Ο νέος χώρος υποδοχής των προσφύγων – μεταναστών που δημιουργήθηκε από την IRC στην περιοχή της Εφταλούς, στον δρόμο προς την Σκάλα Συκαμιάς, και θα αποτελεί μια πρώτη στάση για όσους ανθρώπους φτάνουν στα λεσβιακά παράλια, γέμισε πρόσφατα με χρώματα και ζωγραφιές που φιλοτέχνησαν παιδιά και γονείς της γύρω περιοχής.
Η IRC είναι ίσως η μοναδική ΜΚΟ η οποία έχει αφουγκραστεί την τοπική κοινωνία και τα προβλήματα που προέκυψαν μετά τις μαζικές αφίξεις των προσφύγων και δημιούργησε έναν χώρο ο οποίος αφενός βρίσκεται σε κομβικό σημείο εύκολης πρόσβασης για τις βάρκες που προσεγγίζουν στο νησί και αφετέρου, βρίσκεται σε τοποθεσία τέτοια ώστε δεν ενοχλεί και δεν παρεμποδίζει καθόλου τις δραστηριότητες της τοπικής κοινωνίας.
Ο καλλωπισμός του κέντρου υποδοχής με ζωγραφιές ήταν μια πρωτοβουλία της οργάνωσης, η οποία οργανώθηκε και υλοποιήθηκε με την ευγενική συμβολή της κ. Αφροδίτης Βατή που ζει και δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην περιοχή της Εφταλούς και του Μολύβου.
Όπως μας ανέφερε η ίδια, η πρώτη γνωριμία και επαφή της με τους ανθρώπους της IRC έγινε το φετινό καλοκαίρι στο ξενοδοχείο που η ίδια διατηρεί στην Εφταλού. Όταν το κέντρο τελείωσε και εξοπλίστηκε με τις κατάλληλες προδιαγραφές, ώστε να μπορεί πλέον να υποδεχτεί και να παρέχει υπηρεσίες σε 3.500 ανθρώπους, η IRC θέλοντας να δώσει στο χώρο μια πιο ανθρώπινη νότα ζεστασιάς και φιλοξενίας, είχε την ιδέα να πλαισιωθούν οι επιφάνειες του χώρου με ζωγραφιές των παιδιών της περιοχής.
Με αυτόν τον τρόπο το κέρδος θα ήταν διπλό, γιατί από τη μια πλευρά οι πρόσφυγες θα αντικρίζουν ένα χώρο – καταφύγιο με ανθρώπινο πρόσωπο κι από την άλλη τα ίδια τα παιδιά αλλά και οι γονείς θα γνωρίσουν το κέντρο από κοντά, θα συμφιλιωθούν με αυτό και δεν θα φαντάζει στη σκέψη τους σαν κάτι το περίεργο ή το τρομακτικό, καλλιεργώντας τους παράλληλα αισθήματα αλληλεγγύης και αγάπης προς τους πρόσφυγες.
Τον συνδετικό κρίκο με την τοπική κοινωνία αποτέλεσε η κ. Βατή η οποία εκτός των άλλων διατηρεί και φροντιστήριο ξένων γλωσσών, οπότε γνώριζε και προσωπικά τα παιδιά. Έτσι 50 παιδιά και πολλοί γονείς ένωσαν τις δυνάμεις τους για να ζωγραφίσουν για τους πρόσφυγες και το αποτέλεσμα ήταν φυσικά πανέμορφο. Ήταν μια μεγάλη οικογενειακή δράση, η οποία γέννησε μόνο καλά συναισθήματα σε όλους όσους συμμετείχαν και γι’ αυτό μικροί και μεγάλοι έφυγαν πλήρως ικανοποιημένοι.
