Του Ευάγγελου Γκιγκιλήνη
Αναφορικά με την επιλεκτικά «πολιτικοποιημένη» και φέτος Eurovision στο Malmo της Σουηδίας, στην οποία δεν συμμετείχαν τελικά για διάφορους λόγους και προφάσεις, η Ολλανδία, η Ευρωπαϊκή Ρωσία, ακόμα και η Ευρωπαϊκή Τουρκία, ενώ αντιθέτως συμμετείχαν οι γεωγραφικά (τουλάχιστον) εκτός Ευρώπης χώρες του Ισραήλ και της Αυστραλίας (η τελευταία ως μέλος της βρετανικής κοινοπολιτείας) και την σχέση της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας με αυτόν τον διαγωνισμό, λεκτέα τα ακόλουθα
- Η Eurovision είναι ο μεγαλύτερος παγκοσμίως τηλεοπτικός μουσικός διαγωνισμός, που πραγματοποιείται ετησίως σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, με εκατομμύρια τηλεθεάσεις σε πάνω απο 120 χώρες, μεγάλες χορηγίες και κέρδη και κυρίως μεγάλη επιρροή, αποτελώντας (μαζί με κάποιους αθλητικούς διαγωνισμούς, όπως Ολυμπιακοί αγώνες, παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κλπ) το μεγαλύτερο ίσως τηλεοπτικό γεγονός-θεσμό, ακόμα και στη σημερινή εποχή της κυριαρχίας των social media.
- Στον διαγωνισμό αυτό, διαχρονικά από την δεκαετία του 1960 αλλά και πρόσφατα έχουν ακουστεί πολύ όμορφα τραγούδια (κυρίως ποπ) που έγιναν και κάποια παραμένουν ακόμα, πολύ μεγάλες επιτυχίες.
- Ο διαγωνισμός, λόγω της μεγάλης τηλεθέασης παγκοσμίως, πάντα χρησιμοποιείτο κι ακόμα περισσότερο τώρα, ως μέσο πολιτικής και γεωπολιτικής προπαγάνδας και επιρροής. Βλέπε χαρακτηριστικά φέτος τη συμμετοχή του Ισραήλ σε αντίθεση με τον αποκλεισμό (για ίδιες πρακτικές) της Ρωσίας, αλλά και τις ψήφους του κοινού (άραγε υπάρχει μηχανισμός ελέγχου και διασφάλισης της αξιοπιστίας του televoting;) σε Ισραήλ και Ουκρανία, που παρουσιάστηκαν (παρά τις αντιδράσεις) ως χώρες «θύματα πολέμου».
- Ο διαγωνισμός χρηματοδοτείται από εταιρίες συγκεκριμένων οικονομικών (και όχι μόνο) συμφερόντων, όπως η ισραηλινή εταιρία καλλυντικών Moroccanoil που ίδρυσε η επίσης Ισραηλινή Carmen Tal.
- Από την άλλη, είναι αλήθεια, ότι ο διαγωνισμός τις τελευταίες δεκαετίες, έχει βοηθήσει σημαντικά (ακόμα και με ακραίο μερικές φορές τρόπο) στην διάδοση και κοινωνική αποδοχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κυρίως των θέσεων κατά των διακρίσεων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
- Αυτή όμως ακριβώς η επιλεκτική ηθική της Eurovision στους πολέμους, αλλά και η επικοινωνιακή μόνο (κατά την άποψη μου) προοδευτικότητα της, για τα κινήματα ΛΟΑΤΚΙ και γενικότερα τα ανθρώπινα δικαιώματα, κινδυνεύει να γίνει η επικίνδυνη «ασπίδα» της Eurovision, σε όποιον αμφισβητήσει τις αληθινές επιλογές και τις πραγματικές της επιδιώξεις.
- Έτσι χρησιμοποιείται και αξιοποιείται το αντιφατικό προσωπείο της, να υποστηρίζει από τη μία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδίως (και ορθώς) αυτά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και από την άλλη, τις επιλογές της, όπως αυτής της γενοκτονίας (ως η μόνη αμυντική επιλογή), ενός ολόκληρου λαού, που ζει χωρίς αναγνωρισμένο κράτος σε μια αποκλεισμένη λωρίδα, και αντιμετωπίζεται επικοινωνιακά ως Γολιάθ, ενώ είναι Δαβίδ.
- Δυστυχώς η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, η οποία έχει δώσει σημαντικούς αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα, να σταματήσουν οι διακρίσεις, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ποινικοποίηση που υπάρχει γι’αυτές τις επιλογές σε 70 χώρες του κόσμου, οι βασανισμοί και οι θάνατοι (μόνο το 2018 πάνω από 300 άτομα), ώστε να μπορεί ο καθένας να εκφράζεται ελεύθερα, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, χρησιμοποιείται εν προκειμένω (παρότι είναι ιδιαίτερα ευφυής και οικονομικά εύρωστη κοινότητα), από τον εν λόγω διαγωνισμό, ως το δυναμικό και μαχητικό όχημα «task force» (στο οποίο λόγω των δικαιωματικών του επιλογών δεν μπορείς να αντιταχθείς ανώδυνα), εξυπηρέτησης μη προοδευτικών πολιτικών και κυρίως αντίθετων με τα ανθρώπινα δικαιώματα, στόχων και επιδιώξεων.
- Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα που ενώνει (όπως και Ολυμπιακοί αγώνες παλιότερα) συνήθως τους λαούς, αν και μουσική χαρακτηρίζονται και τα εμβατήρια, τα συνθήματα στα γήπεδα, ακόμα και οι θρησκευτικοί ύμνοι μίσους.
- Η EUROVISION παραμένει ο μεγαλύτερος παγκοσμίως τηλεοπτικός μουσικός διαγωνισμός και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα διατηρεί (προς το παρόν) σημαντικό, αν όχι τον πρώτο λόγο να προσδιορίσει σε μεγάλο βαθμό, την μελλοντική κατεύθυνση αυτού του τηλεοπτικού θεσμού. Ανθρώπινα δικαιώματα, ή εξυπηρέτηση οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων?
- Στην πρώτη περίπτωση θα έχει όπως και κάθε άλλος που πιστεύει στην αναγκαιότητα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, έναν σημαντικό σύμμαχο και ο υπόλοιπος κόσμος, έναν καλό διαγωνισμό μουσικής (ενδεχομένως και ποιοτικό). Στην δεύτερη δεν θα εκπλαγώ, αν ακόμα και στο άμεσο μέλλον, πχ του χρόνου στην Ελβετία (ίσως η πλέον κατάλληλη χώρα) η συμμετοχή στον διαγωνισμό να πωλείται από την EBU (ή την Moroccanoil απευθείας), σε χώρες όπως το Κατάρ, οι ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία, ή και η Κίνα.
- Και τότε δεν ξέρω, αν αυτές οι χώρες θα ενδιαφέρονται πραγματικά (αν δεν ενοχλούνται κι όλας αφού θα πληρώνουν) από τον δικαιωματισμό της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ή θα συνεχίζουν να την χρησιμοποιούν (η καλή εκδοχή) επικοινωνιακά μόνο για τους δικούς τους εμπορικούς και πολιτικούς σκοπούς?
