Υπάρχει η λαϊκή παροιμία η οποία στην παρούσα περίπτωση είναι σοφή -όπως όλες οι παροιμίες βέβαια- και η οποία λέει «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουν οι Ευρωπαίοι» που μέσα σε αυτούς λογικά και φυσικά είμαστε και εμείς.
Γιατί αν μια τέτοια «φαμίλια», μια τέτοια ένωση που έγινε με στόχο και σκοπό να γίνει πολιτική ένωση κάποτε, δεν έχει διπλωματία, στρατηγική και ανεξαρτησία από τις μεγάλες δυνάμεις, τότε θα υπάρξουν δύο περιπτώσεις: ή θα διαλυθεί ή θα ενσωματωθεί με μια μεγάλη δύναμη.
Η λογική και τα μαθηματικά αποδεικνύουν του γραπτού λόγου το αληθές. Και αν δεν τα ξέρουν όλα αυτά και άλλα πολλά οι Ευρωπαίοι, με την κουλτούρα και την ιστορία που διαθέτουν, τότε πως περιμένουν να τα ξέρουν και να τα εφαρμόζουν οι άνθρωποι του νέου κόσμου, των άλλων ηπείρων, αναπτυγμένοι και υποανάπτυκτοι, είτε βρίσκονται στην Αφρική, είτε στην Ασία είτε σε οποιοδήποτε μήκος και πλάτος της γης;
Τι δουλειά έχουν οι κουμανταδόροι της Ευρώπης – γιατί από κει ξεκινάει το κακό- ιδιαίτερα των χωρών του βορά να τα βάλουν με τη Ρωσία σήμερα, η οποία εκτός του ότι είναι μια νέα πολεμική ισχυρή μηχανή, έχει αναπτύξει ιδιαίτερα και την οικονομία της μετά την περεστρόικα του Γκορμπατσόφ; Και με ένα μικρό εμπάργκο που έγινε από αυτά τα μέτρα που επέβαλλε η Ευρώπη είδαμε τη ζημιά που έγινε στην οικονομία των χωρών του νότου και ιδιαίτερα της Ελλάδας, με τα οπωροκηπευτικά που δεν μπορέσαμε να τα πουλήσουμε και ζητάμε τώρα παρεμβάσεις της Ε.Ε. για να καλυφθούν οι ζημιές που πάθαμε από το εμπάργκο των εξαγωγών. Και αυτό δεν ήταν και τίποτα ιδιαίτερα σοβαρό. Γιατί αν αργότερα συνεχιστούν αυτές οι πιέσεις της Ευρώπης προς την Ρωσία θα έχουμε και άλλα εμπάργκο, είτε στο φυσικό αέριο, είτε στο κλείσιμο των αγορών και θα περιοριστούμε ασφυκτικά στο χώρο μας και δεν ξέρω ποιοι και πως θα πληρώσουν το λεγόμενο μάρμαρο της όλης αυτής ιστορίας.
Οι κομισάριοι λοιπόν της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Γερμανίας θα πρέπει να σκεφθούν πολύ σοβαρά ποιους εξυπηρετούν αυτές οι πιέσεις, εννοώ από τις μεγάλες δυνάμεις και αν αυτή η τακτική, η στρατηγική, η διπλωματία ενισχύει την άμυνα και την οικονομία της Ευρώπης. Γιατί εγώ από την ακριτική αυτή περιοχή αλλά και άλλοι κοιτάζουν την αλήθεια κατάματα και δεν εξυπηρετούν οργανωμένα συμφέροντα και διαπλοκές εταιριών και άλλων στρατηγικών συμφερόντων που εξυπηρετούν τον επεκτατισμό, διακρίνουν καθαρά και ξάστερα ότι είναι προτιμότερο, λογικότερο, να τα έχουμε καλά με την μεγάλη αυτή δύναμη η οποία περιφρουρεί τα συμφέροντά της, εξυπηρετεί τη Ρωσική επικράτεια και δεν έχει ιδιαίτερα συμφέροντα να τα βάλει με την Ευρώπη παρά μόνο αν την ενοχλούν.
Οι γείτονες πρέπει να είναι φίλοι και όχι εχθροί. Και δεν το λέμε μόνο για τα κράτη μέλη της ένωσης αυτής που θέλουν να έχουν τα σύνορά τους, τα κυριαρχικά τους δικαιώματα και τις καλές σχέσεις με τους γείτονες, αλλά το λέμε για μια μεγάλη ένωση με πολλά κράτη- μέλη που πρέπει να έχουν τους γείτονες φίλους και όχι εχθρούς μια και στοχεύουν μελλοντικά σε μια πολιτική ένωση, με σύνταγμα, στρατό, χνώτα και νόμους ομοσπονδίας. Ούτε με τους Αμερικανούς, πρέπει να είμαστε εχθροί γιατί μας καλύπτει η ομπρέλα του ΝΑΤΟ, ούτε με τους Ρώσους γείτονες μας πρέπει να έχουμε διαφωνίες μια και δεν μας ενοχλούν και είχαν ανοίξει μέχρι σήμερα τις αγορές τους, ούτε με τους Κινέζους και τους άλλους λαούς, μεγάλους και μικρούς, πρέπει η Ευρώπη να έχει διαφωνίες, αντιπαλότητες και εχθρότητες.
Τι κέρδισαν λοιπόν οι Ευρωπαίοι με τις πιέσεις, είτε προς την Ουκρανία άμεσα, είτε προς τη Ρωσία έμμεσα; Είχαν κάποιο όφελος οικονομικό ή στρατηγικό; Όσοι έχουν διαφωνίες, μεγάλοι και μικροί, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης τα βρίσκουν ή με τις διαπραγματεύσεις ή με τους πολέμους.
Εμείς οι Ευρωπαίοι τι επιδιώκουμε; Συζήτηση, διαπραγμάτευση και συνεργασία ή δημιουργία εμπόλεμης ζώνης; Γιατί και εδώ η παροιμία είναι σοφή: «Με ποιον είσαι με τον χωροφύλακα ή με τον αστυφύλακα»; Αν τη δεις όμως την παροιμία με άλλο μάτι και διακρίνεις ότι και ο αστυφύλακας και ο χωροφύλακας ενισχύουν την ασφάλεια της χώρας, τότε ή θα πας και με τους δύο ή με κανέναν αν πραγματικά πιστεύεις στην ανεξαρτησία και στη δημοκρατία που δεν έχει κόμπους και προβλήματα.
Η μόνη λύση λοιπόν σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να είναι κατά την ταπεινή μας άποψη οι Ευρωπαίοι να αφήσουν τη Ρωσία να κάνει τη δουλειά της όπως νομίζει, να μην αναμειγνύονται σε ξένα χωράφια και να κοιτάζουν τα δικά τους αμπέλια. Και ας μην ξεχνούν -όσοι το ξεχνούν- τι θα συνέβαινε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο εάν εφαρμοζόταν το σύμφωνο Γερμανίας – Ρωσίας και πως θα άλλαζε η ροή του κόσμου. Ευτυχώς που γρήγορα το κατάλαβαν οι Ρώσοι και δεν υπέγραψαν το σύμφωνο Μολότοβ – Ρίμπεντροπ και έτσι πήγαν με τον άξονα και τέλειωσε ο πόλεμος με την πτώση του Χίτλερ.
Εμείς δεν είμαστε αρμόδιοι και υπεύθυνοι γιατί οι κουμανταδόροι είναι άλλοι. Εμείς απλώς θίγουμε ορισμένα πράγματα, φωτογραφίζουμε την ιστορία, φρεσκάρουμε τη μνήμη των αναγνωστών και όσοι δεν έχουν φανατισμό, κομματισμό και εθελοτύφλωση μπορούν να καταλάβουν αν αυτά που γράφουμε έχουν κάποια σημασία ή όχι.
Ε. Ε. Γ.
