Γράφει ο Βαγγέλης Παπαντώνης
“Πριν 3 χρόνια σχεδόν, διοργανώσαμε ένα τουρνουά μπάσκετ “3on3” στη Μυτιλήνη. Η διαδικασία περιελάμβανε σχετική αίτηση στον Δήμο Λέσβου, ώστε να μας παραχωρηθεί για συγκεκριμένο διάστημα ένα ανοιχτό γήπεδο σε σχολείο της πόλης. Ζητήσαμε τα Κεντρικά Λύκεια, στην αρχή της Ερμού, μιας και ήταν πραγματική περατζάδα, στην καρδιά της Μυτιλήνης. Το δέχθηκαν. Μια μέρα μετά, πήγα στο γήπεδο για να δω το χώρο, ώστε να καθορίσουμε πού θα τοποθετούσαμε διαφημιστικά πανό, τραπεζάκια γραμματείας, ψυγεία για νερά, χυμούς, ισοτονικά, μικροφωνική κτλ. Δεν είχα μπει στο συγκεκριμένο γήπεδο για χρόνια, αν και έπαιζα εκεί τα καλοκαίρια ως μαθητής ακόμα, στις διακοπές μου στο νησί. Παθαίνω ένα πρώτο σοκ, βλέποντας εντελώς φθαρμένο το δάπεδο. Παθαίνω ένα δεύτερο σοκ με κάτι ρίζες δέντρων, που είχαν φουσκώσει το τσιμέντο κάπου στη σέντρα. Παθαίνω και ένα τρίτο σοκ, με τις μπασκέτες που είχαν ραγισμένα ταμπλό, τα οποία κρατιόντουσαν κυριολεκτικά από κάτι σκουριασμένες βίδες και κάθε φορά που χτυπούσε η μπάλα ήταν σαν να παίζεις… ρώσικη ρουλέτα! Το μεγαλύτερο σοκ όμως το έπαθα, όταν σκέφτηκα πως όλο αυτόν τον καιρό, έβλεπα καθημερινά τα απογεύματα, παιδιά να κάνουν προπονήσεις στις ίδιες μπασκέτες, τις οποίες χρησιμοποιούσαν φυσικά στο σχολείο και δεκάδες άλλα παιδιά τα πρωινά.
Με αφορμή τη διεξαγωγή του τουρνουά, πήγα ξανά την επομένη στον Δήμο Λέσβου και στον τότε πρόεδρο του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού, ΜΙχάλης Ταμβακέλλης. Του εξήγησα τι είδα και ζήτησα να επισκεφτούμε μαζί το γήπεδο. Έτσι κι έγινε. Πήγαμε, τα είδαμε, φύγαμε και την άλλη μέρα το πρωί παρήγγειλε μπροστά μου δύο ολοκαίνουριες μπασκέτες, προστατευτικά στρώματα, ενώ έδωσε εντολή να μπουν και νέες λάμπες στους πυλώνες, που τελευταία φορά πρέπει να είχαν αλλαχθεί εκείνα τα καλοκαίρια που έκανα εγώ σουτάκια ως παιδί.
Δεν ξέρω αν χωρίς το τουρνουά και την επιμονή μου να εκσυχρονιστεί ο χώρος (θυμάμαι ζήτησα ακόμα και επίστρωση, αλλά κολλήσαμε στο Δασαρχείο, γιατί θα έπρεπε να ξεριζωθεί εκείνο το δέντρο), θα είχε γίνει τίποτα από όλα αυτά μέχρι σήμερα. Φαντάζομαι όμως ότι η χθεσινή τραγωδία στη Χίο, ίσως είχε χτυπήσει τη δική μας πόρτα νωρίτερα, χωρίς έστω τις παρεμβάσεις αυτές.
Δύο μπασκέτες υπάρχουν σε κάθε σχολείο. Παντού. Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους, όσοι κάθονται σε καρέκλες ή διεκδικούν να κάτσουν σε λίγο καιρό κι ας γίνει πρώτη τους προτεραιότητα ο ουσιαστικός έλεγχος όλων των αθλητικών χώρων. Από το πρωί διαβάζω δικαιολογίες. Δεν έχουμε, δεν μπορούμε κτλ. Μερικοί έχετε κάνει επιστήμη το “δεν γίνεται”. Δεν υπάρχει δεν μπορώ και δεν γίνεται. Μόνο δεν θέλω. Το κακό παραμονεύει, αλλά τουλάχιστον ας περιορίσουμε τις πιθανότητες να συμβεί κάτι με δική μας υπαιτιότητα, εξαιτίας της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού μας. Δεν παίζουμε με τις ζωές κανενός.
ΥΓ: Από εκείνα τα μικρά, πλην όμως πολύ σημαντικά, που έμειναν στη Μυτιλήνη χάρη στην επιμονή του “SL”…”
* Το SportLesvos.gr είναι η μοναδική αθλητική ειδησεογραφική ιστοσελίδα του Νομού Λέσβου και μια από τις πρώτες αντίστοιχες σε ολόκληρο το Αιγαίο. Ξεκίνησε τη λειτουργία της τον Ιούλιο του 2010 και μέχρι σήμερα, πέρα από την καθημερινή αρθρογραφία των επιτυχιών και των διακρίσεων αθλητών, αθλητριών και ομάδων της Λέσβου, μετράει μια σειρά από δικής του έμπνευσης έντυπα (Αθλητικός Οδηγός, Αλμανάκ, Παιδί & Άθληση), την έκδοση της μοναδικής αθλητικής εφημερίδας “ΡΕΒΑΝΣ των Σπορ” επί μία τριετία, τη δημιουργία δύο αθλητικών ντοκιμαντέρ, καθώς επίσης την πραγματοποίηση πέντε ποδοσφαιρικών τουρνουά, ενός μπασκετικού “3on3” για όλες τις ηλικίες και του μοναδικού από κάθε άποψη “All Star Game Lesvos” στο μπάσκετ.
