Σπούδασε -κυρίως- βιομηχανικό σχέδιο και ασχολήθηκε στο ξεκίνημά του με τη μεταποίηση ρούχων. Αφού ίδρυσε την δική του εταιρία, την Guantana LTD το ανήσυχο πνεύμα του, τον οδήγησε στο νησί των ανέμων, όπου πλασαρίστηκαν και έγιναν ανάρπαστα τα πρώτα custom made παπούτσια του ( sneaker «Made in Mykonos»), ενώ παράλληλα εκείνος ξεκινούσε το ταξίδι στον κόσμο των NFTs, μιας από τις ταχύτερα ανερχόμενες τάσεις της τεχνολογίας σήμερα. Aπό τη Μύκονο βρέθηκε στο Λονδίνο αναζητώντας ερεθίσματα στο Κάμντεν, ύστερα βρέθηκε στους ουρανοξύστες του Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη και μετά ξανά στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη για να «τρέξει» μαζί με τις αδερφές του και τον πατέρα του το ελαιοτριβείο του παππού τους.
«Είχα μια τρέλα με τα “exclusive” προϊόντα. Είτε αυτό ήταν μια οδοντόβουρτσα, είτε ένα τηλεκατευθυνόμενο παιχνίδι, είτε ένα ζευγάρι παπουτσιών με κεντητή επένδυση, όπως αυτά του κ. Σταμάτη Μπουρνάζου που έπαιρνα κρυφά από την ντουλάπα του πατέρα μου προβάροντας τα ακόμη και με πιτζάμες. Ήθελα να σχεδιάζω ό,τι μου ερχόταν στο νου, και να μπορώ να το κατασκευάσω, εξαντλώντας κάθε προσβάσιμο μέσο. Το 2013 σπούδασα εφαρμοσμένη πληροφορική στο City College of Sheffield, το 2016 κατέληξα να δίνω εξετάσεις για τεχνικός δικτύων και τηλεπικοινωνιών στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Είχα ξοδέψει τρία χρόνια σε σπουδές που δεν με συνάρπαζαν στο έπακρο. Ήμουν και είμαι των άκρων. Κάτι έλειπε. Αυτό που έλειπε ήταν η τέχνη.
Τα παράτησα όλα και το 2017 ξεκίνησα τις σπουδές μου στο βιομηχανικό σχέδιο στην AKTO. Πολυτελή έπιπλα, φωτιστικά, έξυπνες τοστιέρες, δεκάδες ενδιαφέροντα πρότζεκτ. Ο καταιγισμός ιδεών καμιά φορά μου προκαλούσε πονοκέφαλο. Είχα ξεκινήσει να κάνω έρευνα για την κατασκευή ρούχων και μάλιστα έβρισκα τον εαυτό μου να κλέβει χρόνο από τα διαλείμματα προκειμένου να τρυπώσω στις αίθουσες σπουδών σχεδιασμού μόδας. Κάπου εδώ γεννιέται το όραμα της Guantana. @guantana.customs Ήθελα να ξεκινήσω να κάνω μεταποίηση υποδημάτων και ενδυμάτων. Ήθελα να ξεκινήσω το δικό μου brand, με τα δικά μου θέλω, τα δικά μου πιστεύω, τη δική μου τρέλα».
Η ιστορία πίσω από την Guantana
Παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ του National Geographic, το “Inside Guantanamo Bay”. Το Guantanamo Bay ή αλλιώς GITMO, είναι η γνωστή στρατιωτική ναυτική βάση του Αμερικανικού κράτους που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κούβας, όπου το 2002 χρίστηκε ως φυλακή υψηλού επιπέδου ασφάλειας. Εκεί δυστυχώς λαμβάνουν μέρος περιστατικά βασανιστηρίων, επομένως και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άρχισα να σκέφτομαι πως όλοι ζούμε σε μια ή περισσότερες φυλακές ανάλογα με τις αρχές, τις παραδόσεις και τους κανόνες της οικογένειας μας. Κάθε φορά που καλούμαστε να ακολουθήσουμε κανόνες προς αποφυγή κατάκρισης από τους υπόλοιπους, ανάλογα με την εποχή, τις καιρικές συνθήκες ακόμη και… ανάλογα με το τι φαγητό έχει μαγειρέψει ο γείτονας. Όλοι δυστυχώς προσπαθούμε να χωρέσουμε σε κουτάκια που μας σερβίρει η κοινωνία. Σε όλους τους τομείς. Είτε έχουν κάγκελα οι πόρτες των δωματίων μας είτε όχι, αν βρίσκουμε τον εαυτό μας έστω και για μια στιγμή να αμφισβητεί την οποιαδήποτε επιλογή μας βασισμένοι μόνο και μόνο στο αν θα μας στολίσει κανείς με οποιοδήποτε επιθετικό προσδιορισμό, είμαστε φυλακισμένοι. Η ψυχή μας είναι φυλακισμένη και δεν της επιτρέπουμε να ζήσει ελεύθερα. Ύστερα από αυτό τον συνειρμό αποφάσισα να ονομάσω την εταιρεία μου, Guantana.
VEG – Ο πρώτος ράπερ στην Ελλάδα με 100% custom outfit
«Break out of your Bay»
Να γιατί: Γεννήθηκα τον Ιανουάριο του 1995. Παραθέριζα με την οικογένεια μου στον κόλπο της γέρας από μικρή ηλικία, συγκεκριμένα στα Πηγαδάκια. Κάθε πρωί πηγαίναμε για κολύμπι μπροστά στο εξοχικό μας, στην παραλία που αγαπήσαμε, με την αμμουδιά της, τα βραχάκια της , τις πεταλίδες της. Γνώριμος κόλπος, γνώριμα νερά, ασφαλή θα έλεγε κανείς και ιδανικά για οικογένειες, ρηχή παραλία δίχως αχινούς και μέδουσες. Είχα την τάση να χάνομαι στα βαθιά. Με το που άκουγα φωνές, γυρνούσα πίσω, και την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια. Είχα μια παρορμητική τάση φυγής, εξερεύνησης, ανακάλυψης, όπως θέλετε πείτε το. Είχα την τάση να φεύγω από τα <<ασφαλή>> νερά. Να τολμώ να αποδράσω από το “safe zone” μου. Τότε εμφανίζεται εν αγνοία μου για πρώτη φορά στη ζωή μου, η εφαρμογή του σλόγκαν της Guantana, “Break out of your Bay”. Όπου Bay, είναι για μένα ο κόλπος της Γέρας, το “safe zone” μου αλλά και η κάθε φυλακή στην οποία έχω εκτίσει ποινή νοητικά λόγω των “κουτιών” που αναφέρω παραπάνω.
Πως ξεκίνησε η ιστορία με τα exclusive παπούτσια
Το 2020, βρίσκομαι στην Μύκονο με ένα ζευγάρι Nike Air Python στα χέρια μου. Μόλις τα είχα παραλάβει από έναν φίλο προκειμένου να τα επαναφέρω όσο καλύτερα μπορώ στην αρχική τους εμφάνιση και τέλος να προσθέσω δικές μου πινελιές. Τα βράδια έπαιζα μουσική και τα πρωινά έβαφα παπούτσια. Λέω, πρέπει να το τολμήσεις. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται. Πήρα ένα αεροπλάνο και έφυγα Λονδίνο. Ίδρυσα την εταιρεία, επισήμως Guantana LTD και άρχισα να κάνω έρευνα προκειμένου να πάρω τον εξοπλισμό που χρειαζόμουν για να ξεκινήσω να δημιουργώ ολοένα και πιο ολοκληρωμένα προϊόντα. Πέρασε ο χειμώνας, και με ανανεωμένο πλεόν εξοπλισμό και όρεξη, το 2021 επέστρεψα στο νησί των ανέμων για να αρχίσω να δημιουργώ. Ξεκίνησα με μια ιδέα, sneaker <<Made in Mykonos>>. Θυμάμαι πως άκουγα τουρίστες να περνούν έξω από το studio που έμενα στη χώρα και έτρεχα να φωτογραφίσω τα έτοιμα προϊόντα που είχα προκειμένου να τα <<διαφημίσω>> εκείνη την ώρα, live. Μια τακτική έξυπνου marketing. Τα έβγαζαν φωτογραφίες, έκαναν ερωτήσεις, και με λίγη υπομονή ερχόντουσαν και οι παραγγελίες. Πάλι κάτι έλειπε όμως. Δεν γνωρίζει ο μεγαλύτερος πληθυσμός στην χώρα μας τι εστί custom προϊόν. Δεν αναγνωρίζει την αξία του. Ήθελα να το κυνηγήσω κι άλλο.
Από τη Μύκονο στη Νέα Υόρκη
«Το 2022 πλέον, βρήκα μια ομάδα ενός πρότζεκτ για NFT, τo Bears Club της Kicksonfire. Σκέφτηκα πως θα ήταν έξυπνο να κάνω custom sneaker και ταυτόχρονα να το δείχνω ζωντανά στις ομαδικές βιντεοκλήσεις που γινόντουσαν καθημερινά. Τότε θυμάμαι είχε 85,000 μέλη, και ήμουν στα πρώτα 250 που αναγνωρίστηκαν ως ενεργά και μάλιστα πήρα τον τίτλο του Affiliate Artist. Άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον άτομα από όλο τον κόσμο για το τι κάνω και πως. Άκουγα διαρκώς το “Έλα Αμερική”. Είπα θα έρθω, έκλεισα εισιτήρια και σε ένα μήνα βρέθηκα Νέα Υόρκη. Ήμουν τυχερός και μια πελάτισσα που είχα γνωρίσει στην Μύκονο, μου νοίκιασε το σπίτι της στο Μπρούκλιν. Έστησα τον εξοπλισμό μου στο υπόγειο, και ξεκίνησα να δημιουργώ. Την δεύτερη εβδομάδα κιόλας είχα κλείσει την πρώτη μου δουλειά στην Αμερική με το Freaky Dog, το πρώτο ιδιωτικό “cannabis friendly” lounge στην Νέα Υόρκη εντός του οποίου επιτρέπεται η χρήση κάνναβης.
Μπήκα στο υποκατάστημα τους στο Μπρούκλιν προκειμένου να αγοράσω ένα σουβενίρ. Εκεί γνώρισα την υπεύθυνη του μάρκετινγκ της εταιρείας. Της έδειξα την δουλειά μου και της εξήγησα πως μόλις ήρθα από Ελλάδα και θέλω να συνεργαστώ με διάφορα ενεργά brand. Με ρώτησε αν προλαβαίνω να φτιάξω ένα ζευγάρι παιδικά “Nike Air Jordan Retro IV” για να τοποθετήσουν στην βιτρίνα του νέου τους lounge στο Μανχάταν, εντός 5 ημερών. Έφυγα τρέχοντας, γύρισα όλο το Brooklyn μέχρι να βρω το ζευγάρι αυτό και ξεκίνησα να ζωγραφίζω. Ήθελαν πινέλο, κάτι exclusive. Τους είπα πως το έχουμε. Το ζευγάρι αυτό βρίσκεται στην βιτρίνα του Freaky Dog στο penthouse του lounge τους στο Μανχάταν από εκείνη την βροχερή μέρα, των εγκαινίων τους. Συνέχισα να δικτυώνομαι και να δημιουργώ νέα προϊόντα γυρνώντας σε όλα τα thrift shop της πολιτείας μέχρι να συλλέξω τα πιο σπάνια ευρήματα προκειμένου να αρχίσω να τα μεταποιώ».
Η επιστροφή στο νησί
Άλλοι χάζευαν τους ουρανοξύστες και το πλήθος, εγώ σκεφτόμουν τα πορτοκάλια που θα χάσω τον χειμώνα αν δεν πάω στο νησί μου, τη Λέσβο και περάσω όλο το χειμώνα στην Αμερική. Ευτυχώς για εμένα, Ιούλιος, χτυπάει το τηλέφωνο, εγκρίθηκε η άδεια ανάπτυξης για το ελαιοτριβείο που κληρονομήσαμε με τις δύο μου αδερφές, από τον παππού μου τον Στράτο Μανδαμαδιώτη, στην Μυχού, Λέσβου.
Μάζεψα τα μπογαλάκια μου για άλλη μια φορά και αποφάσισα να τρέξω ταυτόχρονα και τα δύο αυτά πρότζεκτ, στο νησί.
Στην ωραία αυτή κοιμωμένη. Και χρησιμοποιώ αυτόν τον χαρακτηρισμό διότι δεν έχουν ιδέα οι περισσότεροι Έλληνες, τι αξία έχει το νησί αυτό, τι δυνατότητες, τι ιστορία και πόσες ανήσυχες καλλιτεχνικά ψυχές ζούνε εδώ, από το πιο δυσπρόσιτο χωριό μέχρι και το κέντρο της πόλης. Βρίσκομαι στην βεράντα του σπιτιού μου. Κοιτάω ευθεία, βλέπω τον κόλπο της Γέρας, γυρνάω και βλέπω βουνά. Ποιο Μανχάταν και ποια Νέα Υόρκη? Δεν αλλάζω τον τόπο αυτό με κανέναν άλλον. Έχω γυρίσει δεκάδες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Αν με κάνω εικόνα δέκα χρόνια από τώρα, είκοσι, τριάντα, πρώτα ο Θεός, η βάση μου θα είναι εδώ. Θα πασχίσω για να αναδειχθούν όσο περισσότεροι καλλιτέχνες γίνεται, να αναγνωριστεί το ταλέντο τους και να καταφέρω να καλέσω κόσμο στο νησί, από κάθε γωνιά του πλανήτη.__
