Η Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο εκφράζει την ανησυχία της για τις πρόσφατες παρεμβάσεις της Περιφερειάρχη Β. Αιγαίου, με στόχο τη διακοπή λειτουργίας της δομής υποστήριξης προσφύγων-μεταναστών στο ΠΙΚΠΑ. Τα μέλη της ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ από το 2012 είχαν πρωτοστατήσει στη λειτουργία της δομής αυτής, εξασφαλίζοντας στοιχειώδεις συνθήκες διαμονής σε συνανθρώπους (πρόσφυγες-μετανάστες) όταν από την Πολιτεία δεν υπήρχε καμία μέριμνα γι’ αυτούς. Πολλές φορές από τότε, παρόλο που με την ένταση των προσφυγικών ροών δημιουργήθηκαν κι άλλοι χώροι διαμονής στο νησί, το ΠΙΚΠΑ λειτούργησε κατά κάποιο τρόπο «εφεδρικά», δίνοντας λύση στη διαχείριση επειγουσών και οξυμένων καταστάσεων, όπως: φωτιές στη Μόρια, μετακίνηση ασυνόδευτων παιδιών, περίθαλψη ασθενών κ.α. Απ’ όσο γνωρίζουμε, ουδέποτε στα τόσα χρόνια της λειτουργίας του δημιουργήθηκε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στην περιοχή, παρά μόνο το τελευταίο διάστημα, με την αναγκαστική μεταφορά εκεί Κούρδων από το κέντρο της Μόριας, γεγονός που ανησύχησε-ενόχλησε οπτικά, ορισμένους περιοίκους και επαγγελματίες, χάριν των οποίων ενεργοποιήθηκε, ως φαίνεται, η κα Περιφερειάρχης!
Προτείνουμε στην Περιφέρεια να εξετάσει με προσοχή τις ενστάσεις κατά των πρόσφατων αποφάσεών της. Η περίπτωση του ΠΙΚΠΑ δεν έχει να κάνει με δράσεις ορισμένων άλλων ΜΚΟ. Ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις, θα ήταν προτιμότερη η υπόδειξη συμμόρφωσης σε υπάρχουσες νομοθεσίες και προδιαγραφές μέσα σε κάποιο ορισμένο χρονικό πλαίσιο και μόνο σε περίπτωση μη συμμόρφωσης και τήρησης των προαναφερόμενων να ληφθούν πιο δραστικά μέτρα.
Αλήθεια, τι εικόνα θα είχαμε αν οι Κούρδοι που προ μηνός αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν προσωρινά το ΚΥΤ Μόριας, οδηγούμενοι ουσιαστικά από τις αστυνομικές αρχές στο ΠΙΚΠΑ, είχαν καταλάβει τα πάρκα και τις πλατείες της Μυτιλήνης; Επίσης, αυτόματα δημιουργείται η απορία με ποια κριτήρια επιλέγεται να κλείσει η δομή του ΠΙΚΠΑ «για λόγους δημόσιας υγείας», τη στιγμή που στο νησί υπάρχει και λειτουργεί το
κέντρο της Μόριας, όπου επικρατούν απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, οι οποίες συχνά δημοσιοποιούνται και καταγγέλλονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Κοινός στόχος πρέπει να είναι η δραστική μείωση του προσφυγικού-μεταναστευτικού πληθυσμού, η ανθρωπιστική και αξιοπρεπής διαχείριση του ζητήματος, η καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, η υποστήριξη και όχι η δίωξη της αλληλεγγύης.
