Της Ιρέν Χαιτόλγου
Σε συνέχεια του μέρους 28, αλλά που διαβάζεται και αυτόνομα…έρχεται το σημερινό πόνημα να γράψει, να μιλήσει, να εκφραστεί, να παραπονεθεί, να γκρινιάξει, αλλά και να χαρεί, να εκτιμήσει. να κατανοήσει το συναίσθημα που κάνει τον κόσμο να γυρίζει…σαν ταύρος σε υαλοπωλείο!
Χωρίς έρωτες, δεν υπάρχουν ζημίες, δεν υπάρχουν πόνοι και καημοί, δεν υπάρχει πίκρα, δυσθυμία…δεν υπάρχει πληγωμένο εγώ αλλά ούτε και εγωκεντρισμός που σε βάζει πάντα πρώτο! Αλλά πώς να ζήσεις κιόλας, χωρίς να έχεις αφουγκραστεί και νιώσει το πιο ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ συναίσθημα στον κόσμο?!
«Είμαι εγωιστής γιατί θέλω να με θες, θέλω να με απολαμβάνεις, θέλω να με βάζεις πρώτο στην σκέψη, στο μυαλό και στην μέρα σου…Με βλέπω καλύτερο στα μάτια σου και αυτό μ’ αρέσει! Δώσε μου κι άλλα!»
Το νησί είναι πρωτεργάτης του έρωτα, η αλήθεια να λέγεται…! Ολούθε βλέπεις ερωτευμένα ζευγαράκια, χέρι-χέρι να περπατούν στην Ερμού, να χαζεύουν βιτρίνες και να κάνουν ο ένας στον άλλον δωράκια-έκπληξη! … Α…όχι…αυτοί είναι τουρίστες και ξένοι που τα κάνουν αυτά! Οι μυτιληνιοί- ερωτευμένοι είναι στα καφέ και κοιτάν τα κινητά τους, μιλάνε με όλους εκτός το ζευγάρι τους και ενίοτε δεν ακούγεται και λέξη στο τραπέζι! Το λεγόμενο «ζευγάρι της Αγίας Παρασκευής»…το ‘χετε δει και σχολιάσει όλοι- κατά καιρούς..! Βγαίνουν για να βγουν από το ασφυκτικό σπίτι, να δούνε και να τους δουν, να δείξουν ρούχα, αμάξια, πορτοφόλια, παιδιά και από ουσία και συναίσθημα…τρελό κέφι!
Μα πώς δεν έχεις κάτι να συζητήσεις με τον έρωτα σου?! Ακόμα και τα πιο ποταπά, καθημερινά πράγματα αποκτάνε ουσία όταν τα μοιράζεσαι με εκείνον/εκείνη! Ξέρεις τι θα πεί, πώς θα το πεί, τι εννοεί, τι κρύβει που δεν λέει φανερά από την αρχή…Η χαρά είναι ΚΑΙ αυτή…να γνωρίσεις κάποιον στα 100% αληθινά του…να σε αφήσει να τα δεις, να τα εμπεδώσεις και εφόσον δεν σε προβληματίζουν- να τα αγκαλιάσεις και να μην προσπαθήσεις να τα αλλάξεις…
Πόσοι κάνουνε σχέση ελπίζοντας ότι «θα τον καταφέρω εγώ τον Μανώλη να…» ή «Ναι, έτσι την γνώρισα, θα την φτιάξω όμως»…Αυταπατάσθε και οι 2 πλευρές! Ναι μεν δείχνουμε τον καλύτερο μας εαυτό στην αρχή, αλλά αν προσέχεις, θα δεις και την πραγματικότητα να αναδύεται που κ που!
Και η πραγματικότητα του καθενός είναι και το ερωτεύσιμο του πράγματος! Με την προυπόθεση να μην έχεις πέσει σε ΤΡΙπολική προσωπικότητα ή ναρκισσιστή, ή κανέναν τοξικούλη που θα σου κάνει τη ζωή ποδήλατο! Υπάρχουν μαθήματα να μάθεις κι εκεί για σένα, αλλά προτιμότερο να μην έχεις διαλυθεί in the process! «Διαλύσου» για έναν ΩΡΑΙΟ έρωτα, καλύτερα!
Οι σκέψεις μπερδεμένες, τα νοήματα απλά και σύνθετα μαζί…! Συγχωρήστε την αρθρογράφο…αν γράφει σαν …ταύρος σε υαλοπωλείο! (φατσάκι που κλείνει το μάτι!)
Ωρεβουάρ!
