Είναι φορές που και να θελήσει κάποιος να μιλήσει ή να γράψει συμβολικά, τα σύμβολα και οι φράσεις που επιλέγει, διεκδικούν το χώρο τους, την αλήθεια τους και παίρνουν ουσιαστική βαρύτητα έναντι του συμβολιζόμενου. Δεν έχουμε, φυσικά, κανένα διαμαντάκι στην …τσέπη μας, που να θέλει ξεσκόνισμα… όμως δεν μπόρεσα να κλείσω σε εισαγωγικά τον τίτλο της παρούσας επιΘεώρησής μας, γιατί Εμείς βρισκόμαστε Μέσα στον υπέροχο κρύσταλλο. Αναφερόμενος σε πολύτιμο λίθο, δεν θα σε καλέσω, μοναδικέ μου αναγνώστη να εστιαστούμε σε κάτι κάτω από τα μάτια μας, αλλά κοίταξε, σε παρακαλώ, κάνοντας ένα γύρο με το βλέμμα σου, σε τι πραγματικό διαμάντι βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. …Και, αν το νομίζεις, …ξεσκόνισε λίγο τον τρόπο που βλέπεις.
Χίλια δυο προβλήματα έχει ο καθένας μας, έτσι και οι Λιόστρες κι οι Λιόστες. Δεν γινόταν όμως ν’ αφήσω άδεια τη σελίδα του προηγούμενου ινσπέξιον μας και ξαμολήθηκα μόνος με το μυαλό σε ό,τι μαζί – εσύ κι εγώ – νοιαζόμαστε και ονειρευόμαστε. Μόνος, αλλά …ψυχικά μαζί, διασχίσαμε …εγκαρσίως τη λεωφόρο Αργύρη Εφταλιώτη, που ο Θεός να βάλει το χέρι του ν’ αξιωθούμε να τη ζήσουμε πραγματική …λεωφόρο κι όχι αυτό το επικίνδυνο στενό που είναι σήμερα. Πάλι …μαζί καταλήξαμε στο Άγαλμα της Ελευθερίας, για ένα δροσερό διάλειμμα και παρόλο που δεν έκανα κανένα παράπονο για τη μοναχική μου πορεία στο ινσπέξιον αυτό, μια ευχάριστη έκπληξη μ’ έκανε να χαμογελάσω με ικανοποίηση. (φαντάσου τη φάτσα μου με φόντο το πέλαγος) Έφτασαν αρκετά μέλη της …περιπατητικής μας σχολής, με αγκαλιές συμπόνοιας και …δικαιολογίες του καθενός, που με άφησαν μόνο. Μπααα, βρε παιδιά, εγώ τον Λιόστη και τη Λιόστρα Τ. είπα πως θα «χώσω» όταν επιστρέψουν, δεν έκανα κανένα άλλο παράπονο… Τέλος πάντων, τώρα είμασταν πάλι το παλιό καλό μπουλούκι της διαλογικής …βαβούρας.
Μα εσύ μη φεύγεις, μοναδικέ μου, εγώ εσένα έχω πάντα οδηγό. Και τώρα, εδώ που …μ’ έφερες, θα πρέπει να σ’ ενημερώσω για το μεγάλο διαμάντι που μας περιβάλλει. Η αγάπη και η ένοια των ανθρώπων, είναι το διαμάντι, μοναδικέ μου, έτσι απλά. Μην το βλέπεις …μισοάδειο το ποτήρι, σε παρακαλώ, μη δηλητηριάζεις το θετικό σου πνεύμα… Ζούμε σε κόσμο ανταγωνιστικό και σκληρό. Ναι, κι αν θέλεις να συμπληρώσω, με ανθρώπους εγωιστές και υστερόβουλους και άρπαγες και αρκετά …κομπλεξικούς. Ναι. Όμως κοίτα, το διαμάντι βρίσκεται καλά κρυμμένο μέσα στο πέτρινο μανδύα του. Καθάρισμα θέλει, θέλει και πιο κοφτερό εργαλείο απ’ αυτό, για να το διαμορφώσει και να του δημιουργήσει έδρες, να του προσδώσει το πολυεδρικό του σχήμα, έτσι που η παραμικρή ακτίνα φωτός θα το κάνει να λάψει. Αν το δεις, λοιπόν, μισογεμάτο το ποτήρι σου, θα δεις και την ανθρώπινη συμπεριφορά και την ατομική συμπόνια προς το συνάνθρωπο και την οργάνωση της κοινωνίας προς τούτο. Αλλιώς, πώς φτάσαμε ως εδώ; Θα είχαμε ήδη σβήσει ως είδος. Βεβαίως, απειλούμαστε από τους ίδιους …κομπλεξικούς, να γίνουμε στάχτη, από τους ίδιους άρπαγες να γίνουμε δούλοι, από τους ίδιους εγωιστές να παρασυρθούμε σε αλληλοσπαραγμό. Όμως εσύ κατάλαβες για τι σου μιλώ, κράτα λοιπόν ζωντανή τη φλογίτσα σου. Δύσκολες μέρες και ακόμα δυσκολότερες μας περιμένουν, εμείς όμως θα είμαστε σε εγρήγορση και προσηλωμένοι, ο καθένας εκεί που επέλεξε ν’ αξιοποιήσει τον εαυτό του. Στο πόστο του.
Στο πόστο μας και στο ινσπέξιον μας, έλα τώρα να χαρούμε την παρουσία μας μέσα σε ένα …υλικό διαμάντι. Πρόκειται για έναν τεράστιο πολύτιμο λίθο, που διαθέτει η Μυτιλήνη κι όπως τα ψάρια μέσα στο νερό, αδυνατούμε να συλλάβουμε την αξία του. Πάρε το ανάποδα. Πες μου, πολυταξιδεμένε μου, ποια πόλη με το μέγεθος της Μυτιλήνης έχει μία χερσόνησο τόσο πλησίον του αστικού της ιστού; Πολύ θα ψάξεις… Ανοίγεται μια περιοχή σε απόσταση αναπνοής από τις κατοικίες και το εμπορικό της κέντρο, η οποία καλοδουλεύτηκε από …παλιόπετρα ενός διαμαντιού ακατέργαστου και αναδείχτηκε σε χώρο απόδρασης, χαράς, αναψυχής, ανάσας γενικότερα. Σαν πραγματικοί καλλιτέχνες, οι «κόφτες» της …παλιόπετρας, χωρίς να είναι γνώστες της κρυσταλικής δομής του χώρου, χωρίς να είναι και τίποτα μεγάλοι μύστες, αλλά με ό,τι …ψυχανεμίζονταν και ονειρεύονταν, σταδιακά και σε βάθος χρόνου, συντέλεσαν στην ανάδειξη της περιοχής. Ο …ανώνυμος και …αδιαφόρετος τόπος, μετά το τότε Καστρέλι, κέρδισε πρόσβαση από το μεγάλο δρόμο με έναν αναληματικό τοίχο, και ξεκίνησε το θαύμα. Κόσμος άρχισε να συρρέει, καλοκαίρια και χειμώνες για την …ανάσα του, και αργότερα για να κάνει μπάνιο. Φυτεύτηκαν και τα πεύκα, πήρε όνομα …χαϊδευτικό κι έτσι, παρόλο που τα δέντρα θέριεψαν, μας έμειναν τα …«Τσαμάκια». Να και το αλσύλιο – πνεύμονας και σκιά και στολίδι κάτω από το κάστρο. Δεν είναι μικρότερης αξίας ο περίπατος με τη θέα της θάλασσας, μέχρι και πέρα από τη Φυκιότρυπα, η αναζήτηση της …άγριας φύσης, όπως είπαμε μιαν ανάσα από το κέντρο της πόλης. Επίσης, μεγάλης αξίας είναι, από την κοντινή πλευρά, χωρίς να ξεχνάμε το ίδιο το μηνημείο της Κυρίας η θέα από το Άγαλμα, το πλάτωμα της βάσης του, ο ιδιόμορφος χώρος κολύμβησης με το καραγκιόζικο αποδυτήριο (κλαυσίγελως) και παραπέρα ο λιμενοβραχίονας, που έχει αξιοποιηθεί ως «Λεωφόρος Μπάϊ Πας». Έλα λοιπόν, παραδέξου το, ακόμα δεν μου βρήκες πόλη με παρόμοιο διαμάντι…
Τι μένει, λοιπόν, στον τυχερό κάτοχο ενός διαμαντιού και ποιες οι μελλοντικές του κινήσεις; Απλά πράγματα: Να το χαίρεται. Να το αναδεικνύει, επειδή, όσο και να σου φαίνεται περίεργο, κάθε κρύσταλλος είναι κατά κάποιο τρόπο ζωντανός οργανισμός που διψάει για φως και αναγνώριση. Ν’ αξιοποιεί αυτή του την περιουσία, να το προστατεύει και …να το ξεσκονίζει. Στην περίπτωσή μας έχουμε και κάποιες επιπλέον «κοπές» που πρέπει να γίνουν, για να μπορέσει το διαμάντι μας να λάμψει πραγματικά (εργοστάσιο φαντασμάτων της ΕΑΣΛ), όμως κάθε κοπή είναι ρίσκο αν δεν γίνεται από …ειδικό τεχνίτη, είναι και πολυδάπανη. Ας την καλοσκεφτούμε και ας την προετοιμάσουμε αυτή την κοπή, γιατί χωρίς αυτή την πλευρά ο κρύσταλλός μας παραμένει ημικατεργασμένος και είναι κρίμα. Είναι και κάποια …λασπίτσα που θέλει καθάρισμα με τα …κατάλληλα εργαλεία, εκεί από τον, ας πούμε, επιβατικό σταθμό του λιμανιού, που παραμένει πάρκινγκ για νταλίκες και αξιοπρεπή Σταθμό δεν βλέπουμε για τους επιβάτες, οι οποίοι ή θα ξεροσταλιάζουν ή θα ξεροψήνονται, χωρίς μια, υποτυπώδη έστω, αίθουσα αναμονής. Άντε να δούμε τι μπορεί να γίνει, εφόσον και όταν το ΛΤΛ περιέλθει στο Δήμο Λέσβου, όπως αιτήθηκε στα Υπουργεία ο Δήμαρχός μας. Μικρή αναφορά, και μόνο για την ιστορία, μπορεί να γίνει για τα …εμβαλωματικά …έμπλαστρα μονωτικού βαψίματος πάνω στη στέγη του Κολυμβητηρίου, αυτό όμως είναι ένα μικρό μυγόχ#σμα πάνω στο διαμάντι μας. Στο Άγαλμα, τώρα είδαμε με χαρά να γίνεται κάποιος καθαρισμός πριν τον εορτασμό της 28ης, επιτέλους, πράγμα που μας δίνει θάρρος να επεκτείνουμε τις …προοπτικές του ονείρου μας για καλύτερη ανάδειξη. (πιστεύω πως δεν ξεχνάς, μοναδικέ μου, την πρόταση που κάναμε στο Δήμαρχο για τον επιπλέον εκσυγχρονισμένο εξωραϊσμό, ήδη πριν αναλάβει…) Στο σύνολο κάποιας μελέτης και υλοποίησης Ανάδειξης, θα πρέπει να δοθεί ακόμα περισσότερο βάρος στο φωτισμό του Αγάλματος, γιατί με την προηγούμενη προσπάθεια …καλοφωτίζεται …το βάθρο και η Ελευθερία …στα ύψη και στο σκότος…
Σου άφησα για …κερασάκι στην επιΘεώρησή μας την Πλαζ, που, τι κερασάκι; Για σκατόν πρόκειται (με τη γλωσσικής αναφοράς κυριολεξία) κι ακόμα χειρότερα. Το γνωρίζεις και από παλιότερα ινσπέξιον μας, ότι είμαι ένθερμος πολέμιος της ιδέας και της ύπαρξης τέτοιου είδους Πλαζ, εδώ σ’ αυτή τη λαμπρότερη έδρα του κρυστάλλου μας, γιαυτό και θα παρασύρω κι εσένα και το μπουλούκι μας σε μια προσεχή και καταλυτική επιΘεώρηση.
Το ξεσκόνισμα τώρα: Δεν μπορεί…, αγαπητοί Άρχοντες, ο μοναδικός μου αναγνώστης και η ταπεινότητά μου βλέπουμε πολλή σκόνη… Δεν μπορεί να μην τη βλέπετε Εσείς… Αρκετά καλά δείγματα δείχνετε σε άλλα σημεία της πόλης, δείξτε μας και τι καταλαβαίνετε από …ξεσκόνισμα θησαυρών, μιας και προκάτοχοι του θρόνου σας έχασαν τον …προβιβασμό …λόγω μειωμένης αντίληψης και οι άμεσα κερδίζοντες από τέτοιους θησαυρούς, αν και επαγγελματίες, κοιμούνται τον ύπνο του …ασχέτου. Μην περιμένουμε Λιόστρες και λοιποί δημότες να πάρουν τις «σκούπες» (συμβολικό αυτό) και τις …ξεσκονίστρες, γιατί πολλή …μπίχλα έχει κάτσει πάνω στο διαμάντι μας και ίσως, ίσως λέω, να χρειάζονται και πιο …κοφτερά εργαλεία, κάτι που μόνον εσείς έχετε το δικαίωμα και, ίσως, την ικανότητα ν’ αξιοποιήσετε. Περιμένουμε (όχι για πολύ).
City Inspector
