Συνέντευξη στο Γιάννη Ευσταθίου.
Είναι το χάρισμα που διακρίνει ορισμένους ανθρώπους. Είναι το πάθος και η προσήλωση που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Είναι η δύναμη της πίστης σ΄ αυτό που πρεσβεύουν που τους δίνει φτερά να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο τους. Κι όταν όλα τούτα τα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης ενέργειας συναντώνται, τότε τ΄ αποτέλεσμα των προσπαθειών στέφεται μ΄ επιτυχία.
Τον Δούκα Κουλανδρή τον συνάντησα για πρώτη φορά στο συνεργείο των αδελφών Κόρακα, όταν πήγα να επιδιορθώσει μια βλάβη στ΄ αυτοκίνητο μου, μετά την προτροπή φίλης μου, η οποία εξήρε τις ικανότητές του.
Μπαίνοντας στο συνεργείο την προσοχή μου τράβηξαν δύο αυτοκίνητα αγώνων ταχύτητας ξεμονταρισμένα και τα οποία βρισκόταν στο στάδιο της προετοιμασίας πριν από τους αγώνες. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση και οι πολλές απορίες μου ήταν έκδηλες.
«Άσε φιλαράκι, άκουσα τη φωνή του Δούκα. Αυτά είναι για λίγους και τολμηρούς». Μου κίνησε το ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει με τους οδηγούς μηχανικούς αγώνων ταχύτητας και δεξιοτεχνίας αυτοκινήτων. Αρχικά, το πρώτο που μου ανέφερε είναι ότι η Μυτιλήνη διαθέτει πολύ καλούς οδηγούς. Οι αδελφοί Κώστας και Τάσος Κόρακας, αντίστοιχα έχουν φέρει νίκες και είναι ψηλά στην βαθμολογία. Από εκεί, νομίζω ότι εμπνεύστηκε ο Δούκας, μαζί με το πάθος και την αγάπη για την ταχύτητα, που τον έκαναν ν΄ ασχοληθεί πιο σοβαρά με το άθλημα.
«Άθλημα είναι αδερφέ και μάλιστα από τα δυσκολότερα. Απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση, γρήγορα αντανακλαστικά, μεγάλη προσοχή και κυρίως πολύ καλή γνώση του οχήματος που οδηγείς».
Πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι να τον πείσω να μου παραχωρήσει αυτή τη συνέντευξη. Αφορμή, στάθηκε ένα σχόλιο για τη δημιουργία πίστας. Του κίνησα το ενδιαφέρον και πάτησα τέρμα το γκάζι για όλα όσα ενδιαφέρουν τους ανθρώπους που ασχολούνται με το τετράτροχο.
«Κατάγομαι από την Πλαγιά Πλωμαρίου, είμαι 40 ετών και η δουλειά μου είναι μηχανικός αυτοκινήτων. Είμαι εγγεγραμμένο μέλος από το 2009 στη Λέσχη αυτοκινήτου Μυτιλήνης, η οποία, είναι μέλος της ομοσπονδίας αθλητισμού Ελλάδος. Είμαι μέλος του πενταμελούς διοικητικού συμβουλίου της Λέσχης και κατέχω τη θέση του εφόρου αποφάσεων και δημοσίων σχέσεων».
Μιλούσε με πάθος όταν αναφερόταν στα της Λέσχης, λες και ήταν δικό του παιδί. Το βλέμμα του γέμιζε ενδιαφέρον σε κάθε πρόταση, σαν να ζούσε ξανά και ξανά την κάθε στιγμή.
«Η Λέσχη μας και το εννοούσε το μας, έχει εκατοντάδες μέλη στο ενεργητικό της και χιλιάδες λάτρεις σε κάθε αγώνα ταχύτητας και δεξιοτεχνίας. Μας τιμούν με την παρουσία τους και παράλληλα θαυμάζουν τις ικανότητες του κάθε οδηγού- αθλητή.»
Κυρίαρχο όλων, σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο Δούκας Κουλανδρής αποτελεί «η κατασκευή μιας πίστας με προδιαγραφές γι΄ αγώνες στο νησί μας. Υπάρχουν άξιοι και ικανοί αθλητές που επιθυμούν να δείχνουν τις ικανότητές τους με ασφαλείς προϋποθέσεις και κυρίως με όλες τις διεθνείς προδιαγραφές πίστας αγώνων και επίδειξης. Θέλουμε να εκτονώσουμε τις αγωνιστικές μας προσπάθειες και το χόμπι μας και οι αγώνες μας να γίνονται σε επίσημη πίστα κι όχι στους δρόμους.»
Ο Δούκας Κουλανδρής προτείνει λύση σ΄ ένα από τα σοβαρότερα ζητήματα που απασχολούν τους οδηγούς που έχουν μεράκι και προτρέπει τους αρμόδιους να κοιτάξουν με σοβαρότητα το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί μια πίστα στη Λέσβο, μιας και τα οφέλη από την κατασκευή ενός τέτοιου έργου θα είναι πολλαπλά.
«Έχω συμμετάσχει σε περισσότερους από 40 επίσημους αγώνες που διοργανώνονται στην περιφέρεια Αιγαίου και πάντα καταλαμβάνω μια θέση στο βάθρο .Δυστυχώς, τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να συμμετάσχω σε αγώνες που διεξάγονται σε άλλες περιοχές της Ελλάδος. Η εμπειρία μου ωστόσο, με κάνει να επιδιώκω την δημιουργία πίστας στη Λέσβο, μιας και τα οφέλη που απορρέουν από ένα τέτοιο έργο είναι πολλαπλά. Είναι κρίμα η Χίος να διαθέτει έστω και υποτυπώδη πίστα (χρησιμοποιούν ένα διάδρομο προσγείωσης και απογείωσης στρατιωτικού αεροδρομίου) κι εμείς ως τόπος, με τόσα πλεονεκτήματα, να μην έχουμε. Αν κατασκευαστεί θα κάλυπτε δεκάδες νέους κι όχι μόνο να κάνουν το χόμπι τους με ασφάλεια».
Εστιάζει την προσοχή του στο σοβαρό ζήτημα των τροχαίων ατυχημάτων και τονίζει ότι «βλέπω εκκλησάκια στο δρόμο που τοποθετήθηκαν στη μνήμη παιδιών που έχασαν τη ζωή τους από μια απερισκεψία, από ένα λάθος της στιγμής. Ως μέλος του δ.σ της Λέσχης ζητάω από την πολιτεία και τον κάθε παράγοντα της αυτοδιοίκησης να εξετάσουν με την πρέπουσα προσοχή το αίτημα για την κατασκευή πίστας. Να μας δει σοβαρά ως ομάδα που επιδιώκει να φέρει τη νεολαία κοντά στο άθλημα για να μάθει να σέβεται και να τηρεί τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, που είναι το άπαν για τη σωστή οδική συμπεριφορά στους δρόμους που κινούνται»
Παράλληλα, εξηγεί ότι «κάθε μέλος μας, σε ετήσια βάση για να πάρει το δίπλωμα με το οποίο θα μπορεί να συμμετάσχει σε επίσημους αγώνες, υπόκειται στις απαραίτητες εξετάσεις από το πενταμελές διοικητικό συμβούλιο και από τρεις γιατρούς οι οποίοι γνωματεύουν για την καλή κατάσταση της υγείας του αθλητή. Η Λέσχη, όπως και κάθε λέσχη έχει στο δυναμικό της 20 φορές πιο υπεύθυνους κι ευσυνείδητους οδηγούς»
Η μετριοφροσύνη είναι στοιχείο που διακρίνει τον Δούκα. Παρά τις πολλές νίκες που έχει κατακτήσει στους περιφερειακούς αγώνες κι αναφερόμενος σ΄αυτούς, σημειώνει ότι «δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η κατάταξη που θα πάρει ο κάθε αθλητής, αλλά το να περάσει όμορφα και να τερματίσει με ασφάλεια και χωρίς ζημιές στο αυτοκίνητό του»
Τέλος στέλνοντας το δικό του μήνυμα στους αρμόδιους υποστηρίζει ότι «η κατασκευή πίστας στη Λέσβο θα βοηθήσει τον τόπο μας, αλλά και τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου. Τόσο στο τομέα του θεάματος, όσο και στον τομέα του τουρισμού. Αν γίνει θεσμός θα έρχονται από άλλα μέρη της Ελλάδος και ίσως του εξωτερικού για να διαγωνιστούν σ΄ ένα από τους αγώνες και παράλληλα να κάνουν και διακοπές θαυμάζοντας το φυσικό κάλλος και την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά και αυτό θα προσδώσει επιπλέον αξία στη Λέσβο»
