Γράφει η Βάσω Κάζλαρη
Μια «κανονική» εμπειρία εκατοντάδων ανθρώπων καθημερινά θα προσπαθήσω να περιγράψω. Σχεδόν όλοι τη βιώνουμε δεν μιλάμε όμως γι’ αυτήν και προ πάντων δεν κάνουμε τίποτα.
Ξεκίνησα με το αυτοκίνητο μου λοιπόν να πάω από τον Μόλυβο στη Μυτιλήνη για δουλειές και θα σας μεταφέρω κάποιες εικόνες. Αρχίζουμε με την τεράστια δυσκολία που προσθέτει στον στενό, φιδωτό, ανηφορικό, κατηφορικό, ταλαιπωρημένο δρόμο από Πέτρα ως Καλλονή η ανυπαρξία διαγράμμισης. Ακόμα και στα σημεία που φρεσκάρισαν την άσφαλτο, διαγράμμιση δεν υπάρχει. Κι αν το επιχείρημα είναι ότι, δεν πρόλαβαν, είναι νωρίς, εγώ σας μιλάω για το ότι ΠΟΤΕ δεν φρεσκάρονται οι άσπρες γραμμές των παλιών δρόμων. Θα ‘θελα να ξέρω αν όλοι οι υπεύθυνοι χρησιμοποιούν οδηγούς υπαλλήλους στα ταξίδια τους στο νησί. Δεν χρειάστηκε ποτέ να έρθουν βράδυ στο Μόλυβο; Δεν κινδύνεψαν να βρεθούν στο απέναντι ρεύμα, εκεί στις στροφείς, που τίποτε δεν σε καθοδηγεί; Και δεύτερο ερώτημα: τι είδους χρώμα χρησιμοποιούν και ξεβάφει λίγο μετά την εφαρμογή του; Ας πάρουν επί τέλους από τα άλλα, της καλής ποιότητας, μιας και δεν θα επαναλάβουν ποτέ το «βάψιμο».
Συνεχίζοντας πάνω στις στροφές, είδα το χάρο να ‘ρχεται κατά πάνω μου με νταλίκα βαρυφορτωμένη που ο οδηγός της μιλούσε στο κινητό και άφησε σ’ ένα χέρι το θωρηκτό του να βγαίνει απέναντι σε στενή στροφή.
Βγήκα στο περίφημο ίσιωμα πριν την Καλλονή, εκείνο το γνωστό των 50 χιλιομέτρων όριο. Αφού με προσπέρασε αφηνιασμένο ένα γαλάζιο αυτοκίνητο με μαρσάρισμα και θυμωμένο οδηγό επειδή ακολουθούσα το όριο της πινακίδας, «κόλλησα» πίσω από ένα μηχανάκι με δύο επιβάτιδες βεβαίως χωρίς κράνος, το οποίο όμως έκανε οχτάρια στη μέση του δρόμου τόσο που θεώρησα πως η οδηγός του έπαθε κάτι κακό. Προσπερνώντας την, είδα πως με το ένα χέρι, έστελνε μήνυμα στο κινητό και καθόλου δεν κοίταζε μπροστά της, το μηχανάκι της μάλλον γνώριζε το δρόμο. Στην περιοχή αυτή στήνεται η τροχαία για το όριο ταχύτητας όταν χρειάζονται μετρητά.
Μπαίνω στην πόλη της Καλλονής, όπου περνώντας ΠΑΝΤΑ όλη την κεντρική αρτηρία για να συνεχίσεις προς τη Μυτιλήνη, όπως ΠΑΝΤΑ υπάρχουν παρκαρισμένα παντού, και στις δύο πλευρές του δρόμου, ίσως κάποιοι με αλαρμ. Τι κι αν διαφημίστηκε το πάρκινγκ, οι διάφορες ρυθμίσεις των οδών, κανένα αποτέλεσμα. Σκέφτομαι τις αντιδράσεις των κατοίκων της Καλλονής όταν σχεδιάστηκε ο καινούριος δρόμος να περνάει έξω απ’ την πόλη. Θέλουν να συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται οι οδηγοί μέσα στην πόλη τους, κι αυτοί να μας αποκλείουν το πέρασμα παρκάροντας καταμεσίς.
Μετά την Καλλονή ο δρόμος, πλατύς, καινούριος, με την πολυτέλεια των λευκών γραμμών. Εκεί στον υδροβιότοπο, δύο μηχανές μεγάλου κυβισμού με δύο νέα ζευγάρια επάνω, χωρίς κράνη ούτε καν περασμένα στο μπράτσο, κόβουν ξαφνικά ταχύτητα στην μέση του δρόμου, χωρίς φλας, για να δουν τα πουλιά. Συνέχισαν την πορεία τους στη μέση του δρόμου με στροφή της κεφαλής προς τα δεξιά οδηγοί και συνοδηγοί. Αργότερα, κοντά στη Μυτιλήνη με προσπέρασαν πάλι με πολύ μεγάλη ταχύτητα, και πάντα χωρίς κράνη. Και μια που το ‘φερε ο λόγος, μέτρησα έξι μόνο οδηγούς μεγάλων μηχανών με κράνη, και οχτώ μικρών μόνο. Όλοι οι υπόλοιποι, και ήταν πολλοί, δεν φορούσαν. Κοντεύοντας στην πόλη παρατήρησα πως ήταν αυτοί που φορούσαν κράνη και όχι προς τα «έξω» με τις μεγαλύτερες ταχύτητες.
Σημείωσα πολλές παραβιάσεις των διπλών γραμμών για προσπέρασμα. Πολύ μεγάλες ταχύτητες σε στροφές χωρίς λόγο. Συγκλονιστικό το σημείο όπου σκοτώθηκε άδικα ο Στρατής και ο τόπος τώρα στέκει βουβός μάρτυρας σκεπασμένος με λουλούδια.
Συγκλονιστικό και παράλογο να ‘χουμε σ’ όλες τις διαδρομές δεξιά και αριστερά τόσα εκκλησάκια που όταν ήμουνα μικρή, πίστευα πως τα έστηναν εκεί οι άνθρωποι για να ευχαριστήσουν τον Κύριο που επέζησαν.
Δεν νομίζω να θέλει κάποιος από τους αναγνώστες να συνεχίσω την περιγραφή του γυρισμού αφού έπεσε το σκοτάδι. Ο χάρος βγαίνει παγανιά στις στροφές των βουνών χωρίς διαγράμμιση κύριοι υπεύθυνοι. Επιτρέψτε μου όμως τα συμπεράσματα:
Θανάσιμα λάθη εκ μέρους των πολιτών:
Το να μην φοράνε κράνος ή ζώνη
Η χρήση του κινητού οδηγώντας
Παράλογη ταχύτητα και προσπέραση
Το ανεξέλεγκτο παρκάρισμα
Εγωιστική συμπεριφορά σα να είμαστε οι μόνοι στο δρόμο.
Θανάσιμα λάθη της πολιτείας
Εγκατάλειψη της κατάστασης των δρόμων με τεράστιες φθορές
Ανυπαρξία έλεγαν των οδηγών τόσο ώστε επικρατεί πλήρης αναρχία.
Υ.Γ. Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι, κλείστε το κινητό σας μπαίνοντας στο αυτοκίνητο. Μην έχετε την εντύπωση ότι είστε τόσο πολύ απαραίτητοι για τους άλλους την κάθε στιγμή. Σας βρίσκουν λίγο αργότερα. Εκτός αν είστε γιατρός υπεύθυνος της εντατικής. Σκεφθείτε τη ζωή σας προ κινητού. Αυτοί που σας τηλεφωνούν θα σας βρούνε λίγο αργότερα. Μην γίνετε εσείς οι ίδιοι η αιτία να μην σας ξαναβρούν ποτέ.
