Γράφει ο Άγγελος Μπάκας
Εικόνα 1
Κατηφορίζω από την πάνω-πόλη βλαστημώντας. Δεν έχω καμιά καούρα έξω από το ότι δεν περνάει κανένα ταξί, αλλά βλαστημάω από συνήθεια, έτσι όπως παλιά σφύριζα ή σιγανοτραγουδούσα.
Το ρεπερτόριό μου είναι ποπ: κυβέρνηση, τραπεζίτες, ΤΕΒΕ, εφορία, ΔΕΗ.
Βρίζω και το ταξί που δεν εμφανίζεται.
Στέκομαι και κοιτάζω να δω μήπως παρ’ όλα αυτά είμαι τυχερός και κάποιος με γλυτώσει από τη γλιστερή κατηφόρα. Το μάτι μου στέκεται τυχαία στην αυλή του απέναντι σπιτιού. Μια γριούλα σκάβει με ένα σκαλιστήρι στον κήπο. Καθώς κοιτάζω, η γριούλα αφήνει το σκαλιστήρι σε μιαν άκρη, ορθώνει με κόπο το κορμί της και προχωράει αργά στην καγκελόπορτα. Την ανοίγει και περνάει το δρόμο ερχόμενη προς εμένα. Μου φαίνεται ότι κάτι θέλει από μένα και είμαι έτοιμος να δώσω κάποια αρνητική απάντηση, αυτή όμως με αγνοεί τελείως και σκύβοντας σχεδόν στα πόδια μου, μαζεύει από τα λασπόνερα ένα ψόφιο γατάκι. Σιωπηλή, επιστρέφει στη μικρή της αυλή και με κινήσεις που δεν είναι ούτε πολύ αργές ούτε πολύ γρήγορες, θάβει το νεκρό ζώο στην τρύπα που πριν λίγο είχε σκαλίσει.
Μετά από λίγο αποφασίζω να συνεχίσω με τα πόδια. Μου πήρε λίγο ακόμη ώσπου να συνειδητοποιήσω ότι πια σφύριζα αντί να βλαστημάω.
Εικόνα 2
Βγήκα από το αεροδρόμιο σφυρίζοντας. Αυτή κι αν είναι χώρα! Η μοναδική, ίσως, δημοκρατία στην Ευρώπη. Η πιο οργανωμένη και ευνομούμενη χώρα του κόσμου. Η Ελβετία! Ο φίλος μου είναι εκεί και με περιμένει. Θα περάσουμε λίγες μέρες με την οικογένειά του, που έχει μια φάρμα με αγελάδες στην άκρη ενός πανέμορφου χωριού.
Φτάσαμε στη φάρμα μεσημέρι, έτσι όλες οι συστάσεις έγιναν γύρω από το μακρύ τραπέζι στην κουζίνα του σπιτιού. Κάποια στιγμή παρατήρησα μια μεγαλούτσικη γούνα απλωμένη στο πάτωμα και αναρωτήθηκα αν ήτανε από πρόβατο. Μου φάνηκε παράξενο, γιατί πουθενά τριγύρω δεν είχα δει πρόβατα. Έτσι, με όλη μου την αφέλεια, γύρισα και ζήτησα από τον φίλο μου να μου λύσει την απορία. Αυτός μόλις με άκουσε έβαλε τα γέλια και μαζί του γέλασε και όλη η οικογένεια. Μετά, πολύ ευγενικά, μου εξήγησε πως σ’ αυτές τις μεριές της Ελβετίας δεν υπάρχουν πρόβατα και πως η γούνα ανήκε στον Μαξ. Ο Μαξ ήταν ένας σκύλος Αγίου Βερνάρδου με ωραιότατο τρίχωμα που είχε μεγαλώσει μαζί με όλη την οικογένεια. Έτσι, επειδή τον αγαπούσαν πολύ, όταν πέθανε τον έγδαραν και τον έκαναν πατάκι για να τον θυμούνται. Χώρια που ήτανε ό,τι πρέπει για μπροστά στο τζάκι.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγω, πάλι σφύριζα, χαρούμενος που γύριζα στην ψωροκώσταινα.
