*For English version scroll down
H γνωστή φωτογράφος του νησιού Eleonora Powells που με τον φακό της έχει απαθανατίσει πολλές από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες της λεσβιακής φύσης μιλάει για την εμπειρία της ζωής της στο νησί στο οποίο κατοικεί σχεδόν 30 χρόνια. Η συνέντευξη της Ελεονώρας φιλοξενήθηκε αρχικά στη σελίδα Aliens of Lesvos που δημιούργησε ο Άρης Σπέρκος.
Σήμερα με την άδεια της σελίδας παρουσιάζουμε την ιστορία της Eleonora Pouwels
Πρώτη φορά ήρθα στη Λέσβο πριν 30 χρόνια, το καλοκαίρι του 1994. Αφού πέρασα έναν ακόμα χειμώνα στην Αυστρία, όπου έμενα εκείνον τον καιρό, τον αμέσως επόμενο χρόνο μετακόμισα μόνιμα στη Λέσβο.
Είχα γνωρίσει κάποιον και μετά από έναν μακρύ χειμώνα σχέσης εξ αποστάσεως γεμάτο ακριβά τηλεφωνήματα, αποφάσισα να μετακομίσω για μια ακόμη φορά από μία χώρα σε μία άλλη. Παρόλο που η Αυστρία είναι μία όμορφη χώρα, η θάλασσα μου έλλειπε πραγματικά. Είμαι λάτρης της φύσης και η Λέσβος είχε όλα όσα χρειαζόμουν.
Δεν μετάνιωσα ποτέ για την απόφασή μου αυτή. Πρέπει βέβαια να πω, πως υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα να φύγω. Για οικονομικούς περισσότερο λόγους και κυρίως αφότου χώρισα με τον πατέρα της κόρης μου. Όμως δεν μπόρεσα να το κάνω. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατάφερνα παντα να τα βγάζω πέρα. Μπορείς να ζήσεις καλά ακόμα και χωρίς πολλές πολυτέλειες, πολύ καλύτερα απ’ όσο μπορεί κανείς να πιστεύει.
Επιπλέον, δεν μπορούσα να σκεφτώ να ξεκινήσω πάλι από την άρχή σε κάποιο άλλο μέρος, ειδικά αφού εδώ είχα βρει τον τέλειο συνδυασμό για μένα – τη φύση, τη θάλασσα, τους ανθρώπους… Αυτό εδώ είναι το σπίτι μου. Ακόμα και μετά από όλες αυτές τις κρίσεις – οικονομικη, προσφυγική, Covid – δεν θα μπορούσα να φύγω. Είναι κατά κάποιο τρόπο σαν τον γάμο. Είχα τις καλές μου στιγμές εδώ, έτσι έπρεπε να υπομείνω και τις δύσκολες…
Το νησί είναι αυθεντικό, αληθινό. Όχι μόνο οι κάτοικοί του αλλά και η φύση. Μπορώ να παώ πεζοπορία στα βουνά για 15 χιλιόμετρα και να μη συναντήσω ψυχή. Παρθένα φυσική ομορφιά. Το αδύνατο σημείο του είναι πως, παρά τα τόσα πολλά που έχει να προσφέρει, δεν γνωρίζουμε τι πραγματικό θησαυρό έχουμε. Πόσο πλούσιο και μοναδικό είναι αυτό το νησί. Έτσι, δεν το προστατεύουμε όπως πρέπει.
Η φύση της Λέσβου είναι εντυπωσιακη. Πολύ πιο εντυπωσιακή απ’ όσο νόμιζα πριν έρθω. Με όλους τους καταρράκτες, τις σπηλιές, τα πουλιά, τις πεταλούδες, τις ορχιδέες… Η ποικιλομορφία της δεν σταματάει να με εκπλήσει. Έχουν περάσει τόσα χρόνια και όμως, υπάρχουν ακόμα μέρη που επισκέπτομαι για πρώτη φορά και σκέφτομαι “ουάου, έχουμε και από αυτά εδώ;”.
Υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη πάνω στο νησί που λατρέυω, γι’ αυτό και είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσω το αγαπημενο μου. Νομίζω όμως πως θα πω την παραλία Ψυριάρα λίγο πριν τον Μόλυβο και το χωράφι ακριβώς πίσω της. Πηγαίνω καθημερινά για μπάνιο και βγάζω πολλές από τις φωτογραφίες μου εκεί.”
Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές που έζησα στο νησί, η οποία με επηρρέασε βαθύτατα, ήταν η προσφυγική κρίση. Αντιλήφθηκα αρκετά γρήγορα πως δεν υπήρχε επαγγελματικό μέλλον στον τουρισμό μετά το καλοκαίρι του 2015. Καθώς λοιπόν είχα να φροντίσω και την κόρη μου, δούλεψα σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όπως ο Ερυθρός Σταυρός, για δυόμιση χρόνια. Από εκείνη την περίοδο, δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο ήταν αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο…
Το να βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους να προσπαθούν να γλιτώσουν από τον πόλεμο, το να ακούω τις προσωπικές τους ιστορίες, η εμπειρία του κάμπ της Μόριας, η συνειδητοποίηση πως η ασφαλής, ήρεμη ζωή μου, μπορεί να αλλάξει απο τη μια στιγμή στην άλλη; Ή το να βλέπω την κυβέρνηση να στρέφεται ενάντια στους πολίτες της στέλνωντας τα ΜΑΤ; Το να βρίσκεσαι μέσα σε σύννεφα δακρυγόνων…
Το χειρότερο ωστόσο, ήταν να βλέπω τους ανθρώπους του τόπου μου να στρέφονται ο ένας κατά του άλλου. Ήταν συγκλονιστικό…
Μετά από δυόμιση χρόνια, δεν μπορούσα να το αντέξω άλλο αυτό. Είχα γίνει πικρόχολη, καταθλιπτική. Ήμουν απογοητευμένη και θυμωμένη, καθώς καταλάβαινα πως τίποτα δεν θα άλλαζε. Πως αυτο που συνέβαινε στη Λέσβο, ήταν πολιτική της Ευρώπης, της Ελλάδας και πως ότι και να έκανα εγώ δεν είχε καμία σημασία.
Αποφάσισα λοιπόν να ακολουθησω την καρδιά μου, το πάθος μου. Τη φωτογραφία σε συνδυασμό με τη φύση, τον τουρισμό και όλα όσα είχε να προσφέρει αυτό το νησί. Να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου, για να αλλάξω όσα πραγματικά μπορώ να αλλάξω, να κάνω γνωστή τη Λέσβο για αυτό που πραγματικά είναι…Ένας πανέμορφος θησαυρός.
Κάπως έτσι ξεκίνησα με το Eleonora Pouwels Pure Photography. Φωτογραφίζοντας επαγγελματικά γάμους, βαπτίσεις και άλλες εκδηλώσεις βγάζω πλέον τα προς το ζειν, ταυτόχρονα όμως – και παρόλο που χρειάστηκε να κάνω ένα διάλειμμα λόγω Covid – δεν έπαψα ποτέ να στέλνω φωτογραφίες παντού στον κόσμο. Να δείχνω την ομορφιά αυτού του τόπου, με την ελπίδα πως σιγά-σιγά, θα αποβάλλουμε το στίγμα του προσφυγικού νησιού.”
***
Ο χώρος και η ελευθερία που έχεις εδώ, είναι οι βασικές διαφορές ανάμεσα στον τόπο καταγωγής μου και τη Λέσβο. Στη Λέσβο, αισθάνομαι πως μπορώ να είμαι ότι θέλω και να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω. Ποτέ δεν είχα αυτό το συναίσθημα στην Ολλανδία, πάντα ένιωθα πως έπρεπε να κάνω αυτό που οι άλλοι ήθελαν να κάνω.
Αν είχα την ευκαιρία να αλλάξω κάτι στο νησί, θα ήθελα όλοι όσοι ζουν εδώ να αποκτήσουν επίγνωση του πλούτου που έχουμε και να λάβουν τα απαραίτητα εκείνα μέτρα για να τον προστατέψουν. Με τις φωτογραφίες μου και τα ετήσια ημερολόγιά μου, δείχνω μέσω των κοινωνικών δικτύων σε όλους τη φυσική ομορφιά του τόπου μας και έτσι προωθώ την εικόνα του νησιού σε όλο τον κόσμο.
Ταυτόχρονα, δέχομαι πολλές ερωτήσεις από ντόπιους, που θέλουν να μάθουν που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες. Τίποτα δεν με χαροποιεί περισσότερο, από το να τους διαβεβαιώνω πως οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες ακριβώς εδώ, στη Λέσβο.
Συμπληρώστε τη φράση: Η Λέσβος για μένα είναι…
“…το μέρος που βρίσκονται τώρα οι ρίζες μου.”
*
“I came to Lesvos 30 years ago, in the Summer of 1994. After one more winter in Austria where I was living at the time, I moved to Lesvos.
I had met a man and after a long winter of expensive phone calls I decided to move once more from one country to another. Although Austria is a beautiful country, I did miss the sea. I am a nature lover and Lesvos had all I needed.
I have never regretted this decision but I must say that there were times when I thought of moving, mainly for financial reasons and especially after splitting up with the father of my daughter…but I just couldn’t. I always managed to make ends meet. You can actually do with a lot less luxury than you think. And I could not think of starting all over again somewhere else, as I had found the perfect combination for me here. The nature, the sea, the people…This is my home now. Even after all these crises – financial, refugee, Covid – I could not leave. It is like marriage in a way…I had the good times…so I also had to endure the bad times.
The island is authentic, not only its people but nature as well. I can hike on a mountain for 15 km’s and not encounter a single soul…pure natural beauty. This place has so much to offer…and maybe this is also its weakest point… We don’t know the treasure that we have here….how rich and unique this island is…so we don’t protect it like we should.
Lesvos’ nature is amazing! Much more than I thought. With all the waterfalls, caves, birds, butterflies, orchids. It is so diverse, it never ceases to amaze me. After all these years I still discover places I have never been before and I think…”Wow, we have that too??!!”
There are many such places on the island that I love, that’s why it is so difficult to pick my favourite. However, I think I should say Psiriara beach just before Molyvos and the field right behind it. I go there everyday for a swim and I take many of my photographs there.”
One of the most important and influencial moments I lived on the island, was the refugee crisis. I figured out pretty fast that I would not have a job in tourism anymore after the summer of 2015 and as I had to provide for my daughter, I worked for NGO’s like the Red Cross for two and a half years.
I can’t really decide what had hit me the hardest about this…to see all these people fleeing war, to hear their stories first hand, to experience Moria camp, to realize that my secure quiet life can just change from one second to the next? To see the government turn against its own people by sending the MAT to the island, to be inside clouds of teargas?
Maybe the worst thing was to see the people of my home turn against each other…That was truly devastating…
After two and half years I could not do it anymore, I became bitter, depressed, disappointed and very angry as I understood that nothing would change…that what was happening in Moria and with Lesvos, was a European policy, a Greek policy and no matter what I did, nothing could change…
So, I decided to follow my heart, my passion… Photography in combination with nature, tourism and everything that this island had to offer. To use my powers to change things that I can change, to promote Lesvos for what it is…a beautiful treasure..
That is how I started with Eleonora Pouwels Pure Photography. I am now able to make a living as a professional photographer, offering my services in different social events, but – with the exception of a break during Covid – I never stopped sending pictures into the world, showing the beauty of Lesvos…in the hope of gradually eliminating the refugee island stigma.”
***
Space and freedom are the main differences between my birthplace and Lesvos. I feel that I can be what I want to be here, do what I want to do. I never had this feeling in the Netherlands, I always felt I had to do what others wanted me to do.
If I had the opportunity to change something on the island, I would like everyone that lives here to become more aware of what we have and then take measures to protect it. With my photographs and yearly calendars I show everyone on Facebook and Instagram, what natural beauty we have. This way I promote the island but I also get many questions from locals who would like to know where are the places in my photos. Nothing gives me more pleasure than to reassure people from the island that my pictures were in fact taken here…in Lesvos.
Complete the phrase: Lesvos for me, is….”where my roots are now”
