Φωτογραφίες: Σπύρος Μ. Παυλής
Για δύο μέρες η πλατεία Σαπφούς ζωντάνεψε, γέμισε χρώματα χορούς και μουσικές από όλες τις πατρίδες κυρίως όμως από τη μεγαλύτερη, αυτή της αγάπης. Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Λέσβου, μικροί και μεγάλοι τραγούδησαν, χόρεψαν και άκουσαν τις φωνές των ανθρώπων για τους οποίους γίνεται διαρκής λόγος χωρίς να ακούγεται ποτέ ο δικός τους.
Η πλατεία, σημείο ελεύθερης συνάντησης, συνδιαλλαγής και διασκέδασης έγινε ο τόπος που ενώθηκαν όλες οι φωνές των ανθρώπων οι οποίοι αντιδρούν στη μετατροπή του νησιού σε μια απέραντη φυλακή. Ήταν μία νίκη απέναντι στο σκοτάδι των ημερών.
Την αρχή έκαναν το Σάββατο στο πλαίσιο του εορτασμού της παγκόσμιας ημέρας προσφύγων οι RAD-music, μια νέα μπάντα αφρικανών κυρίως αιτούντων άσυλο που γεννήθηκε στη Μόρια και συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσω των προσπαθειών της οργάνωσης “Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο” .
Η πολυπληθής μπάντα μέλη της οποίας κατάγονται από το Κονγκό και του Καμερούν ενώ σε αυτή συμμετέχουν επίσης Αφγανοί αλλά και τρεις Έλληνες κατάφερε να ξεσηκώσει το συγκεντρωμένο πλήθος με ένα πλούσιο ρεπερτόριο και να μετατρέψει τη συγκέντρωση σε ένα μεγάλο πάρτι. Τη σκυτάλη πήραν οι εκπαιδευτές του αυτοοργανωμένου σχολείου Wave of hope, που λειτουργεί μέσα στον Ελαιώνα. Για πρώτη φορά οι πρόσφυγες εκπαιδευτές πήραν τον λόγο και μίλησαν για τις δυσκολίες του εγχειρήματος αλλά και για το κύμα ελπίδας που ξεκινά μέσα από τα σχολεία της Μόριας ενώ παρουσιάστηκε και ένα βίντεο που παρουσιάζει τη δύσκολο εκπαιδευτικό έργο μέσα στις άθλιες συνθήκες του Ελαιώνα.
https://www.facebook.com/lonaist.charles.j/videos/1573842482776091
Τραγούδια για την προσφυγιά, παραδοσιακά τραγούδια από την Ελλάδα, από τα νησιά από τα βουνά, από τη Μικρασία, την Τουρκία, ρεμπέτικα, και μοντέρνα και κάποια τραγούδια από τους αιώνιους μετανάστες τους τσιγγάνους έκλεισαν την πολύ όμορφη βραδιά ενώ συγκινητικό ήταν το μήνυμα της συλλογικότητας “πρωτοβουλία καλλιτεχνών Λέσβου” που διάβασε ο ηθοποιός Παναγιώτης Σταθόπουλος.
“Απόψε θα σας πούμε τραγούδια για την προσφυγιά. Γιατί η Λέσβος είναι προσφυγομάνα και ξέρει από προσφυγιά. Ξέρει ότι δεν φταίνε οι πρόσφυγες. Φταίνε αυτοί που τους κρατάνε εδώ με το ζόρι, με το στανιό. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να μείνουν εδώ, θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους, Κι εμείς λένε να τους αφήσουν ελεύθερους. Ας τους αφήσουν να πάνε όπου θέλουν. Από τη στιγμή που αδίκως τους απαγορεύουν να φύγουν από την Ελλάδα, ας τους μοιράζουν ισόποσα σε όλη τη χώρα με ανθρώπινους όρους διαβίωσης και όχι να τους στοιβάζουν σε άθλιες συνθήκες στη Μόρια αναγκάζοντας και τη Μυτιλήνη να σηκώσει ένα άνισο φορτίο σε σχέση με άλλες πόλεις και νησιά.
Φυσικά δεν ονειρευόμαστε κέντρα κράτησης. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των ανθρώπων να μετακινούνται ελεύθερα όπου επιθυμούν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εισβολείς. Οι εισβολείς, κρατάνε όπλα, αυτοί είναι ξυπόλητοι.
Στην Αρχαία Ελλάδα ο πρόσφυγας ο ικέτης που προσέφευγε κυνηγημένος κάπου θεωρούνταν ιερό πρόσωπο. Όποιος τον προσέβαλε είχε να κάνει με την μήνη των θεών διέπραττε ύβρη και ήταν ανόσιος. Στη νεότερη ιστορία η Ελλάδα αποτέλεσε μια μεταναστευτική χώρα απλώνοντας τον πληθυσμό της σε κάθε γωνιά τη γης μερικές φορές με χαρτιά, άλλες φορές χωρίς χαρτιά, ο λαός μας υπήρξε πρόσφυγας και μετανάστης, νόμιμος ή παράνομος. H εργατιά οι αντιφρονούντες ξέρουν από ξενιτιά. Oι άνθρωποι που ξεβράζονται στις ακτές της Λέσβου είναι θύματα διακρίσεων, θύματα χρόνιων πολέμων, της μοντέρνας φτώχειας προσπαθούν να ξεφύγουν από λειψυδρία, βόμβες, φτώχεια, καταπίεση υπερθέρμανση του πλανήτη και στυγνά δικτατορικά καθεστώτα.
Για την κατάσταση που βιώνουμε φταίει η Ε .Ε οι ΗΠΑ και όλες υπερδυνάμεις και η υποκριτική πολιτική τους που ενώ πουλάνε όπλα και καταστρέφουν τις χώρες αυτών των ανθρώπων με τον πόλεμο δεν τους δέχονται μετά να προσεγγίσουν τις δικές τους χώρες. Δεν φταίνε οι πρόσφυγες. Μη χτυπάτε το σαμάρι”
Την Κυριακή, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Hμέρας της Μουσικής, επαγγελματίες dj΄s της πόλης που απάντησαν στο κάλεσμα της αντιφασιστικής πρωτοβουλίας Λέσβου δημιούργησαν ένα μεγάλο πάρτι δίνοντας το πιο ηχηρό μήνυμα. “Η ομορφιά ανακτά τον δημόσιο χώρο. Εδώ δεν χωράει ο ρατσισμός”.
