Υπό κλίμα πρωτοφανούς βίας διεξήχθη την Κυριακή το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας που η κεντρική κυβέρνηση της Ισπανίας έχει χαρακτηρίσει αντισυνταγματικό. Η ήρεμη αρχή της ημέρας δεν προμήνυε τις «αιματηρές» εικόνες που θα ακολουθούσαν μετά το άνοιγμα των εκλογικών κέντρων. Οι αστυνομικές δυνάμεις στην προσπάθεια τους να εμποδίσουν τους πολίτες να ψηφίσουν έκαναν, μεταξύ άλλων, χρήση πλαστικών σφαιρών, ενώ από τα επεισόδια που ξέσπασαν τραυματίστηκαν εκατοντάδες άτομα.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Εκκινώντας ας ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία. Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι συμβαίνει σήμερα. Αρχικά η Ισπανία ήταν το αποτέλεσμα συνένωσης διαφορετικών βασιλείων που προέκυψαν από βασιλικούς γάμους, η Ισαβέλα της Καστίλλης παντρεύτηκε τον Φερνάντο από το βασίλειο της Καταλονίας και της Αραγωνίας. Για αιώνες κάθε βασίλειο διατηρούσε τους δικούς του νόμους, τις δικές του πολιτικές αρχές κάτω από έναν κοινό βασιλιά. Το 1714 η Καταλονία έχασε σε ένα διαδοχικό πόλεμο ενάντια στην Ισπανία. Το αποτέλεσμα ήταν σκληρό για τους Καταλανούς. Το σύνολο των νόμων και οι πολιτικοί θεσμοί της Καταλονίας καταργήθηκαν. Ακόμα και η γλώσσα. Τα Καταλανικά απαγορεύτηκαν.
Οι σκοτεινές στιγμές για την Καταλονία έγιναν ακόμα σκοτεινότερες στην περίοδο του Φράνκο. Η ομιλία Καταλανικών τιμωρούνταν με φυλάκιση. Παρ’ όλα αυτά η φλόγα των Καταλανών για την κουλτούρα τους παρέμενε ενεργή.
Με την επάνοδο της δημοκρατίας ένα νέο παράθυρο ελπίδας άνοιξε. Η Generalitat, η Κυβέρνηση της Καταλονίας επανέκαμψε. Αργότερα ήρθε και η σύνταξη ενός νέου συντάγματος που έγινε δεκτό και γέμισε πίστη πολλούς Καταλανούς. Παρ’ όλα αυτά η εφαρμογή του δεν έγινε σεβαστή.
Και η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η νέα “Estatut”. Το νέο Καταλανικό σύνταγμα. Ψηφίστηκε από την Καταλανική βουλή αλλά και το Κοινοβούλιο της Ισπανίας. Το Συνταγματικό Δικαστήριο, διορισμένο από την κυβέρνηση Ραχόι, είχε άλλη άποψη. Δεν το έκανε δεκτό. Ήταν ένα γεγονός που θεωρήθηκε προσβλητικό για τα δικαιώματα του Καταλανικού λαού.
Βενζίνη σ’ αυτό το εύφλεκτο κοκτέιλ έριξε το Λαϊκό Κόμμα (σ.σ. Partido Popular) που έχει ως αρχηγό του τον πρόεδρο Ραχόι και ηγήθηκε πολλών δράσεων ενάντια στην Καταλονία. Ήταν πράξη που υποτίθεται θα έδινε προεκλογική αβάντα στο Λαϊκό Κόμμα στην υπόλοιπη Ισπανία.
Η πραγματικότητα είναι πως από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ισπανία οι κινήσεις υπέρ μιας ανεξάρτητης Καταλονίας αυξήθηκαν από το πενιχρό 5% στο 50% (και οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν πως ως “χτες” έφτανε το 65%). Βάζω σε εισαγωγικά το ως χτες γιατί είμαι σίγουρος πως από το πραγματικό χτες, 1η Οκτώβρη 2017, και μετά τη βίαια και κατασταλτική δράση της αστυνομίας το ποσοστό των ανθρώπων που επιθυμούν την ανεξαρτησία ανέβηκε ακόμα περισσότερο. Είναι φανερό, κάτι πάει λάθος στη σχέσεις ανάμεσα στην Καταλονία και την Ισπανία.
Η βάση του προβλήματος έγκειται στην άρνηση της Ισπανίας να δεχτεί την Καταλονία ως έθνος (που προφανώς έθνος είναι). Για την Ισπανική κυβέρνηση υπάρχει μόνο ένα έθνος-κράτος: η Ισπανία. Για πολλούς άλλους η Ισπανία είναι πολυεθνική. Περιλαμβάνει ακόμα 3 έθνη: Τη χώρα των Βάσκων (Euzkadi), τη Γαλικία και την Καταλονία.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο ένα έθνος ορίζεται από το ιστορικό του παρελθόν, τον λαό του και τη δική του γλώσσα. Αυτά είναι τα κριτήρια μέσα από τα οποία μια χώρα μπορεί να οριστεί ως Έθνος. Και σύμφωνα με τις συνθήκες των Ηνωμένων Εθνών, τα έθνη έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, δηλαδή να αποφασίζουν. Η Καταλονία είναι έθνος και ο πληθυσμός της έχει συνείδηση του τι αυτό σημαίνει. Περισσότερο από το 80% των Καταλανών, χτες, θέλησαν να ψηφίσουν. Πρώτα απ’ όλα οι Καταλανοί θέλουν να έχουν το δικαίωμα έκφρασης (πάνω σε δημοκρατική βάση) όπως επίσης θέλουν να είναι ελεύθεροι σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις τους για το μέλλον.
Τα τελευταία επτά χρόνια η Καταλανική Κυβέρνηση δοκίμασε να διαπραγματευτεί τη διενέργεια ενός νομίμου δημοψηφίσματος. Η απάντηση της Ισπανικής Κυβέρνησης ήταν ένα συνεχές και άκαμπτο “Όχι”. Το σκηνικό άρνησης ισχύει και για άλλες απαιτήσεις που σχετίζονται με καθημερινά θέματα ή προβλήματα. Εκατομμύρια άνθρωποι (ναι εκατομμύρια!) βγήκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας ειρηνικά απαιτώντας κάτι απλό, το δικαίωμα να ψηφίσουν. Η πρώτη απόπειρα δημοψηφίσματος έγινε πριν 2 χρόνια. Όταν εκατομμύρια ψηφοφόρων έδειξαν σε ποσοστό 90% την επιθυμία τους για ανεξαρτητοποίηση. Μετά από αυτό ο Πρόεδρος της Καταλονίας, ένας υπουργός και ο πρόεδρος της Καταλανικής βουλής δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από το ανώτατο δικαστήριο της Ισπανίας.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ρωτήσω: Είναι η διενέργεια δημοψηφισμάτων έγκλημα; Είναι μήπως έγκλημα η ψήφος τον ανθρώπων; Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια ειρηνικών κατοίκων θέλουν να ψηφίσουν, να εκφράσουν τις απόψεις τους, είναι εγκληματίες;
Μετά τη διενέργεια εκείνου του δημοψηφίσματος ψηφίστηκε μια νέα Καταλανική Βουλή. Μια νέα κυβέρνηση με καθαρό στόχο, την ανεξαρτησία, δημιουργήθηκε. Τα κόμματα που συμμετείχαν έθεσαν ως κεντρικό στόχο, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες (δημοψήφισμα), να αποφασίσουν το μέλλον της Καταλονίας. Παρά τις επανειλημμένες διαπραγματευτικές απόπειρες η Ισπανική κυβέρνηση προσποιήθηκε την κωφάλαλη ακόμα και όταν η δήλωση του αιτήματος γίνονταν με εκκωφαντικό τρόπο.
Τελικά η Βουλή της Καταλονίας κάλεσε σε δημοψήφισμα τον λαό για να αποφασίσει αν ήθελε την Ανεξαρτησία ή όχι. Λίγες μέρες πριν τη διενέργεια του δημοψηφίσματος το Ισπανικό κράτος χρησιμοποίησε την αστυνομία για να αποτρέψει τη συμμετοχή του κόσμου. Μπλόκαρε επίσης εφαρμογές, τσατ, ιστοσελίδες, μεγάλες εκτυπωτικές μονάδες που είχαν εμπλακεί στο δημοψήφισμα. Έστειλε στον εισαγγελέα δημάρχους της καταλανικής επικράτειας. Λογόκρινε και απαγόρευσε τη δημοσίευση διαφημιστικού υλικού γύρω από το επίμαχο γεγονός. Ήταν φανερό, ήθελε να δημιουργήσει κλίμα τρομοκρατίας. Χιλιάδες αστυνομικοί από την Ισπανία στάλθηκαν στη Βαρκελώνη και πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στη Βουλή της Καταλονίας. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος για την εγκατάσταση των δυνάμεων η Ισπανία νοίκιασε επιβατηγά καράβια ώστε να φιλοξενηθούν εκεί.
Και η περασμένη Κυριακή έφτασε.
Χιλιάδες κάτοικοι διανυκτέρευσαν σε εκλογικά τμήματα προσπαθώντας να τα κρατήσουν ανοιχτά, η Ισπανική κυβέρνηση είπε πως θα τα κλείσει. Χτες το πρωί, γύρω στις 8.30 π.μ., εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι δημιούργησαν ουρές στα εκλογικά τμήματα και η ψηφοφορία ξεκίνησε. Γέροι, γονείς με παιδιά ή χωρίς, νέοι άνδρες και γυναίκες, ειρηνικοί άνθρωποι σαν και μένα ή εσάς από όλα τα στρώματα της κοινωνίας από πυροσβέστες και φοιτητές ως συνταξιούχους γιατρούς και δικηγόρους θέλησαν να ψηφίσουν.
Η απάντηση σ’ αυτό ήταν η αποβίβαση χιλιάδων ανδρών αστυνομικών από τα νοικιασμένα καράβια. Το “πάρτυ” άρχισε όταν μπήκαν σε εκλογικά κέντρα με τη χρήση βίας κατάσχοντας εκλογικό υλικό. Η βία που χρησιμοποίησαν έναντι νέων ανθρώπων ή γιαγιάδων ήταν πρωτοφανής. Είδαμε γυναίκες προχωρημένης ηλικίας με αίμα στο κεφάλι. Δείτε τις εικόνες και τα βίντεο που ανεβαίνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια ακόμα Αιματοβαμμένη Κυριακή.
Ο αριθμός τον τραυματισμένων ανεβαίνει. Φυσικά δεν υπάρχει κανένας τραυματισμένος αστυνομικός. Οι Καταλανοί δεν είναι βίαιοι.
Πλαστικές σφαίρες. Και βία ενάντια στη δημοκρατία. Άνθρωποι ενάντια σε ανθρώπους.
Η ελευθερία και η δημοκρατία είναι σε κρίση αλλά υπάρχει γερή θέληση να τις υπερασπιστούμε, ψηφίζοντας.
Πηγή: Fragilemag.gr
