Ευχαριστούμε τον Οκτώβρη που νόμιζε πως ήταν Μάρτης και πήρε μυρωδιά κι από Απρίλη για να μπορέσουμε κι εμείς που χάσαμε το καλοκαίρι να κάνουμε τους στοχασμούς μας.
Και να καταλήξουμε πως σα το summerbreeze δεν έχει. Και θα επιμείνουμε να κερδίσουμε ότι χάσαμε ενώ ακούμε ένα τραγούδι που βγήκε Σεπτέμβρη και λέει it feels like summer….slow down.
(Έχεις την αίσθηση ότι μια εποχή σου γλίστρησε μέσα απτά χέρια ενώ εσύ κοιμόσουν ανήμπορος-ανήμπορη-ανήμπορο. Δεν έχεις την αίσθηση ότι…πραγματικότητα ήταν.
Και θες να επιμείνεις.
Σκέφτεσαι ζήσε, γέλα προχώρα. Φάτην, φόρεσε την. Φόρεσε την, γίνε αυτή, όπως μπορείς, αφού είσαι.
Slow down και ζήσε. Αυτά που αφήνεις στο πλάι είναι ζωή.
Μη τα φέρεις κοντά. Πήγαινε εσύ κοντά. Ρούφα τα. Μη τα φέρεις κοντά, πήγαινε εσύ. Δώσε τη ψυχή σου, τίποτα μη κρατήσεις. Αυτό να είσαι. Το δώσε και μετά το πιες.
Η εποχή που έχασες αργεί να έρθει. Εσύ είσαι εδώ. Η ζωή έχει λογιστή. Και γενικό καθολικό. Κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις για την ισορροπία.
Γιατί η σοβαρότητα τόση μέσα μας που δε χωρά το πειραχτήρι που θέλει να ξεπηδήσει.
Κλείσε μια στιγμή τα αυτιά, κοίτα, κάνε εικόνες, η ζωή περνά από μπροστά πιαστην χόρτασέ τη. Σήμερα έτσι αύριο πάλι αλλιώς.
Τρεχα, γέλα, γέλα δυνατά.
Πιάστους όλους αυτούς που τρέχουν μακριά, πρόλαβε τους να ναι δικοί σου κι αν θέλουν να φύγουν άστους ελεύθερους.
Θύμιζε τους που και που, ποιος είσαι.
Αγάπα, αγάπα πολύ, αγάπα δυνατά όχι έναν. Όλους αυτούς που διάλεξες.
Τρέχα, γέλα, μύρισε, φάε, τραγούδα.
Αγάπα πρώτα εσύ. Μη περιμένεις να σ αγαπήσουν, σ αγαπάν με το δικό τους τρόπο.
Αγάπα ρε. Αγάπα. Και φώναξε το.)
Για μας που φοβηθήκαμε πως χάσαμε το καλοκαίρι ίσως και πολλά καλοκαίρια και ισορροπούμε ανάμεσα στο α’ ενικό και β’ πληθυντικό.
(Δεν ήμουν εγώ κάποιος άλλος ήταν).
Καλό μήνα.
