Ιδανικά είναι η τρυφερότητα κι η ανιδιοτελής αγάπη.
Στην πορεία άλλαξε λίγο γέμισε στερεότυπα απ’ την Ελληνίδα μάνα με τη ζακέτα και το καθαρό βρακί ως την υστερική που όλο φωνάζει κι έχει τα ψυχολογικά της και γίνεται Μήδεια.
Ένας ρόλος κατασκευή κόντρα σε μια φυσική ενστικτώδη ορμή. Να φέρεις στον κόσμο, να ταΐσεις, να νταντέψεις, να ζήσεις για να ζήσει να παρηγορήσεις, να νανουρίσεις, να χαϊδέψεις, να το πλύνεις, να οριοθετήσεις, να νιώσεις δυο φορές να να να, ναι ναι ναι.
Πάμε το πάλι: τρυφερότητα κι ανιδιοτελής αγάπη. Όποιος τα πάρει αυτά κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.
Όποιος τα δώσει αυτά έφτιαξε τα θεμέλια του γερά.
Βοηθήστε τις μάνες να βιώσουν αβίαστα τη μητρότητα, αφήστε τους ανοιχτό το δρόμο να βρουν τις δικές τους ισορροπίες αφήστε τες να ταΐσουν αγάπη όλον τον κόσμο γιατί αυτόν τον κόσμο μια μάνα τον γέννησε είναι το μόνο σίγουρο.
Και αυτές που δεν θέλησαν, δεν πρόλαβαν, δεν ότι δεν, δε μας νοιάζει, σεβαστείτε τις είναι μάνες κάπου αλλού σίγουρα.
Χρόνια τους πολλά.
