Μέσα από τηv τέχνη της μεταξοτυπίας -που δεv είναι τόσο διαδεδομένη στην Ελλάδα-, ο Φελίπε Κατωτριώτης , ο λεσβιακής -κολομβιανής καταγωγής καλλιτέχνης έχει ανακαλύψει το δικό του μονοπάτι στον ιδιαίτερο αυτό χώρο. Τον Φεβρουάριο βρέθηκε στη Λέσβο και μαζί με τη διεθνούς φήμης καλλιτέχνη Εύα Μήταλα, έδωσαν τη δική τους διάσταση αλλά και το δικό τους μήνυμα «ντύνοντας» εξ ολοκλήρου ένα από τα πουλιά –γλυπτά του “The Island Of Love” με κομμάτια μεταξοτυπιών.
Με παιδικές μνήμες από το Νότιο κομμάτι του νησιού, ο νεαρός καλλιτέχνης έχει πολλά να πει.Είναι από αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων που τον συναρπάζουν απλά πράγματα της καθημερινότητας.Άνθρωποι που περπατούν στους πολυσύχναστους δρόμους μιας επαρχιώτικης πόλης, οι παλιές ταμπέλες στα εγκαταλελειμμένα χωριά της Λέσβου αλλά και πολλά άλλα που εμείς εδώ, βλέποντας τα καθημερινά, έχουμε χάσει την αξία τους μέσα από την αναπόφευκτη επανάληψη.
Σήμερα που εργάζεται ως βοηθός εκθεσιακού χώρου στη documenta 14, μια κορυφαία συνάντηση σύγχρονης τέχνης που πραγματοποιείται στο Κάσελ της Γερμανίας από το 1955 και φέτος για πρώτη φορά και στην Αθήνα, έρχεται σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες της σύγχρονης τέχνης και της πρωτοπορίας.
Μέσα από τη θέση του εκεί, αναλύει τη δική του θέση και ενημερώνεται για τις τάσεις της σύγχρονης τέχνης.
Ποια είναι η σχέση σου με τη Λέσβο ;
Στη Λέσβο έρχομαι συχνά καθώς είναι ένα από τα ομορφότερα νησιά της Ελλάδας. Η αίσθηση ελευθερίας που προκύπτει από την ιστορία της και την εναλλαγή του τοπίου της με εμπνέει, με χαλαρώνει και με βάζει στη διαδικασία της δημιουργικότητας και της παραγωγής του έργου μου. Απολαμβάνω να εργάζομαι στη Λέσβο γιατί το περιβάλλον δημιουργεί τη συνθήκη ώστε να ολοκληρώνεται το έργο φυσικά και πηγαία.
Θεωρείς ότι οι καταβολές σου και από τις δυο πλευρές , σε έχουν επηρεάσει κατά ένα βαθμό σε αυτό που κάνεις ;
Αδιαμφισβήτητα οι καταβολές καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτό που είμαστε, άρα και αυτό που κάνουμε. Αποφεύγω όμως να “χτίζω” την ταυτότητά μου σαν καλλιτέχνης δεσμευόμενος από καταγωγή και τόπο καθώς τα θεωρώ περιορισμούς. Προσπαθώ αυτό που κάνω να είναι μια γλώσσα διεθνής ώστε να συνομιλώ και να επικοινωνώ με τον κόσμο.
Πότε και πως ανακάλυψες την μεταξοτυπία ως μορφή τέχνης και τι ήταν αυτό που σε συνάρπασε από την πρώτη στιγμή .
Καταρχάς ανακάλυψα τη μεταξοτυπία στην Κολομβία, σε ηλικία δεκατριών ετών. Παρακολούθησα και μελέτησα την τεχνική για πέντε χρόνια και εργάστηκα σε εργαστήριο μεταξοτυπίας. Στην αρχή με ενδιέφερε το τεχνικό κομμάτι της μεταξοτυπίας και πάνω σε αυτό δούλεψα. Όταν ήρθα στην Ελλάδα και έδωσα εξετάσεις στη σχολή καλών τεχνών της Αθήνας, άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την τεχνική ως τέχνη παρά σαν τεχνική μεταξοτυπίας.Στη συνέχεια εργάστηκα ως βοηθός στο εργαστήριο της ζωγράφου Εύας Μήταλα. Πέρα από τη διοργάνωση εκθέσεων και παραγωγή ζωγραφικών και γλυπτικών έργων της, μαζί αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε στις τεχνικές της μεταξοτυπίας, ώστε να μεταφράσει κάποια υπάρχοντα έργα της με αυτό το μέσο. Πατώντας στα “λάθη” και στα “ατυχήματα” της διαδικασίας οδηγηθήκαμε στο να δημιουργήσουμε μια punk αισθητική μεταφράζοντας ουσιαστικά της ατέλειες της τεχνικής σε τέχνη.
Η ενασχόλησή σου με την documenta θεωρείς ότι μπορεί να σου αλλάξει οπτική για το πως βλέπεις την σύγχρονη τέχνη σήμερα;
Από την ιστορία της documenta γνωρίζουμε ότι κάθε πέντε χρόνια που γίνεται δημιουργεί κάτι νέο. Πιστεύω πως δε θα αλλάξει μόνο η δική μου οπτική για τη σύγχρονη τέχνη αλλά γενικότερα η documenta θα μας δείξει τον τρόπο που τα πράγματα μορφοποιούνται παρότι ρευστά.
