γράφει ο Βαγγέλης Γκιγκιλίνης
Τον Μιχάλη Ανδριώτη, τον ήξερα από την Τράπεζα της Ελλάδος στη Μυτιλήνη, αλλά τον γνώρισα καλύτερα σαν άνθρωπο και φίλο, όταν το 1994 και το 1998, ήμασταν συνυποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι για το Δήμο της Μυτιλήνης, με τον συνδυασμό του Λευτέρη Τατά (ο Μιχάλης έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος με τον Στρατή Πάλλη το 1982 και 1986 και ήταν ένας από τους δημιουργούς της ΔΕΥΑΜ).
Τα χρόνια πέρασαν, είχε φύγει από Μυτιλήνη (Αθήνα, Καλαμάτα, Αλεξανδρούπολη), τον έβλεπα σποραδικά, τα καλοκαίρια, μέχρι τον Μάρτιο του 2012 που διορίστηκε ειδικός εκκαθαριστής στη Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου-Λήμνου.
Αυτά τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του, βρεθήκαμε ξανά, επαγγελματικά αυτή τη φορά (στη Συνεταιριστική), τότε όμως μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον χαρακτήρα, την ποιότητα και τη δύναμη αυτού του ανθρώπου.
Του ανθρώπου, που παρά τον δύσκολο αγώνα με την ασθένεια του, θέλησε, πάλεψε και κατάφερε να βοηθήσει στην διερεύνηση του σκανδάλου που οδήγησε στο κλείσιμο, στην εκκαθάριση της τράπεζας και στην ζημιά χιλιάδων μικρομεριδιούχων.
Του ανθρώπου, που παρά τον δύσκολο προσωπικό αγώνα του, πέτυχε να αντιστρέψει τον σκληρό ρόλο του εκκαθαριστή της Τράπεζας που του ανατέθηκε, με αυτόν του έμπειρου και ανθρώπινου διοικητή, που βασανιζόταν καθημερινά για να δίνει δίκαιες λύσεις.
Του ανθρώπου που αντί να καταγγείλει (όπως μπορούσε) αμέσως όλες τις συμβάσεις, ενήμερες και σε καθυστέρηση, να εκπλειστηριάσει τα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών και της τράπεζας, αποδίδοντας το ποσό που θα εισέπραττε στο ΤΧΣ (σε μια τέτοια περίπτωση την υπόλοιπη ζημιά θα πλήρωναν οι μεριδιούχοι), προσέγγισε με ανθρωπιά και δικαιοσύνη το όλο θέμα, θέλοντας να εξυπηρετήσει και τα συμφέροντα της Τράπεζας, αλλά και το δίκιο όσων ζημιώθηκαν άδικα από αυτή την κατάσταση.
Του ανθρώπου που πέτυχε (νομοθετικά-με εγκυκλίους της ΤτΕ) μακροχρόνιες ρυθμίσεις των δανείων των ενήμερων οφειλετών (μοντέλο που εφάρμοσαν στη συνέχεια και οι λοιπές εκτός Λέσβου υπό εκκαθάριση Συνεταιριστικές τράπεζες), επωφελείς για την τράπεζα και τη εκκαθάριση συμφωνίες με την Εθνική τράπεζα κλπ, που βοήθησε και συνεργάστηκε με τους μεριδιούχους, και του ανθρώπου που άφησε μια δυνατή, ανθρώπινη και δίκαιη σφραγίδα στο σύντομο πέρασμα του από την ταλαιπωρημένη Συνεταιριστική Τράπεζα.
Αλλά και του ανθρώπου με το πλατύ χαμόγελο και την μεγάλη καρδιά που λαχταρούσε τον τελευταίο χρόνο, να βρεθούμε, να είναι καλά και να μπορέσουμε να πάμε για ούζο και μοναδικούς μεζέδες, στον Λευτέρη στο Μπαλτζίκι (επάνω στο χωριό)….
Καλό ταξίδι Μιχάλη
