Επιμένω να στηρίζω τους νέους του νησιού. Ιδιαίτερα σε τούτες εδώ τις μέρες που δεν φαίνεται κανένα φως σε ότι έχει να κάνει με την επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
Κι όμως τούτα εδώ τα παιδιά που βιώνουν μια πρωτόγνωρη κρίση για τα δεδομένα της Ελλάδας θαρρείς πως έχουν άλλη οπτική για τα πράγματα.
Έχουν ιδέες που είμαι σίγουρη ότι θα μας βοηθήσουν γρηγορότερα να βγούμε από αυτό το τέλμα.Για ποιούς να πω λοιπόν; Είναι τόσοι πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι, επικοινωνιακοί και μη αλλά οι δεξιότητές τους είναι αυτές που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Αυτά λοιπόν τα παιδιά χρειάζονται βήμα και με τη βοήθεια και την εμπειρία των μεγαλύτερων μπορούν να κάνουν θαύματα και να μεταμορφώσουν τον τόπο σε αυτό που του αξίζει.
Ακόμη και αν πολλά από αυτά μου φαντάζουν… κινέζικα όταν τα ακούω, το αποτέλεσμα είναι που μετράει.
Επιμένω να μιλάω για αυτούς, γιατί τους αξίζει η αναγνωρισιμότητα από όλους εμάς που δεν έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε το καινούριο, γιατί είμαστε παλιάς κοπής.
Σε αυτό το φύλλο θα αναφέρω τον Ανέστη Χατζηδιάκο που «μιλάει» την γλώσσα των υπολογιστών και σχεδιάζει το μέλλον της πληροφορίας, τον Μιχάλη Σαμιώτη για την απίστευτη ταχύτητα του σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το επικοινωνιακό –διαφημιστικό κομμάτι, τον Νικόλα Βαμβουκλή για το θάρρος του να διοργανώσει πρωτόγνωρες εκθέσεις για τα δεδομένα του νησιού, την Όλγα Σαλιαμπούκου που παρόλο το νεαρό της ηλικίας της καταπιάνεται με «βαριά» θέματα φωτογραφικά, τον Στράτο Καμενή που ως διεθνολόγος πρεσβεύει τον τόπο μας σε πολύ μεγάλες στρογγυλές τράπεζες του κόσμου, τον Μάριο Ανδριώτη που κατόρθωσε εντυπωσιακά να «συγκρατήσει» το μεταναστευτικό θέμα στα επίπεδα που έπρεπε καθώς και πολλούς, πολλούς άλλους, για τους οποίους θα αναφερθώ μελλοντικά.
Ας τους εμπιστευτούμε και κυρίως ας δώσουμε χώρο στις ιδέες τους…
