Τα μαύρα σύννεφα του Μνημονίου εγκαταλείπουν σιγά σιγά τον τόπο και τον αφήνουν απροστάτευτο και έρμαιο στους κινδύνους της επερχόμενης καταστροφής…
Οι πολίτες αυτού του τόπου δείχνουν να ανακτούν τη χαμένη, την κουρελιασμένη ιστορική υπερηφάνεια τους, συνυφασμένη σχεδόν με τα ιδανικά της Δημοκρατίας και του ηρωισμού. Μπορεί να κατακτηθήκαμε πολλάκις, η ψυχή μας όμως δεν υποτάχθηκε ποτέ. Μπορεί να μας ψέκαζαν με τρομόσκονη πέντε χρόνια τώρα, αλλά δεν ήταν αρκετή. Το χαμόγελο επανέρχεται, τα μάτια ανοίγουν και γυαλίζουν, το κεφάλι σηκώνεται. Ναι, πολλά έπρεπε και πρέπει ακόμα να διορθωθούν, αλλά δε χρειάζεται να καταπατηθεί η τιμή και η αξιοπρέπειά μας γι’ αυτό.
Αποχαιρετούμε λοιπόν την καταστροφολογία, τη μιζέρια, την εσωστρέφεια, τη μπουρδολογία, το φόβο, τις γραβάτες, τους όρκους, τα κάγκελα, τον ΕΝΦΙΑ, τις διαθεσιμότητες, τις επιστρατεύσεις και τόσα άλλα!
Και αναρωτιέμαι, που θα βρεθούν όλοι τούτοι οι τέως κυβερνώντες, αν οι νέοι πετύχουν στο “καταστροφικό” έργο τους; Όσο για τον ίδιο τον τέως αρχηγό, αυτός είπε πως παρέδωσε μια χώρα χωρίς ελλείμματα, με ασφάλεια, που βγαίνει από την κρίση, μια χώρα που είναι μέλος της ΕΕ και του ευρώ. Να τον πιστέψουμε όταν δεν παρέδωσε όχι μόνο το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά ούτε το χαρτί υγείας και το σαπούνι; Ε δεν χρειαζόταν και πολλή μεγαλοψυχία για κάτι τέτοιο…
Μα κι αν δεν πετύχουν; Τουλάχιστον θα πέσουμε ηρωικά, αγωνιζόμενοι. Όχι αποδεκατισμένοι, τροφή στα κοράκια!
Όσο για την επαναδιαπραγμάτευση, να θυμίσω ότι για να γίνει, θα πρέπει να προηγηθεί διαπραγμάτευση… Εκτός κι αν κάποιοι εννοούν ως διαπραγμάτευση το σκύψιμο και το “ναι ότι πείτε”.
Άντε να δούμε!!!
