Παρατηρητές και ερευνητές δικαστικών μαχών των πέντε τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα υποστηρίζουν μέσα από έρευνα τους, ότι το ελληνικό δικαστικό σύστημα καταδικάζει αιτούντες άσυλο και Τούρκους πολύ χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, σε σκανδαλώδεις ποινές φυλάκισης , χωρίς να έχουν λάβει επαρκή νομική εκπροσώπηση, για την μεταφορά προσφύγων σε ελληνικά νησιά.
Η έρευνα των Aegean Migrant Solidarity, Borderline-europe και Deportation Monitoring Aegean αποκαλύπτει πως το ελληνικό σύστημα ποινικής δικαιοσύνης επιβάλλει ισόβιες ποινές φυλάκισης σε άτομα που διασχίζουν το Αιγαίο με προορισμό την Ευρώπη
Η έκθεση, «Incarcerating the Marginalized» (Φυλακίζοντας τους Περιθωριοποιημένους), με συγγραφείς τους: Aegean Migrant Solidarity, borderline-europe και Deportation Monitoring Aegean έχει συλλέξει στοιχεία σε διάρκεια πέντε ετών, παρακολουθώντας δίκες για όσους κατηγορούνται με «διευκόλυνση παράνομης εισόδου».
Αποκαλύπτει τον σκανδαλώδη τρόπο επιβολής σκληρών φυλακίσεων και αναλύει τις στρατηγική των συνεχώς αυξανόμενων ποινών στην εφαρμογή του ευρωπαϊκού και ελληνικού δικαίου, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να ορίσουν άτομα που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη ως «διακινητές».
Σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει “Τα δικαστήρια δεν παρέχουν δίκαιη δίκη σε Τούρκους πολίτες πολύ χαμηλής τάξης , που βρέθηκαν να οδηγούν βάρκες από την Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά για λίγες εκατοντάδες ευρώ και που στην πραγματικότητα αποτελούν τον τελευταίο τροχό στα δίκτυα διακίνησης, ενώ η κεφαλή παραμένει άθικτη. Οι δικαστικές αποφάσεις που βασίζονται σε πολιτική μηδενικής ανοχής αποδίδουν εξωφρενικά αποτελέσματα, ενώ αποτυγχάνουν να αμφισβητήσουν τα δίκτυα διακίνησης.
Η Φυλάκιση των Περιθωριοποιημένων εκθέτει το βαθμό στον οποίο οι μετανάστες εξαφανίζονται στις ελληνικές φυλακές χωρίς να υποβληθούν σε δίκαιη δίκη. Από τον Ιανουάριο του 2019, όσοι καταδικάστηκαν για «διευκόλυνση της παράνομης εισόδου» στην Ελλάδα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη κατηγορία κρατουμένων στη χώρα, αριθμός που έχει αυξηθεί κατά 100% από την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας το 2016. Αυτά τα άτομα που οδηγούν σκάφη από την Τουρκία συνήθως καταγγέλλονται ως διακινητές. Στην πραγματικότητα, τα δίκτυα διακίνησης εξαναγκάζουν πολλούς από αυτούς να οδηγήσουν το σκάφος, μερικές φορές με την απειλή όπλου. Κάποιοι κατηγορήθηκαν επειδή πραγματοποίησαν κλήσεις κινδύνου στην Ελληνική Ακτοφυλακή, καθώς η βάρκα τους βυθίζονταν. Άλλοι λόγω εθνικότητας. Σε κάθε περίπτωση τα κριτήρια για τις κατηγορίες παραμένουν αυθαίρετα. Όμως πολλοί από τους συμμετέχοντες στην έρευνα κρίθηκαν ένοχοι από την πρώτη στιγμή. Σύμφωνα με μια μαρτυρία: «Με χτυπούσαν από τη στιγμή που συνελήφθηκα στη θάλασσα μέχρι να φτάσω στο αστυνομικό τμήμα».
Η έκθεση δείχνει πώς οι κατηγορούμενοι διώκονται με πολύ γρήγορες διαδικασίες, χωρίς επαρκή νομική εκπροσώπηση. Σε 48 δίκες, όλα τα άτομα που κατηγορήθηκαν για διακίνηση ανθρώπων κρίθηκαν ένοχα και καταδικάστηκαν σε εξαιρετικά αυστηρές ποινές φυλάκισης και χρηματικές ποινές. Κατά μέσο όρο 48,65 χρόνια φυλάκισης και σχεδόν 400.000 ευρώ σε πρόστιμα. Πολλοί από τους κατηγορούμενους δεν υποβλήθηκαν σε ατομική δίκη, αλλά ομαδοποιήθηκαν και στη συνέχεια καταδικάστηκαν όλοι μαζί. Ο μέσος χρόνος σε αυτές τις δίκες ήταν 27 λεπτά για μια δίκη με έναν κατηγορούμενοκαι 48 λεπτά για μια κοινή δίκη με περισσότερους από έναν κατηγορούμενους.
Σύμφωνα με έναν από τους συγγραφείς της έκθεσης, τον Runbir Serkepkani:
«Δεν έχει σημασία αν δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία εναντίον σου ή αν κανείς δεν σε είδε να οδηγείς το σκάφος. Εάν ο εκπρόσωπος της Ακτοφυλακής σε υποδείξει σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο, τα δικαστήρια θα σε φυλακίσουν. Ακόμα κι αν υπάρχουν ελαφρυντικές περιστάσεις, η στάση που κρατούν οι δικαστές καθιστά αδύνατη τη λήψη μειωμένης ποινής. »”
Όλη η αναφορά εδώ.
https://cpt.org/sites/default/files/2020-12/Incarcerating%20the%20Marginalized%20Report%202020.pdf
