Γράφει ο Χρίστος Καλουντζόγλου
Η άνοιξη ενέσκηψε με απειλητικές διαθέσεις για το βασίλειο. Διότι μέχρι εκείνη την ημέρα όλα έβαιναν καλώς. Δηλαδή είχε τακτικές αφίξεις νέων ζώων για το πρόγραμμα του τσίρκου, άρα τα κλουβιά γέμιζαν με σταθερό ρυθμό, οι βάρβαροι που τα τάιζαν είχαν δουλειά σταθερή και οι άλλοι βάρβαροι που τα έβλεπαν πίσω από τα κάγκελα είχαν λόγο να εκφράζουν θαυμασμό, ανησυχία και συμπόνια. Άσε τους φίλους των βαρβάρων που θησαύριζαν πουλώντας ελπίδες και ζωοτροφές έναντι υψηλού αντιτίμου
Όλα έβαιναν καλώς. Μέχρι που κάποιοι από μακριά ενοχλήθηκαν, λέει, από την εικόνα του ξέφραγου τσίρκου και επέβαλαν κανόνες λειτουργίας. Κανόνες για τις αφίξεις, για το κόστος του θεάματος, τις ώρες των παραστάσεων, μέχρι και για τους φύλακες του τσίρκου. Τι ακριβώς τους είχε ενοχλήσει ήταν ασαφές. Αφού οι ίδιοι από μακριά είχαν φτιάξει την φάμπρικα υποχρεώνοντας τα ξενικά πλάσματα να φύγουν από τα δικά τους κλουβιά, αφού οι ίδιοι από μακριά είχαν πουλήσει αλυσίδες που έσπαζαν εύκολα για να διευκολύνουν τους δραπέτες, αφού οι ίδιοι από μακριά είχαν κατασκευάσει τις κιβωτούς όπου έμπαιναν τα ζώα για να αναζητήσουν σωτηρία στα νέα κλουβιά… Τι στο καλό τους ενοχλούσε;
Η ρητορική ερώτηση ετέθη κατ’ επανάληψη στο τραπέζι όπου συγκεντρώνονταν οι ηγέτες συζητώντας με τις ώρες πως θα διαχειρίζονταν το πρόβλημα. Και οι απαντήσεις κάθε φορά ήταν ίδιες: τους ενοχλούσε που κάποιοι είχαν συνηθίσει το θέαμα και έψαχναν καινούρια θεάματα για να κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον. Γι αυτόν τον λόγο έφτιαξαν την ιστορία της ομαδικής φυγής, έφτιαξαν τα καινούρια κλουβιά για τα ξενικά ζώα, έφτιαξαν τους βαρβάρους που τα τάιζαν και τους άλλους που τα θαύμαζαν. Ώσπου κι αυτό το θέαμα έφτασε κάποια στιγμή κι έγινε βαρετό. Ούτε ένας δεν υπήρχε που να μην είχε επισκεφτεί έστω και μία φορά το τσίρκο για να θαυμάσει το θέαμα, να φωτογραφηθεί, να εκφράσει θαυμασμό, ανησυχία και συμπόνια για τα ξενικά ζώα στα κλουβιά. Από την στιγμή αυτή, οι ηγέτες, που είχαν εύκολες λύσεις στο συρτάρι, σκέφτηκαν ότι η ιστορία χρειαζόταν ανανέωση. Συμφώνησαν, λοιπόν, ν΄ ανοίξουν ένα νέο τσίρκου αλλού. Με ζώα ξενικά, που μπορεί να ήταν τα ίδια, όμως θα έδειχναν άλλα. Τους έδωσαν, λοιπόν, διαφορετικές ονομασίες, τα έντυσαν με το κατάλληλο ένδυμα, έδειχναν άλλα κι έτσι άρχισαν να γεμίζουν τα καινούρια κλουβιά, στο άλλο τσίρκο. Όμως στο βασίλειο όπου είχε δημιουργηθεί το πρώτο και μεγάλο τσίρκο έπεσε κατήφεια. Σκοτείνιασε ο νους όλων εκείνων που ζούσαν για τις αφίξεις, τάιζαν τα ζώα, πουλούσαν ζωοτροφές κι ελπίδες. Άρχισαν κι αυτοί να προσαρμόζονται γρήγορα. Έτσι γινόταν πάντα. Δεν υπήρχε λόγος ν αλλάξει εκείνη την φορά η συνήθεια. Στις απειλητικές διαθέσεις της άνοιξης, απάντησαν με στωικότητα. Άφησαν στην άκρη την αίσθηση της απειλής και κράτησαν την διάθεση της άνοιξης. Διότι το βασίλειο υπήρχε εδώ και χρόνια χάρη σ΄ αυτή την εκπληκτική ικανότητα των υπηκόων να προσαρμόζονται. Εξάλλου και η άνοιξη χρειαζόταν κλουβιά για να εκτεθούν τα μυστικά της.
Χρειαζόταν φύλακες για να τα φυλάνε. Χρειαζόταν θεατές για να τα θαυμάζουν και εκείνους που θα έσπευδαν να καταδικάσουν την έκθεση των μυστικών της άνοιξης στα κλουβιά. Χάρη στην προσαρμοστικότητα των υπηκόων, σώθηκε η παρτίδα και η πατρίδα μαζί. Αυτό το σωτήριο έτος, που στο ανεμολόγιο του χρόνου θα έμενε δια παντός ως έτος ριζικών αλλαγών στα εκθέματα του τσίρκου.
