Όταν πρόκειται να γίνει κάποια εκδήλωση, το πρώτο που χρειάζεται είναι ο σχεδιασμός. Χίλιες δυο λεπτομέρειες πρέπει να σκεφτούν οι διοργανωτές. Από δημοσιοποίηση και προετοιμασία του χώρου, μέχρι το χρονοδιάγραμμα παρουσίασης, το δυναμικό των παρουσιαστών, ακόμα και τα …κεράσματα. Μετά όλη αυτή την προεργασία, είτε για πολιτιστικό δρώμενο πρόκειται, είτε για …πολιτικό, είτε για παιδικά γενέθλια ή θρησκευτική εορτή, η όποια ποιότητα του δρώμενου κρίνεται από τους αποδέκτες. Αυτοί μπορεί να είναι οι θεατές μιας παράστασης, οι πανηγυριστές, οι …ψηφοφόροι, ακόμα και …τα παιδάκια της γειτονιάς.
Αυτά τα δύο στάδια μιας εκδήλωσης, η σωστή οργάνωση, δηλαδή και το κυρίως μέρος της εκδήλωσης, είναι που κάθε διοργανωτής νοιάζεται να πάνε καλά. Την ποιότητα, όμως, του κάθε εγχειρήματος χαρακτηρίζει το τρίτο στάδιο, αυτό που κάθε νοικοκυρά γνωρίζει και το εκτελεί απαραλείπτως. Πρόκειται για την αποκατάσταση! Η νοικοκυρά που διοργάνωσε το γεύμα της οικογέννειας ή τα γενέθλια του παιδιού της, θ’ αφήσει έστω κι ένα ποτηράκι στο …οπουνάναι; Μικρά …καράβια, θα μου πεις, μοναδικέ μου αναγνώστη, μικρές και διαχειρήσιμες έγνοιες. Αν έχεις, όμως, ένα πανηγύρι, τι κάνεις; Τι κάνεις μετά από κάποια …μάζωξη, από κάποια διοργάνωση αγώνων;
Ε, τι να σου πω; Τίποτα. Αυτό βλέπω εδώ και χρόνια και μην προσπαθείς να μου αλλάξεις το επι-Θεωρησιακό μου πλάνο. Καταγραμμένα όλα, σου λέω… Μόνο πίνακες και στατιστικά φύλλα δεν έχω κάνει ακόμα. Τόσο χάλια δηλαδή. Μη μου πεις ότι εσύ δεν εξανίστασαι με τις παρατημένες πολυμηνίτικες αφίσες, τα ξεπαρδαλιασμένα πανό που μένουν …ενθύμιο καλοκαιριού μέσα στης καρδιάς μας το χειμώνα και ειδικότερα αυτές τις ριγεκόκκινες ταινίες, που όσο να ’ναι, αποπνέουν και κάποιο …κφριλίκι, δικέ μου… (λεξικό Μπαμπινιώτη για το περί κάφρων).
Μετά έχουμε και το …μεγαλείο. Για μεγάλα έργα σου μιλώ, στα οποία, όσο κι αν καθαρίσουνε για την παράδοση ή τα εγκαίνια, κάποια σανιδούλα με την πρόκα θα μείνει. Δεν μπορεί… Μένουν βεβαίως και τα πατημένα μπουκαλάκια του νερού, οι τσιγαρόγοπες, τα πακέτα από τα τσιγάρα και …οι ποτηράκλες της φραπεδιάς. Αν πεις και για …εκδήλωση …κυνηγιού, ε, εκεί είναι που θα παρατηρήσεις, μαζί με όλα τ’ άλλα και τις χαρτούσες των «πραγματικών οικολόγων» όπως βαυκαλίζονται να πιστεύουν. Όλο αυτό το πράγμα, είναι τα χνούδια και οι αραχνοϊστοί μέσα σ’ ένα σπίτι, που κάθε νοικοκυρά θα καθαρίσει, για να έχει κι αξία το σκρίνιο και τα λεγόμενα …σεμεδάκια. Εμείς οι «κάφροι» (άντε πάλι…) τι θεό λατρεύουμε μ’ αυτά τα …μεγαλεία των έργων, των εκδηλώσεων, ακόμα και των αξιοθέατων, όταν συνεχώς ρίχνουμε «κάτω από το χαλί και πίσω από το σύνθετο» αυτό το μπάμπαλο; Τι αξία, πιστεύεις ότι, αναδίδει και για ποια ποιότητα και ποιον πολιτισμό να μιλήσουμε, γύρω από τα μνημεία, τις πολιτισμικές κινήσεις της κοινωνίας μας (που είναι πραγματικά πολλές), όταν το μπάμπαλο, μέσα στον …πολιτισμό μας, φτάνει μέχρι το γόνατο;
Τώρα, εσύ, μοναδικέ μου, θα στείλεις το μυαλό σου στο σκουπιδομάνι σε ορισμένες γωνιές της πόλης, λες και δεν έχει στην ύπαιθρο ή στο ύπαιθρο τέτοιου είδους …μπάμπαλα. Ακόμα και σε τουριστικά μονοπάτια πολιτισμού έχει (λες κι αυτό δεν ακυρώνει τον …πολιτισμό, λες και ο …κουτόφραγκος είναι τόσο χαζός να ρυθμίζει την αντίληψή του από μια ταμπέλα που γράφει «πολιτιστικό»). Ακόμα και σε υγροβιότοπους, το μπάμπαλο της απολιτισιάς μας θα ζει και θα βασιλεύει, σε πείσμα κάθε ιδέας ποιότητας. Δεν σου μιλώ για σκουπίδια, που έχει κι απ’ αυτά, δηλαδή. Σου δίνω αυτή τη συμβολική λέξη για να διακρίνεις το χαμηλό επίπεδο ποιότητας και σε άλλα θέματα της καθημερινότητας. Να το διακρίνεις, πρώτα – πρώτα, στα «έργα πνοής» (αντύχη μ’), ειδικότερα σε αυτά που γίνονται για να γίνουν, αφήνοντας απέξω τον μελλοντικό χρήστη. (αυτή την τσίχλα θα την αναμασώ μέχρι τη συντέλεια ή αλλιώς, δεν υποχωρούμε, αν δεν δικαιωθούμε) Να το διακρίνεις μέσα στην όποια μικρορύθμιση του χώρου, π.χ. στο σωλήνα που περνάει από τους διαδρόμους των πάρκων, στα φρεατιάκια – παγίδες και στην επιλογή γλιστερού υλικού για πεζοδρόμια. Να το διακρίνεις στους ανοιχτούς κάδους (ναι, πάλι αυτό. Γιατί όχι;) και ακόμα στις εκπομπές της τι βι και τις καφροειδήσεις, στο επίπεδο θορύβου των οικισμών και τις κοπάνες των υπαλλήλων από το πόστο τους, στα παρατημένα αυτοκίνητα για ένα ωράριο, που δεν δίνουν την ευκαιρία για μικρή στάση σε πέντε ή δέκα άλλους οδηγούς… Πιστεύεις ότι έχει τέλος αυτός ο κατάλογος της …μπαμπαλολογίας;
Μεγάλη προσπάθεια κάνει η Δημοτική Αρχή, στον πόλεμο κατά του μπάμπαλου της χαρχατζέλας και της στείρας συνθηματολογίας πάνω σε κτήρια. Θα πρέπει, όμως, να τον συνεχίσει… Με λίγα λόγια, δεν αρκεί το βάψιμο μία φορά μέχρι το επόμενο …τέρμινο, αλλά κάθε μέρα να γίνεται βολιδοσκόπηση και να δουλεύει μπαντανόβουρτσα σε ό,τι γράφτηκε τη νύχτα. Έτσι μόνο, μια δυο φορές θα καταλάβουν τα …ζόμπι ότι δεν περνάει το δικό τους. Όλο αυτό το πράγμα θα πρέπει να καθαρίσει, και μέσα από το χώρο μας και από την ακουστική μας και από τη συνείδησή μας. Σου το έχω ξαναθίξει, μοναδικέ μου, εδώ και χρόνια: Άκουσες τίποτα στην τηλεόραση, διάβασες τίποτα στις εφημερίδες των διαπλοκοδιαπλεκόμενων μεγαλοεργολάβων για την Ισλανδία; Όχι. Ξέρεις γιατί; Γιατί η μικρή αυτή χώρα δεν φέρθηκε παθητικά στις ορέξεις των αρπαχτικών. Καθάρισε τα μπάμπαλα. Κι εμείς εδώ, δεν βλέπουμε πέρα από το παρωπιδιασμένο οπτικό πεδίο μας και ζητάμε χαρτάκια (αυτό είναι, τι νομίζεις;) για να σωθούμε δήθεν, από μία εταιρεία ΕΠΕ που είναι η Γερμανία. Αν το ψάξεις, χαρά θα κάνεις. Άκυρα και τα μνημόνια, άκυρη και η μαγκιά τους. Έχεις όμως έτοιμη τη σκούπα για να καθαρίσεις όλο αυτό το πράγμα; City Inspector
