Της Ιρέν Χαϊτόγλου
Την περασμένη βδομάδα έγινε ένα ψιλοσούσουρο με το άρθρο που δημοσιεύθηκε εδώ… Για καλό, για κακό…ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί, αλλά οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ανάγκη να γίνονται τέτοιες συζητήσεις…για το καλό του νησιού…τελικά!
Πέρασε ο covid, ημέρεψε κάπως η κατάσταση με τις μεταναστευτικές ροές, και βρισκόμαστε στο 2024, έτοιμοι (?) για να υποδεχτούμε την αλλαγή, την ανάπτυξη, την πρόοδο και μία ομορφότερη πόλη, δεκτική σε όλους, ανοιχτή, φιλόξενη προς όλους τους επισκέπτες που διαλέγουν να έρθουν εδώ, από Νότια Αφρική, Αυστραλία, ΠΕΡΟΥ (!), αλλά και Αμέρικα που είναι δρόμος μακρύς και κοστοβόρος!
Και φτάνουν εδώ…γεμάτοι όρεξη για διακοπές, ωραία μπανάκια, πλούσια ιστορία, τέχνες, νοστιμιές, χαμόγελα και ευγένεια! Και άντε, δεν πειράζει που δεν έχουν τι και που να φάνε Κυριακο-Δεύτερο, δεν πειράζει που δεν έχει λεωφορείο για όλα τα ωραία μέρη να πάνε αυθημερόν, δεν πειράζει που χάνονται στα στενά προσπαθώντας να βρουν τον δρόμο για Καλλονή… Επίσης είναι οκ που το ενοικιαζόμενο δωμάτιο έχει κρεβάτι μονό-ΣΟΥΗΔΙΚΟ (τύπου από το 1988)-κολλημένο με το διπλανό του για να γίνει διπλό…και που καμιά φορά στο ταβερνείο ακούγεται ο «πονεμένος» Καζαντζίδης που μιλάει με πικρία για την ξενιτιά και φτιάχνει το mood για ένα ωραίο, χαλαρό μεσημεριανό, πάνω στην παραλία! Τι ομορφΓιά!
Το κέντρο της πόλης, έχουμε ξαναπεί ότι ομόρφυνε, έγινε πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους, κλασσικούς και μοντέρνους τύπους και -αν εξαιρέσουμε τα φώτα σε κάποια σημεία που θυμίζουν οδοντιατρείο, τα στενά χωρίς κάδο για δείγμα και την πολυποικιλότητα των αταίριαστων επιχειρήσεων που είναι δίπλα-δίπλα…κάτι έχουμε καταφέρει σιγά-σιγά…! Και τελικά αυτό είναι και ένα μεγάλο θέμα: Το ότι υπάρχουν αρκετά σπίτια κοντά στα Λαδάδικα, την Κομνηνάκη κλπ…που προσπαθούν να συμβιώσουν με το Νάιτλαιφ της πόλης! Ως εκ τούτου, υπάρχουν τηλέφωνα για παράπονα, για φασαρία, για μουσική, για δυνατές παρέες που μαζεύονται και κάνουν θόρυβο ως αργά…Αργά…όπως λέμε …12! Καλοκαίρι…! Και την πληρώνουν όλοι οι επισκέπτες μας που το νησί πέφτει για αναγκαστικό ύπνο, σαν την Σταχτοπούτα! Μια φίλη μου έστειλε ένα σποτάκι που είχε φτιάξει ο αξέχαστος Χρήστος Βαλασέλλης που σατίριζε το γεγονός ότι το 2001 (!), όλα τα άλλα νησιά στη 1 το βράδυ είχαν μουσικές και κέφι και εδώ ακούγονταν μόνο τα ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ! Σαν να μην άλλαξαν πολλά μέσα στα χρόνια… Ναι, δεν θα γίνουμε Μύκονόόόόός- και δεν θέλουμε κιόλας- αλλά στους 2-3 μήνες που διαρκεί η πολύπαθη σεζόν εδώ, μήπως να ξανασκεφτόμασταν τα θετικά της τουριστικής κίνησης και να δείξουμε λίγο υπομονή και ανοχή…?
Και «εις άλλα με υγεία»!
