Πριν από λίγο καιρό ένας φίλος φεύγοντας από τη βόρεια πλευρά του χωριού, μου περιέγραψε την παράξενη και μαγευτική συνάντηση που είχε με ένα πλάσμα της φύσης, μια συνάντηση που μάλιστα επαναλήφθηκε και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τυχαία!
Καθώς οδηγούσε, ένα πουλί μαύρο σαν κοράκι άρχισε να πετά δίπλα στο παράθυρο του αυτοκινήτου και να τον…συνοδεύει στην πορεία του! Σαν το δελφίνι που ακολουθεί το καράβι, το πουλί άρχισε… να παίζει με το αμάξι κάνοντας χαμηλές πτήσεις, ερχόμενο ξανά και ξανά! Το μυστήριο έλυσε ο καλός φίλος της εφημερίδας Ντιρκ, καθώς περιέγραψε σε ανάρτηση του τη δική του εμπειρία, συνοδεύομενη απο τις φωτογραφίες της μικρής κάργιας Κίκο!
Ο Κίκο λοιπόν είναι μια κάργια, ένα πουλί που ανήκει στην οικογένεια των κορακοειδών, είναι μόλις τριών μηνών και βρέθηκε στα Πάμφιλα αρχικά κάτω από τη φροντίδα του Λευτέρη.
Ο Λευτέρης έχει ένα «χάρισμα» όπως λένε οι οικείοι του καθώς τα πουλιά τον προσεγγίζουν χωρίς φόβο. Γι’ αυτό και στο κατώφλι του φτάνουν κατά καιρούς διάφορα πουλιά τα οποία είναι τραυματισμένα ή δεν έχουν πολλές πιθανότητες να επιβιώσουν. Ωστόσο επειδή δεν χρησιμοποιεί κλουβιά για τη φροντίδα τους παρά μόνο το.. χάρισμά του, όταν ο Κίκο, το πανέξυπν αυτό πουλί ένιωσε αρκετά δυνατό, άρχισε να πετάει. Καθώς φαίνεται όμως δεν θέλησε ακόμη να αποχωριστεί τη γειτονιά του και έτσι συνέχισε να πετάει στην περιοχή, ενώ καθημερινά περνάει και από το σπίτι του Λευτέρη για να φάει! Μάλιστα ο Κίκο πάει βόλτα και…περπατώντας συχνά συνοδεύοντας τον σκύλο της οικογένειας!
Το πιο εντυπωσιακό είναι το ενδιαφέρον του Κίκο για τα διερχόμενα αυτοκίνητα αφού του αρέσει πολύ να παίζει μαζί τους κάνοντας χαμηλές πτήσεις ή ακόμη και να κάθεται πάνω στην οροφή ή τον καθρέφτη τους! Αυτό τράβηξε το ενδιαφέρον των περαστικών που παρατηρώντας την πανέμορφη φύση των Παμφίλων είχαν αυτή τη μοναδική εμπειρία να έρθουν κοντά στην άγρια πανίδα του νησιού.
Η Κάργια είναι μεσαίου μεγέθους πουλί (περίπου 32 εκ.) της οικογένειας των Κορακοειδών. Έχει σταχτί χρώμα, μαύρες φτερούγες και κοντό ράμφος. Είναι παμφάγο πουλί. Είναι επιδημητικό είδος, δηλαδή βρίσκεται στην περιοχή όλο το έτος. Φωλιάζει σε κτήρια, κάστρα, γέφυρες ή δέντρα σε πάρκα. Ιδιαίτερα το φθινόπωρο, παρατηρούμε το σούρουπο μεγάλες ομάδες πολλών ατόμων να κουρνιάζουν σε μεγάλα δέντρα στην πόλη.
Η πλάτη της είναι μαύρη σε αντίθεση με της Κουρούνας που είναι ανοιχτή σταχτιά. Τόσο την Κάργια όσο και την Κουρούνα, γενικά τα κορακοειδή το Ελληνικό κράτος τα θεωρεί “επιβλαβή είδη”, ενίοτε επιτρέπει και την συστηματική θανάτωσή τους. Ωστόσο, πρόκειται για τα πιο έξυπνα πτηνά, κοντά στον άνθρωπο…
Έτσι κάποτε τα επικήρυξαν κι εδώ και κατέστρεψαν τις φωλιές στα λιγοστά σπίτια που φώλιαζαν.
Το πουλί εξαφανίστηκε από το μεγαλύτερο μέρος του νησιού και έρχεται κοπαδιαστά για τροφή από τη Μικρά Ασία.
Όμως ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Λευτέρη!
