Ποιος είναι αυτός ο κυκλοφοριακώς πωρωμένος Εύριπος; Μην είναι της Πύρρας ή της Ιεράς ο Εύριπος; Κι εμείς τι δουλειά έχουμε να τρέχουμε στους Κόλπους της Λέσβου, οι Λίόστες και Λιόστρες της Μυτιλάνας; Για τον εδικό μας λέμε, τον μπαζωμένο εδώ κι αιώνες, που συνεχίζει να ενώνει τα δυο λιμάνια, τώρα δια τροχών. Ότι και να το κάνεις, μοναδικέ μου αναγνώστη, ένα πέρασμα μένει πάντα πέρασμα, σε πείσμα των όποιων σχεδιασμών. Να, πάρε παράδειγμα τις εξοχές που διασχίζει η Εγνατία. Έχει χωριά και παραπάνω και παρακάτω από το μεγάλο σουρταφέρτα των υψηλών ταχυτήτων διέλευσης. Δεν είναι σωστό να διακόπτεται η συνεχής διέλευση, για να πάει ο κατωχωρίτης που περιμένει ένα φανάρι να του …δικαιωθεί στην τοπική του μετακίνηση… Λυμένο το ζήτημα.
Πέρνα τον αποκάτω ή αποπάνω, όπως βολεύει. Κι άμα περνάμε δάσος; Οι αρκούδες τι θα κάνουνε; Όι όι μάνα μου, να τρέχεις με τα χίλια στην άσφαλτο και να σου βγει μια …κατωχωρίτισσα αρκούδα. Κρίμα στο ζωντανό και κρίμα στον …πολιτισμό μας και στο παλληκάρι με τη χιλιάρα. Τι; Μα τώρα θα εφεύρουμε τον τροχό; Οι αρκουδιάρηδες, εεε, οι Ευρωπαίοι το λύνουν πολύ απλά. Πέρνα τις αρκούδες αποκάτω… Καλά, για το αποπάνω ας μην το σκεφτόμαστε ότι θα λειτουργήσει… Αυτές είναι δύο περιπτώσεις στις οποίες αποφεύγεται η διασταύρωση …ετεροκλήτων. Είχαμε κι εμείς …απαυτό. Όταν τα πλοία την έβρισκαν ζόρικη την κατάσταση στο βόρειο λιμένα, φσσσττ… την έκαναν σιγά – σιγά στο νότιο, μέσα από τον Εύριπο. Κι ανάποδα πάγαινε η δουλειά, απλώς, είχανε μονά – ζυγά …απι τότισου… Εντάξει, δεν είχε και μεγάλο βάθος το …κανάλε γκράντε (και μοναδικό) αλλά τι στο καλό πολιτισμένοι ήτανε οι πρόγονοί μας; Είχανε γεφύρια και μάλιστα ωραία και μαρμάρινα, για να περνάνε οι κουμπάρες τ’ Αγιού Συμιού, να πάνε στο Κιρκινέτς να πιούνε τον καφέ τους με την κουμπάρα και να μη βρέξουνε ούτε σόλα στο σανδαλάκι τους… Εντάξ – εντάξ, δεν τις λέγανε έτσι τις γειτονιές. Και πώς τις λέγανε; Αυτό είναι το επίπεδο του πολιτισμού μας, μοναδικέ μου, που αγνοούμε τα παλιά ονόματα των συνοικιών μας.
Είχανε πρόβλημα με τον Εύριπο οι πρόγονοι, δε λέω, αλλά καλή θέληση κι όλα γίνονται. Εκεικάτω, οι Αθηναίοι σκεπάσανε κοτζάμ Κηφισό, για ένα και μοναδικό κανάλι θα κολλήσουμε; Παρόλο που από τ’ αρχαία χρόνια έχουμε τη ρετσινιά πως «δώδεκα Μυτιληνιοί έναν γάδαρο φορτώναν», ε, μέχρι μερικές γέφυρες, το ’χαμε το μυαλό. Τότε, λέμε… Σήμερα;
Σήμερα με τη ρόδα, μάνα μου, παγαίνεις όπου να ’ναι, να ουμμμ… Καρφάκι δε σου καίγεται για τις γειτονιές που διασχίζεις (κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα …σφουγγαροποήησης της πόλης). Αρκεί να χωράμε και περνάμε απ’ όπου θέλουμε. Λες να βγει μπροστά μας καν’νας …ξαφνικός; Μήνες έχω να δω ένανε …ξαφνικό. Αλλά θα ρωτήσω να μάθω: Αυτές τις ταμπέλες που λέγανε κάτι ακατανόητο… τάχαμου μη στρίβεις αριστερά, τάχαμου μη στρίβεις δεξιά, ΣΤΟΠ για τα ίσια, τις ξηλώσανε αρμοδίως, για μπας και κάτι παλληκάρια τις …απαλλάξανε από τα καθήκοντά τους, για να μην έχουν κάποια και όποια μπλεξίματα με καν’να …ξαφνικόνε; Μυστήρια πράματα, ρε παιδί μου… Εγώ πάντως, απ’ όπου θέλω έστριβα κι απ’ όπου θέλω στρίβω.
Καταλαβαίνω ότι μου λες για τον Εύριπο, τον τελικό οχετό, εεε, αποδέκτη οχημάτων. Εσύ, βεβαίως, δεν είσαι και τόσο μάγκας, να τραβάς, αμα γουστάρεις, προς Απάνω Σκάλα μεριά μέσα από την Ερμού, όχι γιατί φοβάσαι τους …ξαφνικούς που θα μπορούσανε να σε κάνουν τσακωτό, αλλά επειδής να πούμε, σέβεσαι όλους αυτούς που μπουκάρουνε από τον Ερμή και πάνε να βγούνε στα κολονάκια της Κυπρίων. Ε, ναι για… Να ’μαστε εντάξ… Μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια. Κυκλοφοράς και άμα λάχει παρκάρεις επι τόπου, μάγκα μου, εννοείται στην Ερμού. Όπου ήθελες τον απαράταγες τον αραμπά σου και συνεχίζεις όπου θέλεις να τον απαρατάς. Αλλά ξέρεις, δεν είσαι εντάξ. Αυτό δεν είναι μαγκιά, εγωισμός είναι. Όταν ανεβαίνεις πάνω στο πεζοδρόμιο, κατεβάζεις από εκεί τους πεζούς. Το σκέφτεσαι αυτό; Τότε να σε πω λεβέντη! Σε ατομικό επίπεδο, οπωσδήποτε τον γράφεις τον πεζό κι αυτό δεν είναι εντάξει. Πώς να το κάνουμε; Στο …διοικητικό επίπεδο, έχουμε άλλους φταίχτες, που είναι και οι κυριότεροι, γιαυτό μη νομίζεις ότι σε θεωρώ μοναδικό υπαίτιο της ταλαιπωρίας και του κινδύνου που αντιπροσωπεύεις.
Τι έγινε, ωρέ αρμόδιοι Μυτιληνιοί; Αυτόν το γάιδαρο ακόμα να τον φορτώσετε; Πάλι καίνε τα κάστανα; Εμ, στο τέλος ποια είναι τα κάστανα και ποια τα κάρβουνα; Άτιμο πολιτικό κόστος… Είναι και από τους πεζούς κόστος, όμως, ή αυτοί, νομίζετε δεν το εξασκούν το …άθλημα της εκλογής; Τι τραβάει ο κόσμος, μοναδικέ μου, κάθε θητεία και διαφορετικά ξεμπερδέματα έχουμε και ποτέ δεν ευοδώνεται ο …άθλος. Δε λέω, ζόρικο είναι το ζήτημα. Από τη μία έχουμε όσους θέλουνε να διασχίσουν την Αγορά, αντί να πάνε στην …αλλογύρα του λόφου και της Προκυμαίας. Φυσικό. Και βενζίνη και χρόνος και το «γιατί όχι». Υπόθεση κάνουμε, άντε και να περνάμε. Κι εμένα με βολεύει. Λύστε το μια και καλή, να τελειώνουμε. Από την άλλη, θα πρέπει να λυθεί επιστημονικά, κοινωνικά και χωρίς δημιουργία νέων περιπλοκών το πρόβλημα της Πλατείας Κυπρίων, με τα κολονάκια και τα φανάρια. Τότε, θα έχουμε το φαινόμενο της άνετης διάσχισης του Ευρίπου, σε ώρες κλειστής Αγοράς και το «φτου, πάλι στην αλλογύρα» τις άλλες ώρες. Ας είναι, αν το θέλει ο κόσμος και το μπορούνε τα …δεδομένα, ν’ αποφύγουμε το …αλλόκοτο… Το τι …πειράματα έχουν γίνει, πειράματα που οι …φωστήρες του παρελθόντος τα νόμιζαν «λύση», μη τα ρωτάς. Μην τα ρωτάς, επειδή τα γνωρίζεις… Τι να κάνουν κι αυτοί; Ένα μυαλό έναντι του …γόρδιου δεσμού. Εί-δί-κοί χρειάζονται! Επιτέλους! Παίρνουμε την περίπτωση του «περνάτε από την Αγορά». Χωρίς να περιαυτολογώ, είμαι προσεκτικός οδηγός, αλλά τι είναι αυτό που θα διασφαλίσει (έστω και από εμένα), ότι δεν θα κινδυνεύει ο πεζός; Το ξαναρωτάω κι ας γίνομαι κουραστικός. Τα σήματα της Τροχαίας; …Πικρογελώ… Να πούμε και για τη …στάθμευση πάνω στα πεζοδρόμια; Άντε, ας μη γινόμαστε …μυρικαστικά. Λύση, εσείς έχετε; Πάει άλλη μια θητεία, πάει κι αυτή η άνοιξη κι αυτό το καλοκαίρι, περίμενε Μανώλη, σε τρία τέρμινα θα λυθεί το πρόβλημά σου. Δεν είμαι άδικος… έτσι;
Η αντίθετη περίπτωση «μην περνάτε από την Αγορά» έχει παιχτεί πολλές φορές και με πολλές παραλλαγές. Το να γίνει ή να μη γίνει η Εγνατία μέσα στα βουνά ή να γίνει κι ό,τι θέλει ας γίνει, δεν είναι ώριμος προβληματισμός. Η λύση να περνάνε οι αρκούδες, εεε, τα οχήματα καθέτως την Ερμού, ήταν ανάγκης μεν, έδινε κάποια ευκαιρία διαχείρισης δε. Ποιος τη έκοψε αυτή τη διαχειριστική …τρίπλα; Νέος φωστήρας; Ρε, είναι ατέλειωτοι;
Τώρα που είναι χειμώνας και πριν ξεκινήσει πάλι η καραμέλα με τους τρα.. τρα… πεζόδρομους, έχουμε καιρό για κάποιο …πείραμα. Ό,τι να ’ναι, καινοτόμο βεβαίως. Όμως, πείραμα θα ’ναι πάλι και το εισηγούμαι μόνο και μόνο για να μην κατσικώνεται αυτό το χάλι που έχουμε τώρα. Θα έπρεπε να γράφω «να μην διαιωνίζεται η προβληματική κατάσταση», για να ’μαι πιο …κόσμιος, όμως το επαναλαμβάνω Χάλι, χάλι, χάλι! Χαρακτήρισέ με όπως θέλεις και δεν μου καίγεται καρφί, όπως δεν καίγεται καρφί στον ασυνείδητο που περνώντας με το αμάξι του μέσα από την Αγορά σε ώρες βροχής, κάνει μούσκεμα τους πεζούς. Το ίδιο δεν καίγεται καρφί στον ασυνείδητο που κατεβάζει τους πεζούς από το πεζοδρόμιο, επειδή «δεν έχει πού αλλού να παρκάρει» και γι’ αυτόν όπως και τον προηγούμενο, θεμελειώδη ευθύνη φέρεις εσύ συγκεκριμένε αρμόδιε, εδώ και χρόνια. Τώρα που καταλαβαίνω ότι κι εσένα δεν σου καίγεται καρφί, θα πάψω να δια-λέγομαι για την πάρτη σου, μιας και απαξιώνεις τους συμπολίτες σου. Δε θέλω ούτε εξαγγελίες για διαβουλεύσεις, ούτε τίποτα. Α παράτα μας, γιατί δεν ξέρω τι θα κάνεις εσύ, εμείς πάντως έχουμε σκοπό να σε απαρατήσουμε. Τέλειωσες!
City Inspector
