Search

#islandliving…μέρος 9ο…now what?

Της Ιρέν Χαϊτόγλου

Και τώρα τι…?! Πέρασε ο Βαλεντίνος, πέρασε το πρώτο μισό του Φλεβάρη κ που βρίσκεσαι…? Σαν να φαίνεται ίδιο το περιβάλλον, ίδιες οι φατσούλες, παρόμοιες οι προοπτικές κ το μόνο που διαφοροποιείται…είσαι ΕΣΥ! Και μπράβο σου, σου λέω! Είναι ώρα κ το σωστό σημείο να πάρεις αποστάσεις, να παραδεχτείς ήττες, να χαροπαλέψεις ελαφρά και να ανασκουμπωθείς! Γιατί αν δεν το επιχειρήσεις εσύ ο ίδιος, θα αναγκαστούν οι συνθήκες να σε αναγκάσουν και αυτό δεν το θέλησε ποτέ κανείς!

Πάμε λοιπόν παραπέρα…παρακάτω? Με τι μυαλό, τι κουράγιο, τι δυνάμεις …Γιατί πάνω στον απελπισμένο ενθουσιασμό σου, σκέφτηκες ακόμη και το μεγαλύτερο πισωγύρισμα στην ιστορία των πισωγυρισμάτων…! Καλλιθέα? Αθήνα? Aegean ή Sky? Βαλιτσόνια, εισιτήρια, τουρίστες, λεωφορεία, παραπονάκια, μπλοκάκια ,Αμερικανάκια αλλά και λεφτάκια…

Πφφφ, για να επανέλθουμε στις αρχικές σκέψεις που σε φέραν εδώ- που δεν ξέρεις ακριβώς ποιές ήταν επίσης- απλά «ένιωθε» σωστό…

Και ό,τι νιώθουμε σωστό κάνουμε φέτος…Και προς το παρόν, δεν έχει πάει και τόσο καλά, ομολογουμένως! Αλλά εκείίίίί! Δεν παρατάμε τα θέλω μας, απλά κάποτε η επιμονή είχε κάποιο αποτέλεσμα, αλλά τώρα είναι σαν να χτυπάς την πύλη του απόρθητου κάστρου με μια μπατονέτα! Άντε να μπεις!

Άσε που υπάρχει και ανταγωνισμός τελικά! Είναι πολλές οι ψυχούλες στο νησί που εψάχνονται: επαγγελματικά/αναγνωριστικά/απατηλά/ρομαντικά/πονηρά… μπες στην σειρά κ οπλίσου με χαμογελάκι και ευγένεια…και ίσως πας λίγο μπροστά! Εσύ τα έκανες όλα σωστά, ανθρώπινα και χαριτωμένα…Και αν πάει ο πονηράκης πιο μπροστά από σένα, άστο να περάσει- γιατί karma is a bitch και αργά ή γρήγορα θα γίνουν τα πράγματα όπως πρέπει… (πόσο αργά όμως?!)

Ανάθεμα κ αν ξέρεις τι σου ταιριάζει πραγματικά, και πώς να αλλάξεις συνήθειες ετών…Είναι πανδύσκολο, αλλά έχεις στήριξη, έχεις συμβουλές που σε προσέχουν όταν σκοτεινιάζεις, σε ακούνε όταν δεν μιλάς και σε στηρίζουν να απομακρυνθείς από κακοτοπιές! Παραδέξου όταν είσαι στα γκρι σου (καθ’ οδόν για τα μαύρα), και πρόλαβε την τσουλήθρα! Γιατί αυτή η παιδική χαρά δεν …τσουλάει!

Μα τι χαρά αυτός ο μήνας! Εκπλήξεις από παντού, βαλλόμεθα πανταχόθεν και κρατιόμαστε ακόμη όρθιοι…σχεδόν! Ολούθε, μια ευδαιμονία, μια έκσταση, μια αγαλλίαση…(νοτ!) Το πιθανότερο είναι να ξεκινήσουν σύντομα  οι βραδιές των ΦΑΚ (Φίλοι Άνευ Κατακτήσεων) μήπως και ανταλλάξουμε δραματικές ιστορίες και γελάσουμε με τον «πόνο του άλλου» σαν δεύτεροι Χαβιέρ Μπαρδέμ με τις παστίλιες του!

Πονόλαιμο, κανείς..?!

Υ.Γ. (Η φωτό εκφράζει την ειλικρινή απορία με αυτά που ακούμε, βλέπουμε και ζούμε!)