Τις ίδιες εντάσεις είχα ζήσει πολύ νεότερη με τα παιδιά των Αλβανών στο κύμα μετακίνησής τους, το ’90. Αντιδράσεις, φωνές και ανύπαρκτη επιχειρηματολογία για το αν θα έπρεπε να είναι στις αίθουσες διδασκαλίας των σχολείων μαζί με τα «δικά» μας παιδιά…
Τώρα οι ίδιες φωνές.
Λες και δεν άλλαξε τίποτα στην κοινωνία ούτε ωριμάσαμε ως πολυπολιτισμικές οντότητες και κοινότητες.
Ναι,τα παιδιά των προσφύγων –μεταναστών έχουν το ίδιο δικαίωμα στην εκπαίδευση με τα δικά μας. Και αυτό το κενό χρόνου που διανύουν, δεν αξίζει να το περνάει κανείς σε όποια ηλικία και αν είναι.
Προτείνω λοιπόν να ακούσουμε τις ιστορίες των παιδιών αυτών για να τα αισθανθούμε πιο κοντά μας.Δεν είναι μιάσματα που πρέπει να τους εξαφανίσουμε στον Καιάδα.
Την ζημιά βέβαια την ξεκινούν οι γονείς και όχι τα ίδια τα παιδιά .Είναι εκείνοι που τα δηλητηριάζουν για το «καλό» τους .
Μετά τις αποφάσεις της Κυβέρνησης,αλλά και της Δημοτικής αρχής σηματοδοτείται μια νέα εποχή για το προσφυγικό .
Αυτό της ένταξης και της ενσωμάτωσης των ανθρώπων αυτών στην κοινωνία μας.Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει και δεν θα ναι φαντάσματα σε μια κλειστή δομή όπως ίσως πιστεύουν μερικοί. Κάποιοι θα μείνουν εδώ η θα κάνουν εδώ τα πρώτα τους βήματα στη νέα τους ζωή.
Μπορεί να μην μπορούμε ακόμη να διαχειριστούμε αυτή την ιδέα ως πραγματικότητα. Αλλά μακροπρόθεσμα θα πραγματοποιηθεί.
Θα δούμε Αφγανούς να μαζεύουν τις ελιές και Αφρικανούς να ενισχύουν εργατικά χέρια σε μικρές η μεγαλύτερες βιοτεχνίες Τί; Σας ακούγεται παράλογο;
Καλό είναι να είμαστε ειλικρινείς με τη νέα πραγματικότητα που γεννιέται.Και αν κάποιοι δεν το βλέπουν ας θυμηθούν με ποια οπτική έριξαν την ψήφο τους στην κάλπη …
