Γιάννης Βασιλέλλης
Πρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος της Ελαιουργίας Αιγαίου ΑΒΕΕ
Ο Γιάννης Βασιλέλλης είναι ένας νέος του τόπου ο οποίος μετά τις σπουδές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Οικονομικής & Περιφερειακής Ανάπτυξης) επέστρεψε με όρεξη και σχέδια για την οικογενειακή επιχείρηση στην οποία λαμβάνουν μέρος και άλλα ηχηρά ονόματα της ελαιουργίας του νησιού.
Μεθοδικός και με σύγχρονες απόψεις, όπως άλλωστε το επιτάσσει και η ηλικία του, κατάφερε να δώσει νέα προοπτική στην ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΒΕΕ. Ως νέος θεωρεί ότι υπάρχουν ευκαιρίες στον τόπο ενώ η πρότασή του να γίνουν συνεταιριστικές πολλές από τις επιχειρήσεις του νησιού μας, βρίσκει σύμφωνους πολλούς ιδιαίτερα σήμερα που η κρίση έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια επιχειρηματικότητας ….
Σε μια ιστορική επιχείρηση, οι νέες ιδέες και προτάσεις μπορούν να φέρουν εξαιρετικά αποτελέσματα ακόμα και εν μέσω κρίσης. Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την οικογενειακή επιχείρηση και ποια είναι τα σχέδια σου γι’ αυτή;
Γ. Β. Κατά αρχάς, να διευκρινίσουμε ότι μιλάμε για μια Ανώνυμη Εταιρία με αρκετούς μετόχους. Στην τοπική κοινωνία λόγω της επί 20ετίας εκπροσώπησης της εταιρίας από τον παππού μου Ιωάννη Γ. Βασιλέλλη η εταιρία είχε ταυτιστεί με την οικογένεια μου. Συνεπώς δεν πρόκειται για μια “οικογενειακή” επιχείρηση αλλά για μια ανώνυμη εταιρία στην οποία η συμμετοχή της οικογένειας Βασιλέλλη ήταν, είναι και θα είναι ενεργή, μέσω εμού πλέον, ο οποίος έχω οριστεί από το Δ.Σ ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος. Πρέπει όμως να αναφερθεί η συμμετοχή και άλλων επιχειρηματιών καθώς και ελαιοτριβέων της Λέσβου όπως είναι οι Αφοί Κουρτζή, ο κ. Αλαμανέλλης και ο κ. Βαλιάδης, όλοι τους μέλη του Δ.Σ.
Η απόφαση τώρα να ασχοληθώ με την ελιά και τα παράγωγα της πάρθηκε 15 χρόνια πριν. Πριν φύγω για σπουδές δηλαδή. Ο παππούς μου διατηρούσε ελαιοτριβείο και τυποποιητήριο ελαιολάδου και ήταν πρόεδρος της Ελαιουργίας Αιγαίου. Πριν καλά καλά ολοκληρώσω τις σπουδές μου επέστρεψα για να αναλάβω το ελαιοτριβείο και σιγά σιγά να έρθω σε επαφή με το πυρηνελαιουργείο. Τότε το πυρηνελαιουργείο ήταν κάθε χρόνο υπό επισκευή και εκσυγχρονισμό ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της διαχείρισης των ελαιοπυρήνων, δηλαδή του στερεού αποβλήτου των ελαιοτριβείων. Ήταν δύσκολες εποχές τότε αλλά ο παππούς μου με παρότρυνε να ασχοληθώ ενεργά. Έτσι από το 2010 και μετά ανέλαβα καθήκοντα Προέδρου. Την τελευταία 5ετία η επιχείρηση στοχεύει στο να ανταπεξέλθει στις νέες απαιτήσεις της αγοράς σεβόμενη πάντα την κοινωνία και το περιβάλλον.
Πως θα φέρεις το καινοτόμο σε μια επιχείρηση που έχει τόσο την ιστορία αλλά και τη δυναμική παλαιότερων τακτικών;
Γ. Β. Το συγκεκριμένο πυρηνελαιουργείο έχει ιστορία που ξεπερνάει τον αιώνα. Οι παλαιότερες τακτικές είναι ο οδηγός μας μεν, με τη διαφορά ότι τις προσαρμόζουμε και τις εξελίσσουμε ώστε να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του σήμερα. Π. χ. η αυξανόμενη ζήτηση για πυρηνόξυλο που προορίζεται για χρήση σε οικιακούς καυστήρες μας οδήγησε να πάρουμε την απόφαση τυποποίησης του σε σακιά ώστε να είναι πιο φιλικό στον καταναλωτή. Αργότερα προχωρήσαμε στην ίδρυση υποκαταστήματος ώστε να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες που βρισκότανε σε μεγάλη απόσταση από το κεντρικό εργοστάσιο. Γενικά προσπαθούμε να έρθουμε πιο κοντά στον καταναλωτή με πιο άμεσο και εύκολο τρόπο.
Θεωρείς ότι υπάρχει χώρος για τη γενιά σου σε ένα ακριτικό νησί το οποίο έχει μετρημένες δυνατότητες ή πιστεύεις ότι τις δυνατότητες τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι;
Γ. Β.Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η γενιά μου έχει γαλουχηθεί με την ιδέα «αυτό που σπούδασες αυτό θα κάνεις». Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν άτομα εξειδικευμένα τα οποία όμως δεν μπορούν να βρουν θέση εργασίας για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν δημιουργηθεί τέτοιες θέσεις στο νησί. Κατά συνέπεια αναγκάζονται να καταφύγουν στα μεγάλα αστικά κέντρα στα οποία όμως η ανεργία είναι ακόμη μεγαλύτερη. Γνώμη μου είναι ότι η επαρχία και συγκεκριμένα το νησί έχει δυνατότητες. Είτε να εξελίξεις κάτι που ήδη υπάρχει, είτε να δημιουργήσεις κάτι καινούριο. Απλά πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε «έξω από το κουτί», να τολμήσουμε και να προσαρμοστούμε στα υπάρχοντα δεδομένα.
Τι πιστεύεις ότι πάει λάθος στην τοπική επιχειρηματικότητα και τα προϊόντα μας δεν έχουν αποκτήσει την αναγνωρισιμότητα που τους αρμόζει;
Γ. Β. Το πρόβλημα για μένα έγκειται στο μέγεθος των επιχειρήσεων. Υπάρχουν πολλές μικρές επιχειρήσεις οι οποίες κάνουν εξαιρετική δουλειά τόσο στην παραγωγή όσο και στην προώθηση των προϊόντων τους. Όμως οι ποσότητες που διακινούν είναι μικρές με αποτέλεσμα να παλεύουν σε μια τεράστια αγορά με ένα μικρό «σπαθί». Γνώμη μου είναι ότι πρέπει επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο να ενωθούν οι μικρές τοπικές επιχειρήσεις, να συνεργαστούν και να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο αυτά που μπορεί να προσφέρει αυτός ο τόπος τόσο σε προϊόντα όσο και σε υπηρεσίες.
Τι έχεις να πεις στους συνομηλίκους σου που θέλουν να φύγουν από το νησί προς αναζήτηση εργασίας και καριέρας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό;
Γ. Β. Καταλαβαίνω ότι στην εποχή μας η εύρεση εργασίας είναι κάτι πολύ δύσκολο και δεν είναι όλοι τυχεροί να βρουν κάτι “έτοιμο”. Πολλοί φίλοι μου και γνωστοί έχουν φύγει από τον τόπο. Ευκαιρίες υπάρχουν, όμως θέλει κόπο, θέληση και ευελιξία στην αναζήτηση καριέρας. Και το βασικότερο, θετική σκέψη και αγάπη για τον τόπο και την ποιότητα ζωής που προσφέρει.
