Διαβάζω από εχθές τα σχόλια και τη γκρίνια για τη θετική είδηση της εβδομάδας αυτή του σχεδιασμού τοποθέτησης κοινόχρηστων ποδηλάτων στη Μυτιλήνη, ένα πρόγραμμα που θα τεθεί σε λειτουργία πριν από το καλοκαίρι και αναμένεται να εγκριθεί την επόμενη Δευτέρα 15 Απριλίου στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της καλής συνεργασίας του Δήμου με τον δυναμικό και πολύ ενεργό Ποδηλατικό Σύλλογο Λέσβου που με δράσεις του πιέζει για μια πιο ποδηλατική πόλη.
Ο ένας σταθμός θα τοποθετηθεί λοιπόν κοντά στο ΙΚΑ Μυτιλήνης στην Επάνω Σκάλα και την άλλη κοντά στο Δημοτικό θέατρο ενώ θα παρέχεται στο χρήστη η δυνατότητα να παραλάβει το ποδήλατό του από τον ένα σταθμό και να το παραδώσει στον άλλο. Ο κάθε ένας σταθμός θα έχει 10 θέσεις στάθμευσης, ενώ τα εν ενεργεία ποδήλατα θα είναι συνολικά και για τους 2 σταθμούς, 12.
“Ναι ποδήλατα αλλά που, σε ποιους δρόμους;”
Είναι αλήθεια πως για να ποδηλατήσεις στην πόλη της Μυτιλήνης χρειάζεται να έχεις κάνει bmx μικρός και να γνωρίζεις κόλπα ακροβατικών επιδείξεων ή να έχεις λίγο τη φιλοσοφία του παρκούρ γιατί όλο και σε κάποιο αυθαίρετο τσιμεντάκι θα πέσεις, όλο και σε κάποιο ποδήλατο που θα έρχεται ανάποδα στο ρεύμα (γιατί το κάνετε αυτό;) ενώ δεν συζητάμε για μηχανές και αυτοκίνητα που θα περάσουν ξυστά από το τιμόνι σου.
Η ανάγκη για τη δημιουργία ποδηλατόδρομων είναι δεδομένη και στην ποδηλατοπορεία στις 7 Απρίλη πρέπει να είμαστε όλοι εκεί διεκδικώντας την παρουσία μας στον δρόμο. Οι συλλογικές αυτές δράσεις έχουν ως στόχο να αφυπνίσουν, να δείξουν έναν άλλο δρόμο και μια άλλη νοοτροπία. Όμως εδώ έρχεται το ζήτημα της νοοτροπίας όχι μόνο αυτού αυτού που πάει και στο περίπτερο με το αυτοκίνητο αλλά και του ποδηλάτη που δεν χρησιμοποιεί το ποδήλατο του “σε αυτούς τους δρόμους”.
Εάν υπάρχει λοιπόν ένα διακύβευμα εδώ πέρα είναι η διεκδίκηση αστικών χώρων για την μετακίνηση με το ποδήλατο για να μπορούν όλο και περισσότεροι, με μία στοιχειώδη ασφάλεια να μην παίρνουν από τα σπίτια τους αυτοκίνητα ή μηχανάκια αλλά ποδήλατα για να μετακινούνται. Αλλιώς καταλήγεις να βλέπεις κούρσες πανάκριβες να βγαίνουν τα σαββατοκύριακα εκτός πόλης, εξοπλισμούς μουράτους να περιφέρονται πέρα δώθε, επίσημους ποδηλατικούς αγώνες σε όλο το νησί με πολύχρωμους ποδηλάτες από όλη την Ελλάδα, ποδηλατικό τουρισμό στα βουνά της Λέσβου κι αναρωτιέσαι τι να τα κάνεις όλα αυτά και για ποιο λόγο να χαρείς όταν βλέπεις πέντε δέκα όλους κι όλους, τα ίδια άτομα καθημερινά να πηγαίνουμε με το ποδήλατο στη δουλειά. Αντί λοιπόν να περιμένεις τους ποδηλατόδρομους (το 2050 ή νωρίτερα) διεκδίκησε τον δρόμο παίρνοντας απλά πιο συχνά το ποδήλατό σου.
Και κάτι τελευταίο:
“Δε θα μείνει βίδα”,”θα τα βρουν στο λιμάνι”, θα τα κλέψουν οι γύφτοι και το “χειρότερο” θα τα πάρουν οι μετανάστες. Ναι μπορεί και να τα πάρουν, για να πάνε από τη Μόρια στο Καρά Τεπέ και να δουν την οικογένειά τους, για να πουλήσουν παλιοσίδερα για να ζήσουν το παιδί τους, για να κουβαλήσουν το φαγητό τους στη σκηνή για να τα ξαναβρεί ο Δήμος και να τα βάλει στη θέση τους. Θα ναι και πάλι ποδήλατα σε χρήση από ανθρώπους που έχουν ανάγκη την ελεύθερη μετακίνηση.
