Το γυναικείο βρακί είναι λέει σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης της γυναίκας. Ναι ου αμέ!
Ένα στρίνγκ απ’ την άλλη έγινε σημαία της γραμμής υπεράσπισης ενός φερόμενου βιαστή δεκαεπτάχρονης κάπου στην «οπισθοδρομική» Ιρλανδία.
Λέω, δε θα ασχοληθώ, αλλά δε μπορώ, είναι παντού μπροστά μου….
Σε όλες τις απλώστρες βλέπω βρακιά. Ακούω γιαγιάδες να ρωτάνε από πού το απλώνεις πουλάκι μου αυτό το πράμα; Κι αλήθεια, δε πουντιάζεις; Και τελοσπάντων κορίτσια το νου σας στις απλώστρες, γιατί όπως κρέμονται κινδυνεύουμε. Πρωτίστως μην περάσουν τις απλώστρες μας ως εύκολες και μετά μη περάσουν εμάς για απλώστρες.
Συμπαθητικούλι πάντως αυτό σα λογική ε;
Δεν έφταιγα εγώ κύριε δικαστά, έτσι που την είδα με το συγκεκριμένο βρακί, μου ‘ρθε μια ζάλη, έχασα τον έλεγχο, ξύπνησε το ζώο μέσα μου, ήθελα να τη σβερκώσω την παλιόγατα και να της πετάξω τα μάτια έξω. Όταν δε αντιστάθηκε, με άναψε ακόμη περισσότερο. Με αυτό το βρακί το ήθελε. Το ζητούσε. Το φώναζε (συγνώμη κιόλας που υπόλοιποι δεν ακούσαμε τη φωνή).
Μάλιστα κε δικαστά βιάσαμε ναι, αλλά τι άλλο έμενε νακάνωμεν; Τι περιθώρια είχαμε; Της τον σφυρίξαμε βιαίως βεβαίως, διότι τέτοια που ήταν και με τέτοιο βρακί ε, έλεγε ναι. Αθώος ο κατηγορούμενος! Ποιός μπορεί άλλωστε να αντισταθεί σε μια γάτα με στρινγκ; Φαντάζομαι πριν από την πράξη μπαούρισε και λίγο για να δώσει το σήμα κι αυτός.
Ω ναι! Θα γράψω ένα ποίημα ξεκινώντας κάπως έτσι:
Είναι συγκλονιστική η γλώσσα του σώματος, σε θέλω όταν φωνάζει!
Τράβα μου τα μαλλιά αγόρι μου, το βρακί μου το προστάζει.(Στο «αγόρι» μου θέλω ένα στόμφο, μια κραυγή αγωνίας, ένα εμβατηριακό)
Πάντως ένα θεματάκι το έχουμε.
Έχω ακούσει πολλάκις τελευταία πως η γυναίκα έτσι που γδύνεται είναι τόσο δεδομένη που πια δεν είναι επιθυμητή, δε σου αφήνει ρε παιδί και τίποτα στη φαντασία, να χεις να περιμένεις όταν έρθει η στιγμή. Όλα στη φόρα, ξενέρωτο!
Φαντάζομαι ο νεαρός δεν ήταν στην παραπάνω κατηγορία καν και δεν είχε και το μενταλιτέ να σκεφτεί πως με τόση γύμνια πια λόγω του στρίνγκ, θα μπορούσε μέχρι και να ξενερώσει. Όχι μωρέ τι λέμε τώρα. Δεν είναι καν μ’ αρέσει κάτι θα το κατακτήσω. Ούτε καν! Είναι το «της χρειαζόταν, προκαλούσε». Γλυκούλι κι αυτό το σεξ ως τιμωρία. Δεν ξέρω ποιος ρίχνει ποιόν. Μπερδεύομαι.
Ερωτήματα δε θα θέσω άμεσα. Θα το αφήσω. Είναι χαώδη άλλωστε.
Το σίγουρο είναι πως το ντύσιμο και το γδύσιμο πρέπει αυστηρά να καθορίζεται από κανόνες που ορίζουν άντρες για τις γυναίκες.
Το σίγουρο επίσης είναι ότι καλή η γλώσσα του σώματος και ευτυχώς που υπάρχει για μας που ερωτευόμαστε με τα μάτια. Αλλά μαζί με το σώμα μιλά κι η φωνή. Διαρκώς όμως βλέπουμε ότι δεν αρκεί η φωνή που λέει όχι. Δεν είναι αρκετή για να σταματήσει αυτόν που δεν έχει όρια.
Αηδιάζω με όλο αυτό. Με την υποκρισία αηδιάζω.
Να μιλήσουμε και για βιασμούς και όταν δεν φοράμε στριγνγκ αλλά είμαστε καλυμμένες ολόσωμα;
Δε ξέρω να το δούμε λίγο στατιστικά τι να πω; Έχουν αυξηθεί οι βιασμοί λόγω βρακιού; Ή μήπως δεν έχουν μειωθεί επειδή η αιτία είναι άλλη; Δε ξέρω. Ρωτάω. Αλλά ξέχασα, δε θα έθετα ερωτήματα.
Και τελικά δεν μας είπαν, τι γίνεται με τα μπραζίλιαν; Με τα μπικίνι; Με τα μπόξερ; με τα τ-στρινγκ; Έχουν κι αυτά τα ίδια αποτελέσματα;
Και τι κρίμα τόσο ποταπά γεγονότα να είναι αντικείμενο κοινωνιολογικής ανάλυσης και πολιτισμικής θεωρίας, από τους στοχαστές του μέλλοντος κι οι απαντήσεις να οδηγούν σε ένα αιώνιο παρόν χωρίς αλλαγές.
Κι αλήθεια υπάρχει σημειολογία του στρινγκ; Κι ποιό είναι το σημαίνον και ποιό το σημαινόμενο;
