Γράφει η Νατάσσα Παπανικολάου

Βαθιά πολιτικοποιημένος,  ο Γιώργος Κιμούλης έχει δώσει εδώ και αρκετά χρόνια το στίγμα του. Επηρεασμένος από την σημερινή  πραγματικότητα των Ελληνικών ακριτικών νησιών που δέχονται καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες μιλάει στα Πολιτικά για τη «δύναμη» των λαών απέναντι στις κυβερνήσεις τους, την Ευθύνη της Ευρώπης και της Δύσης αλλά  και για την προσωπική ευθύνη που έχει ο καθένας μας απέναντι στον συνάνθρωπό του.

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την δημοσίευση εικόνων, όπως αυτή του μικρού Αιλάν; Ευαισθητοποιούν ή φέρνουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα κάνοντάς μας να συνηθίζουμε σιγά σιγά το θέαμα ενός νεκρού παιδιού;

Όταν ένας άνθρωπος έχει σχεδόν προσαρμόσει την καθημερινότητά  του σε έναν τέτοιο τρόπο ζωής ώστε να παρατηρεί την πραγματικότητα μέσω των εικόνων, μόνο θετικό πρόσημο μπορώ να βάλω στη δημοσίευση αυτών των εικόνων.  Γιατί με το να ζει κανείς σε πόλεις στην Ευρώπη μέσα σε ένα είδος «ασφάλειας» νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Όμως αυτές οι εικόνες μας δείχνουν ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου.

Πως αξιολογείτε τις αντιδράσεις των λαών ανά την Ευρώπη πάνω στο ζήτημα αυτό;

Το πως αντιμετωπίζει η κάθε κυβέρνηση το προσφυγικό ζήτημα έχει άμεση σχέση με την ιδεολογία που την διέπει και οι ιδεολογίες έχουν άμεση σχέση με τον ανθρωπισμό. Δεν πιστεύω όμως ότι η θέση μιας κυβέρνησης εκφράζει συνολικά ένα λαό…  Ασυζητητί. Υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν πλήρως τι σημαίνει αλληλεγγύη, συμβολή και βοήθεια και υπάρχουν  άνθρωποι που λειτουργούν με έναν βίαιο, ρατσιστικό και ανεγκέφαλο τρόπο.

Τι μπορεί να κάνει ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο;

Ο καθένας πρέπει να δώσει μάχη συνεχή, να γίνει ξεκάθαρο στους ανθρώπους ότι το θέμα το προσφυγικό,  αυτό το ποτάμι το οποίο έχει ξεχυθεί δεν ευθύνονται μόνο οι άνθρωποι εκεί. Ευθύνεται αν μη τι άλλο ένα σύνολο πολιτικής στάσης στα πράγματα που δημιουργεί εστίες πολέμου στις χώρες που θέλει να εκμεταλλευτεί για άλλους λόγους.

Πιστεύετε ότι μπορεί κανείς να αλλάξει τα πράγματα ή όπως λέει και το τραγούδι , απέναντι στα σχέδια των ισχυρών :«είσαι μικρός, πολύ μικρός για να τ αλλάξεις;»

Δεν μπορεί να είναι μικρός ένας λαός. Κανένας  λαός δεν είναι μικρός Εάν αντιδρά ή όχι είναι άλλη ιστορία.

Θα μπορούμε να βρεθεί μια λύση ή το πρόβλημα μας ξεπερνά;  

Βεβαiως αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει μεμονωμένα, δεν μπορεί να γίνει μόνο από μία χώρα. Συνολικά η Ευρωπαϊκή  πολιτική πρέπει να σκύψει πάνω του και να αντιμετωπίσει τα πράγματα με διαφορετική αντίληψη. Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουν οι πόλεμοι σε αυτές τις χώρες. Είναι δυστυχώς συμφέρον της Ευρώπης και της Αμερικής να δημιουργούν εστίες πολέμου για να μπορούν να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο αυτών των χωρών. Το πρόβλημα της χώρας μας είναι ότι βρίσκεται στα σύνορα της Ευρωπαϊκής κοινότητας. Και βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Αν δεν υπάρξει βοήθεια από τις υπόλοιπες χώρες τα πράγματα θα ‘ναι πολύ δύσκολα…