δρόμο στον Άγιο Νικόλαο, έχουμε άλλο θέμα. Ανέβα ξένε μου (δηλαδή φιλοξενούμενε πελάτη μας) στο Συνοικισμό, χωρίς κάποια πινακίδα με έναν χαρτάκο, χωρίς μία συνεχώς σηματοδοτημένη διαδρομή και άντε να βρεις πώς θα βγεις εκεί στη Δεή για να ευθυγραμμιστείς. Το …μέλλον του επισκέπτη, αναζητείται, του δε …Μαγαζιού μας, μήπως βρίσκει …τοίχο;
Άλλη μια περιπέτεια θα σε περιμένει, και να είσαι σίγουρος γι’ αυτό, οποιαδήποτε εποχή κι αν επισκεφτείς τη Λέσβο με το αμάξι σου, κάπου, πάντως θα σε περιμένει. Έχουμε καλό οδικό δίκτυο, είναι ασφαλτοστρωμένο και παρ’ όλες τις …λακουβίτσες που και που, βελτιώνεται συνεχώς κι εξελίσσεται. Όμως, βρε αδέρφια μου αρμόδιοι και επιχειρηματίες που έρχομαι ο επισκέπτης να σας αφήσω τον παρά μου, θέλετε να έχω πεθερά την …Πυθία, να μου πει πως αυτό το τμήμα που διάλεξα …είναι κλειστό λόγω έργων; Γιατί μ’ αφήνετε να το ανακαλύψω εκεί που γίνονται τα έργα, αλλά δεν με ενημερώνετε εγκαίρως; Για λιομαζώχτρα που το βλέπει από το χειμώνα κλειστό, με περάσατε ή θέλετε να το …πισάρω τσάμπα το αμαξάκι; Μιλάει Λιόστης γνώστης και Σ.Ι. επιβεβαιώνει, μοναδικέ μου.
Αυτές οι …λεπτομέρειες, ως παραδείγματα της ακούσιας έλλειψης φιλοξενίας, δείγματα ανοργανωσιάς και …πλημελούς περιστροφής της μανιβέλας εκ μέρους μας. Είμαστε μεμονωμένοι, είμαστε συνδικαλισμένοι ή συμπτυγμένοι σε κάποιον φορέα; Ε, αφού υπάρχουν χίλιες δυο περιπτώσεις που πάει στραβά το πράγμα, σημαίνει ότι εκτός από τους αρμόδιους κι εμείς δεν τό έχουμε συλλάβει το νόημα της Δημοκρατίας, που σημαίνει δουλειά από όλους, έστω και στο …σούβλισμα. Άρχισε το άναμα της θράκας. Να σας δω, είσαστε καλοί ψήστες;
City Inspector
