Χρήστος Κουζέλλης –
“Μόνο κάποιος πολύ απογοητευµένος ή πολύ καταπιεσµένος θα ήθελε να ζήσει µακριά από τη Μυτιλήνη”
«Το να σε επιλέγουν λοιπόν στο εξωτερικό είναι ότι πιο κολακευτικό υπάρχει για έναν καλλιτέχνη, αλλά παράλληλα σε “υποχρεώνει” να προσπαθείς όλο και περισσότερο να βελτιωθείς σε όλους τους τοµείς, καθώς βρίσκεσαι ανάµεσα στους πρωτοκλασάτους τους είδους σου».
Από τη Μυτιλήνη στο Λονδίνο. Πώς οι δρόµοι της µουσικής σε οδήγησαν εκεί;
Το να σε επιλέγουν στο εξωτερικό είναι ότι πιο κολακευτικό υπάρχει για έναν καλλιτέχνη, αλλά παράλληλα σε “υποχρεώνει” να προσπαθείς όλο και περισσότερο να βελτιωθείς σε όλους τους τοµείς, καθώς βρίσκεσαι ανάµεσα στους πρωτοκλασάτους τους είδους σου.
Μπορεί να παίζω πάρα πολλά χρόνια µουσική αλλά αυτό δεν αρκεί για να σε δεχτούν στο Λονδίνο, την µητρόπολη των περισσότερων ειδών µουσικής. Βασικά δεν είναι καν προϋπόθεση πλέον. Ωρίµασε σιγά σιγά τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα από το 2009, όπου και ασχολήθηκα µε την παραγωγή µουσικής. Πρέπει λοιπόν να είσαι καλλιτέχνης / artist, όχι κατ’ ανάγκην µουσικός, για να σε φωνάξουν να παίξεις µουσική σε άριστα διαβασµένο κοινό.
Ποια ήταν η µαγική στιγµή που το βινύλιο σε κέρδισε για πάντα;
Όλα ξεκίνησαν το ‘86 όταν ήµουνα ακόµα στο γυµνάσιο και “ενεπλάκην” µε την όλη διαδικασία της µουσικής, κάπου εκεί στα Τρίκαλα όπου και έπαιξα για πρώτη φορά στην ζωή µου. Ήταν η αρχή στο να γίνω µανιακός λάτρης των δίσκων, πολλών ειδών µουσικής εκείνης της εποχής, πολύ πιο ποπ και ροκ βέβαια, ραπ λίγο αργότερα και από το ‘90 και µετά ακολουθώντας ολόκληρη την πορεία της χορευτικής σύγχρονης σκηνής, όπως την αποκαλούσα στις ραδιοφωνικές µου εκποµπές.
Το επάγγελµα του disk Jokey είναι ένα παρεξηγηµένο επάγγελµα. Γεγονός είναι ότι πρέπει κάποιος αρχικά να παίζει καλή µουσική. Υπάρχουν τρόποι εκπαίδευσης γι’ αυτό;
Γενικά η νύχτα είναι παρεξηγηµένη. Αρκεί όµως να σκεφτείς πόσες οικογένειες ζουν από αυτά τα επαγγέλµατα, αλλά και πόσοι φοιτητές. Νοµίζω κανείς δεν έχει το δικαίωµα να πει κάτι αρνητικό γι’ αυτά. Οι περισσότεροι που εργάζονται στην νύχτα είναι πλέον σπουδαγµένοι. Θυµάµαι ένα ζήτηµα που είχε δηµιουργηθεί πριν από 6-7 χρόνια, επειδή ένας πρώην πορτιέρης έγινε διευθυντής µιας υπηρεσίας. Κι εγώ σπούδασα πολιτικές επιστήµες παράλληλα µε την µουσική. Αυτό σηµαίνει πως δεν έχω δικαίωµα να εργαστώ σε κάποια υπηρεσία; Είναι λοιπόν γελοίο και αστείο να το λένε κάποιοι. Κάποιοι που ίσως δεν έχουν σπουδάσει καν! Όσον αφορά την εκπαίδευση που ανέφερες. Με την τεχνολογία αυτό που κερδίσαµε οι παλιοί µέσα από άπειρες ώρες εξάσκησης, το κερδίζει πλέον σήµερα κάποιος µέσα σε λίγα λεπτά. Η διαφορά είναι ότι δεν έχει αισθανθεί την “ηδονή” του αναλογικού ήχου, του βινυλίου ακόµα και της κασέτας κι επιπλέον, η ευκολία αυτή δεν του δίνει την δυνατότητα να εξελιχθεί σε κανένα τοµέα όσο τουλάχιστον παραµένει δέσµιος της ψηφιακής τεχνολογίας. Το να δω κάποιον παλιό να χρησιµοποιεί την σηµερινή τεχνολογία δεν µε χαλάει, διότι πολύ απλά αυτός δεν έχει να αποδείξει κάτι. Το απέδειξε χρόνια πριν και για χρόνια πολλά. Από την άλλη είµαι και κάθετα αντίθετος σε όποια εµµονή στο παρελθόν. Είτε πρόκειται για είδος µουσικής, είτε για τεχνολογία και µηχανήµατα.
Από την ακριτική Μυτιλήνη σου ανοίχτηκαν οι δρόµοι της Ευρώπης. Αναπολείς τη ζωή σου στη µικρή µας πόλη;
Δεν έχω φύγει µόνιµα. Η αλήθεια είναι ότι από πέρυσι λείπω αρκετά. Αλλά το µόνο σίγουρο είναι, βλέποντας όλα αυτά στο εξωτερικό, ότι µε κάνει να απορώ πώς µπορεί ένας Έλληνας να αφήσει την Ελλάδα και να µείνει εκεί. Ακόµα και η Αθήνα φαντάζει παράδεισος. Άρα ή πρέπει να είναι παρά πολύ απογοητευµένος κάποιος ή πολύ καταπιεσµένος, ώστε να θέλει να είναι µακριά από δω. Μπορεί να έχεις τα πάντα, αλλά όταν δεν έχεις πχ. τον ήλιο και τον καφέ σου στον ήλιο, είναι όχι σαν να µην έχεις κάτι, αλλά δεν έχεις τίποτα. Οπότε η βάση µου πάντα θα είναι εδώ και από κει και πέρα τα ταξίδια είναι αναπόφευκτα πλέον.
Πως προέκυψε το όνοµα σου “trade mark” στον χώρο της µουσικής;
Από την δεκαετία του ‘80 είµαι κοµπιουτεράς. Κάπου εκεί στις αρχές του ‘90 αγόρασα PC. Ψάχνοντας λοιπόν όνοµα, µου ήρθε η ιδέα του MSDOS από το γνωστό και µη εξαιρετέο λειτουργικό σύστηµα µε το οποίο και είχα πολύ καλή σχέση εκείνη την εποχή.
Αν σου έλεγαν να περιγράψεις τη ζωή σου σήµερα µε ένα τραγούδι ποιό θα ήταν αυτό;
Αν και δεν ασχολούµαι µε τίτλους ή στίχους, καθώς µ’ αρέσει να “βλέπω” µόνο την µουσική και τα beats, τα τραγούδια µε καλοκαιρινούς τίτλους πάντα µε συναρπάζουν. Έτσι θα διάλεγα το “summer move on” των Aha διότι ότι και να γίνει πρέπει να είσαι σε συνεχή κίνηση. Αν σταµατήσεις για οποιονδήποτε λόγο και κοιτάξεις πίσω, το µέλλον έφυγε και µετά άντε να το φτάσεις. Οπότε ζούµε το σήµερα όσο καλύτερα µπορούµε!
