Γεννήθηκε στο Μανισάλες της Κολομβίας σε υψόμετρο 2.300 μέτρων. Στη Λέσβο, βρέθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη ως ανταποκρίτρια ξένου Τύπου για λογαριασμό ισραηλινών ΜΜΕ. Όμως η παράξενη ζωή της Άνχελα Μαρία Αρμπελάες (Ángela María Arbeláez), μια ζωή μυθιστορηματική, που απλώνεται γεωγραφικά σχεδόν σε όλο τον παγκόσμιο χάρτη, έχει κι άλλες ενδιάμεσες στάσεις: Μπογκοτά, Κρήτη, Μόσχα, Θεσσαλονίκη, Μαδρίτη, Αθήνα, Μόναχο και Ιερουσαλήμ είναι μερικές μόνο από τις πόλεις-σταθμούς της ζωής της από τις οποίες η ιστορικός της Τέχνης και δημοσιογράφος, άντλησε την ασταμάτητη ενέργειά της και τα ερεθίσματά της. «Η ζωή μου είναι μια Οδύσσεια.Είμαι πεπεισμένη πως η Ιθάκη μου είναι η Ελλάδα»,λέει σε άπταιστα ελληνικά ο Άγγελος, (όπως την φωνάζουν τα προσφυγάκια)του Καρά Τεπέ, όπου και δραστηριοποιείται εθελοντικά το τελευταίο διάστημα, κάνοντας εργαστήρια μουσικής και αφηρημένης Τέχνης, art de la table πάνω σε παλέτες ενώ συστήνει στους μικρούς φιλοξενούμενους του Κέντρου τον…Μιρό
ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ
“Όταν ήρθα για πρώτη φορά τον Σεπτέμβρη, εντυπωσιάστικα αρχικά από τη απέραντη ομορφιά που τοπίου και την αρχιτεκτονική της Μυτιλήνης. Είχα δει την Πλάκα, το Μοναστηράκι,τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Αμέσως αναγνώρισα στη Μυτιλήνη ένα μεγαλείο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι στο πιο απομακρυσμένο νησί, που βρίσκεται τόσο κοντά με την Τουρκία, ότι θα έβλεπα κομμάτια νεοκλασσικισμού και εκλεκτισμού κεντημένα πάνω στην πόλη. Ήταν πολύ αντιφατική εικόνα. Από τη μία έβλεπα τις ροές των προσφύγων και από την άλλη τα αρχοντικά” εξομολογείται η Άνχελα, ένα απά τα 100 πιο σημαντικά πρόσωπα της Κολομβίας που διαπρέπουν στο εξωτερικό και που το 2012 βραβεύτηκε από τον πρόεδρο της χώρας της, Χουάν Μανουέλ Σάντος Καλντερόν, μαζί με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, τη Σακίρα, τον ζωγράφο Φερνάντο Μποτερό. Ένα από τα λαμπερά πρόσωπα που έφερε στο νησί μας το προσφυγικό και που όπως φαίνεται ήρθε για να μείνει”.
«Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ»
Στην Ελλάδα Βρέθηκε το 1998, ως υπότροφος του ΥΚΙ (Ύδριμα Κρατικών Υποτροφιών) σαν ερευνήτρια στο Πανεπηστήμιο Κρήτης με επιβλέποντα καθηγητή τον ιστορικό Τέχνης τον Νίκο Χατζηνικολάου. Μέχρι το 2010 πηγαινοερχόταν με την κόρη της στην Κολομβία. «Μετά την κρίση σταμάτησα καθώς είναι πολύ ακριβές τέτοιου είδους μετακινήσεις. Η Ελλάδα έχει μια άμεση και μια έμμεση σχέση με τις χώρες της Νότιας Αμερικής. Εμείς είχαμε και έχουμε μια φιλο-ελληνική παιδεία, μαθαίνουμε ακόμα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ειδικά σε αυτά που δρουν διάφορες χριστιανικές καθολικές ομάδες αρχαία Ελληνικά. Μετά έχουμε ελληνική αγωγή, πολλές λέξεις ελληνικές μέσα στη γλώσσα μας. Όλοι ξέρουνε στην Κολομβία που είναι η Ακρόπολη και ξέρουν που είναι η Λέσβος. Αλλά ως λαοί έχουμε κι άλλα βαθύτερα κοινά .Η ιστορία του κόσμου είναι όμοια. Οι διαφορές υπάρχουν στο θρήσκευμα, τη γλώσσα. Όμως αν κοιτάς στο βάθος είναι η ίδια πορεία», λέει η Άνχελα που υποστηρίζει την ένταξη των προσφύγων μέσω του του διαπολιτιστικού, διαθρησκευτικού διαλόγου.
“Οι ξένες ΜΚΟ σπάνια συμπεριλαμβάνουν τον ντόπιο πληθυσμό, τον ντόπιο πόνο το ντόπιο σοκ που περάσατε κι εσείς, οι κάτοικοι του νησιού στις δράσεις τους. Λίγες το καταφέρνουν αυτό και κατά κύριο λόγο οι εγχώριες ΜΚΟ. Πρέπει να φέρεις κοντά αυτούς που έρχονται και αυτούς που τους υποδέχονται. Η Λέσβος είναι ένα νησί που ανέκαθεν ήταν σταυροδρόμι πολιτισμών από τα αρχαία χρόνια, πιο πρόσφατα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και τώρα με το πέρασμα των προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και όχι μόνο. Ως ιστορικός τη τέχνης και ως άνθρωπος θα ήθελα να συμβάλω σε αυτόν το διάλογο. Πρέπει να να περάσουμε από το στάδιο της διάσωσης και της φιλανθρωπίας στο στάδιο της συνύπαρξης με δράσεις όπως να κάνουμε για παράδειγμα μια κατασκήνωση μαζί, μια συναυλία μαζί, μια έκθεση, να πάμε μια ξενάγηση στο Λισβόρι να δούμε τις ανασκαφές που κάνει η Νένα Γαλανίδου, να πάμε στο μουσείο Teriade. Πάνω σε αυτό το κομμάτι θέλω να δουλέψω»…
Στο ΚΑΡΑ ΤΕΠΕ
Πριν απ όλα ο Σταύρος. Ο άνθρωπος κλειδί του Καρά Τεπέ ,ο Σταύρος Μυρογιάννης που κατάφερε να μετατρέψει έναν πρώην χώρο οδηγικής αγωγής, σε ένα πρότυπο κέντρο φιλοξενίας, είναι ο αυτός που εμπνέει την Άνχελα και όλους τους εθελοντές- εργαζόμενους του καμπ. «Ο Σταύρος είναι καταπληκτικός. Γιατί δεν διαχειρίζεται απλά το κέντρο. Το ζει. Έχετε δει το φαγητό μας; (Το έχουμε δει πράγματι) .Δεν λείπει τίποτα είναι μελετημένο για την κάθε μέρα.
O JOAN MIRO
“Τα παιδιά αυτά έχουν περάσει μια τρομερή εμπειρία που αποτυπώνονται και το χαρτί. Έχω μια πολύ μεγάλη συλλογή έχω πάνω από εξακόσια έργα ανηλίκων και μερικές δεκάδες των γονιών .Η γλώσσα μας είναι η Τέχνη. Δεν τους δίνουμε απλά μαρκαδόρους να ζωγραφίσουν. Για παράδειγμα προχθές είχαν στείλει στον Καρά Τεπέ μια προσφορά που έχει σχέση με το ίδρυμα Μιρό της Καταλονίας, μέσω μιας Ισπανίδας εθελόντριας .Ήταν 60 μπλούζες με τυπωμένα αναπαραγωγές έργων του Μιρό. Σκέφτηκα να μην τους δώσουμε απλά τα μπλουζάκια αλλά να κάνουμε κάτι παραπάνω. Έτσι, βάλαμε μουσικές της Καταλονίας, μιλήσαμε λίγο για τον Μιρό, τυπώσαμε κάποια έργα του και πάνω σε αυτά κάναμε ένα μάθημα και μετά τους έβαλα να ζωγραφίσουν με ακριλικά ότι κατάφεραν να πάρουν από αυτή την εμπειρία. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό. Αυτό τους έφερε κοντά στο τρόπο ζωής που είχαν κάποτε.Ήταν τρομερό δώρο για μένα να βλέπω παιδιά και μάνες να τρέχουν στον Καρά τεπέ φορώντας τις μπλούζες αυτές φωνάζοντας Μιρο, Μιρο, Μιρό!. Άλλη μια φορά κάναμε ένα χορευτικό βασισμένο στην Κοντέσα Εστερχάζυ του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ πολλές φορές ετοιμάζουμε το τραπέζι, το στολίζουμε ζωγραφίζοντας τα σουπλά μας, φτιάχνοντας μια ήρεμη και ωραία ατμόσφαιρα.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΡΑΠΤΙΚΗΣ
Το νέο μου πρότζεκτ είναι το εργαστήριο ραπτικής που έχει δημιουργηθεί σε ένα κοντέινερ που μας παραχώρησε το Καρα Τεπέ από την ομάδα μου (ΑRT ANGELS RELIEF TEAM-Art, sewing, music, refugee community) στην οποία συμμετέχουν οι διαμένοντες στο Καρά Τεπέ κι εγώ. Αυτή τη στιγμή φιλοξενούμε στον χώρο υψηλού επιπέδου μοδίστρες και έτσι δημιουργήσαμε ένα εργαστήρι για να λύσουν αρχικά τα άμεσα προβλήματα τους, ώστε να μαντάρουν και να μεταποιούν τα ρούχα τους μαζί με τις ντόπιες μοδίστρες, που μας έχουν βοηθήσει ήδη πάρα πολύ. Μια από τις ραπτομηχανές που έχουμε είναι δωρεά μιας γνωστής μοδίστρας της πόλης ενώ άλλες μας έχουν δώσει υλικά”
Λίγα λόγια για την Άνχελα
Η Κολομβιανή ιστορικός Τέχνης, Άνχελα Αρμπελάες έχει εργαστεί ως freelance ρεπόρτερ με το CNN Español, τις εφημερίδες La Patria-El Pais-El TIEMPO (Κολομβία), Aurora (Ισραήλ) και το ισπανικό ραδιόφωνο ” Radio Sefarad”. Έχει σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης στο «Λομονόσοφ» της Μόσχας και στο Πανεπιστήμιο της Κολομβίας από όπου έφυγε για μεταπτυχιακό στη Γερμανία. Όμως δεν άντεξε να είναι μακριά από την πατρίδας της και ξαναγύρισε στην Κολομβία. To 2015 διακρίθηκε στο Ισραήλ με το βραβείο Premio de la Americas της οργάνωσης OLEI. To 2014 ήταν επικοινωνιακός σύμβουλος για την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου και του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Ιερουσαλήμ .
