Πόλεμος και ειρήνη
Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από τον 1o Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν τον ζήσαμε εμείς αλλά τον μάθαμε από την ιστορία γιατί κανένας δεν είναι μαθουσάλας σε αυτή τη ζωή. Ζήσαμε όμως και έχουμε εικόνες στη μνήμη και τα γεγονότα συνεχώς μας θυμίζουν την εποχή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και την περίοδο της Κατοχής, που τότε παιδιά γνωρίσαμε την πείνα, τη φτώχεια, τη μιζέρια, που δεν ξεπεράστηκαν μετά στα τόσα χρόνια ζωής και δράσης. Οι εικόνες και οι μνήμες θα μείνουν αλησμόνητες και θα μας θυμίζουν ότι πρέπει να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι για τη διατήρηση της ειρήνης όχι μόνο στη χώρα μας αλλά όπου υπάρχουν άνθρωποι, όσο υπάρχουν άνθρωποι σε αυτή τη γη και στον μάταιο κόσμο. Υπήρξαν εμπόλεμες ζώνες. Υπήρξαν φωτιές, πυρκαγιές, πόλεμοι τοπικοί, εδώ, εκεί, παντού, που από τη μια πλευρά ζημίωσαν τις περιοχές αυτές αλλά και από την άλλη πλευρά εκτόνωσαν τους πολεμοκάπηλους και δεν έγινε ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος με περισσότερα θύματα, περισσότερες καταστροφές, με μιζέρια και φτώχεια και με διαμελισμό του πλανήτη από τα χημικά και πυρηνικά όπλα που είναι υπαρκτά και μεγάλα σήμερα. Καταστράφηκαν χώρες σκοτώθηκαν άνθρωποι και ότι και να αναφέρουμε είναι λίγο, γιατί στα 100 χρόνια αυτά από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο επί καθημερινής σχεδόν βάσεως κάτι θα γινόταν, είτε στην Αμερική, είτε στην Ευρώπη, είτε στην Ασία, κάποιοι τρομοκράτες, κάποιοι πολεμοκάπηλοι, κάποιες επεμβάσεις, κάποιες αντιδράσεις, φωτιές και πυρκαγιές παντού. Τι να αναφέρουμε; Την Λατινική Αμερική που σχεδόν όλα τα κράτη στα 100 αυτά χρόνια είχαν ψυχρό και θερμό πόλεμο; Στη Λιβύη με τον Καντάφι; Στην Κούβα με τον Κάστρο; Στην Ασία με το Πακιστάν, το Ισλαμιστάν και όλα τα –ιστάν-; Στην Αφρική; Στη Ρωσία; Στη Γεωργία αλλά και στην Ευρώπη;
Γιατί αν δεν υπήρχε εμπόλεμη ζώνη, υπήρχε ψυχρός πόλεμος, υπάρχει οικονομική κρίση, υπάρχουν συμφέροντα, οι άνθρωποι εξοντώνουν ανθρώπους, είτε με τα όπλα, είτε με το χρήμα και δυστυχώς όλα τα αυτά γεγονότα μας κάνουν να σκεφθούμε ποιοι τελικώς μας κουμαντάρουν και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν ειρήνη και λένε ότι θέλουν ειρήνη ενώ οι περισσότεροι αναζητούν τον πόλεμο. Είτε τον ψυχρό, είτε τον θερμό, είτε τον τρομοκρατικό πόλεμο και αν αυτό δεν γίνεται για πολλούς και διαφόρους λόγους αναζητούν, ψάχνουν και βρίσκουν τον οικονομικό πόλεμο. Την εξόντωση των ανθρώπων. Ο άνθρωπος εξοντώνει τον άνθρωπο για να ζήσει καλύτερα. Αυτή είναι η φιλοσοφία των πολεμοκάπηλων όλου του κόσμου. Και αν κάποιος φτάσει στο σημείο ή έχει την ικανότητα να εμβαθύνει στα πράγματα αναζητώντας την ιστορική αλήθεια και καταγράφοντας με ρεαλισμό τα γεγονότα τουλάχιστον στα 100 χρόνια που πέρασαν από τη θλιβερή αυτή επέτειο του 1ου Παγκοσμίου πολέμου, για να μην πάμε μακρύτερα, γιατί η ιστορία είναι μια συνέχεια, θα δει ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι θέλουν να κυριαρχήσουν στη γη αυτή. Να είναι κουμανταδόροι. Να είναι περιουσίοι. Να κατευθύνουν τους άλλους. Να κερδίσουν, να ζουν καλύτερα και πιο λαϊκά, πιο ρεαλιστικά και αρκετά συνοπτικά να πιστεύουν στο «τα εμά, εμά και τα εσά, εμά» όπως λέμε στην γλώσσα της πιάτσας. Είναι οι συντηρητικοί, οι δεξιοί, οι νεοφιλελεύθεροι, οι μεταλλαχθέντες που αναζητούν να κυριαρχήσουν σε αυτό τον πλανήτη; Είναι οι σοσιαλιστές που έγιναν ληστές για να κυριαρχήσουν εδώ, εκεί, αλλού, βάζοντας παρωπίδες πολιτικές και λαϊκό προσωπείο; Είναι οι κομμουνιστές του Μαρξ και του Λένιν; Ή είναι οι κομμουνιστές του Στάλιν και του Κάστρο; Είναι οι αναρχικοί, οι τρομοκράτες, είναι οι θρησκευτικοί ηγέτες, που άλλοι αγωνίζονται για την αλήθεια, για την αγάπη, ενώ κάνουν σταυροφορίες και άλλοι για το Ισλάμ και πέραν αυτών και άλλες θρησκείες που είναι εδώ, εκεί, αλλού, παντού και δεσμεύουν τον άνθρωπο που αντί να αγγίξει το θεό με τη σκέψη τον ταπεινώνει και τον χρησιμοποιεί σαν μεσάζοντα, σαν άνθρωπο με αδυναμίες και τον εξυπηρετεί μόνο γιατί υπάρχουν συμφέροντα; Ανθρώπινα συμφέροντα και ανθρώπινες αδυναμίες. Υπάρχουν τέτοιοι που έχουν αυτή τη δυνατότητα, αυτή την αντίληψη, αυτή τη δύναμη για να κατευθύνουν τους άλλους; Και δεν φτάνουμε στο ερώτημα ποιος τους έδωσε το δικαίωμα για να τα κάνουν όλα αυτά γιατί οι άνθρωποι δίνουν τα δικαιώματα τους ηγέτες και κουμανταδόρους να τους κατευθύνουν γιατί ή βαριούνται ή δεν ξέρουν ή δεν έχουν τη δύναμη να ηγηθούν και να αποφασίσουν συλλογικά, εθνικά, οικογενειακά και ανθρώπινα. Εμείς λοιπόν σε αυτή τη χώρα, στην χώρα των Ελλήνων αρματολών, αμαρτωλών και χριστιανών, μάθαμε από τους προγόνους μας, από την αρχαία Ελλάδα και δεν εννοώ μόνο το αθηνόκρατος που ήταν πνευματικά ίσως ανώτερο αλλά και διεφθαρμένο ταυτόχρονα, αλλά και από τους Σπαρτιάτες που είχαν ήθος, συνέπεια και ευθύνη, ότι χωρίς πατρίδα, χωρίς οικογένεια, χωρίς θρησκεία και χωρίς συλλογική προσπάθεια όλων μαζί δεν υπάρχουν ούτε άνθρωποι ούτε κράτη. Αυτοί λοιπόν που θέλουν με διάφορα πολιτικά και φιλοσοφικά συστήματα να διαλύσουν την οικογένεια, να καταστρέψουν τη θρησκεία, να μην έχουν πατρίδα, να μην υπάρχει συλλογική προσπάθεια, με το διεθνισμό, τον φασισμό, τον κομμουνισμό, τον ευρωπαϊσμό και όλα τα –ισμό- γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να εξουσιάζουν, μπορούν να κουμαντάρουν τα ανθρωπάκια του πλανήτη, αυτοί δημιούργησαν και τις νέες τάξεις ανθρώπων και πραγμάτων και τις ομάδες ή κοινωνίες των πολεμοκάπηλων και μιλιταριστών και τους φιλοσόφους και τους τεχνοκράτες που εξυπηρετούν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και για να το πετύχουν αυτό πρέπει να καταργήσουν τα σύνορα των λαών. Πρέπει να διαλύσουν τα ήθη και τα έθιμα, τις παραδόσεις και τις συνήθειες τους, γιατί έτσι θα γίνουν ποιο ευάλωτοι και δεν θα χρειαστούν οι κουμανταδόροι χρόνο και χρήμα για να τους κατακτήσουν ή να τους αλλοιώσουν. Αυτοί λοιπόν που πιστεύουν ότι είναι οι περιούσιοι αυτής της γης έχουν ισχυρό εγκέφαλο ομολογουμένως, έχουν δαιμονικές ικανότητες αναμφισβήτητα, κατέχουν μυστικά, γνωρίζουν από τεχνοκρατία και φιλοσοφία, ξέρουν γεωγραφία και ιστορία και πιστεύουν ότι μπορούν να εξουσιάζουν τους άλλους με πολύ απλό τρόπο. Να δημιουργήσουν τη νέα τάξη ανθρώπων και πραγμάτων με τους έχοντες και κατέχοντες, να δημιουργήσουν την άλλη τάξη ανθρώπων και πραγμάτων, με τους είλωτες και υποτακτικούς, να εφαρμόσουν το σύστημα διαίρει και βασίλευε για να είναι ταχύτατη η αλλαγή και εύκολη, οι διαχειριστές των ανθρώπων και πραγμάτων να κάνουν την παγκοσμιοποίηση όπως τη λέμε εμείς σήμερα που με το διεθνισμό, τον κομμουνισμό, τον φασισμό και την διεφθαρμένη δημοκρατία καταργούνται τα σύνορα, μπαίνουν βγαίνουν στο ξέφραγο αμπέλι οι πάντες, κυριαρχούν οι μπεχτσήδες, γίνονται κουμανταδόροι, κερδίζουν γη και έδαφος, μετατρέπονται οι θερμοί σε ψυχρό πόλεμο ή σε οικονομικό πόλεμο και έτσι οι περιούσιοι της γης κυριαρχούν. Εάν διαβάσετε κατωτέρω ποιος ήταν ο Κίσινγκερ (δείτε τα βιογραφικά του) τότε ίσως καταλάβετε ότι είναι ένα παράδειγμα, ένα φαινόμενο, μια εικόνα, από όλα αυτά που λέμε εμείς με περισσότερες λέξεις σε αυτό το σημείωμα, άρθρο ή κείμενο και με την ευκαιρία τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο. Και πως μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση; Εκεί είναι το μεγάλο ερώτημα. Διότι εδώ υπάρχει ένα μεγάλο φιλοσοφικό ερώτημα και παιχνίδι, ποιος κυβερνά τον κόσμο αυτό και καλύτερα, για να είμαστε σαφέστεροι, ποιον θέλουν οι άνθρωποι να τους κυβερνά. Τον Θεόν ή τον Μαμωνά; Γιατί όπως λέει και η γραφή δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος αυτός, που ζει στον πλανήτη, που είναι πλάσμα του Θεού, που πιστεύει ή δεν πιστεύει ποιος τον έπλασε, αν είναι παντοκράτωρ, αν είναι η φύση, αν είναι ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Βούδας ή οποιοσδήποτε άλλος, το Δυσίν κυρίοις δουλεύειν- επαναλαμβάνω τη φράση της γραφής -όχι μόνο είναι ακατανόητο αλλά δεν είναι υπαρκτό και δεν είναι πορεία ζωής για τον άνθρωπο. Πρέπει να ξεκαθαρίσει εάν θέλει το Θεό ή θέλει το Μαμωνά. Τώρα ποιοι νομίζουν ή ποιοι πιστεύουν στον Μαμωνά αφού μελετήσετε τις γραφές εδώ, εκεί, αλλού, παντού, μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας και να αγγίξετε τον Θεό με τη σκέψη, όποιος και να είναι.
Βιογραφικό Χένρι Κίσινγκερ
Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (27 Μαΐου 1923) είναι πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, ακαδημαϊκός και συγγραφέας.
Έχει επίσης βραβευθεί με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1973 για τη συνεισφορά του στη διεκπεραίωση των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου στο Βιετνάμ.
Ο Κίσινγκερ έγινε ευρύτερα γνωστός λόγω της ένθερμης υποστήριξής του για τον ρεαλισμό στις διεθνείς σχέσεις και της αμφιλεγόμενης πολιτικής που ακολούθησε.
Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ από γονείς εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι το 1938 διέφυγαν στις ΗΠΑ υπό την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος. Αρχικά ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το 1969 διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας για τον πρόεδρο Νίξον και ύστερα κατά τη διάρκεια της προεδρίας Τζέραλντ Φορντ διετέλεσε και υπουργός εξωτερικών.
Η αμφιλεγόμενη σταδιοδρομία του στα ηνία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σημαδεύθηκε από την επιτυχημένη διπλωματική προσέγγιση της Κίνας, την αναθέρμανση των σχέσεων των ΗΠΑ με την ΕΣΣΔ, αλλά και από μια σειρά μη δημοφιλών πολιτικών κινήσεων, όπως την υποστήριξη της δικτατορίας στη Χιλή και την ανοχή της τουρκικής επέμβασης στην Κύπρο.
Ο Κίσινγκερ, μετά την εκλογή του Κάρτερ στην προεδρία, ίδρυσε εταιρεία παροχής συμβουλών και συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Το 1997, στο περιοδικό Νέμεσις δημοσιεύτηκε μια υποτιθέμενη δήλωση που ο Κίσινγκερ έκανε το 1994 σε μια συνάντηση υψηλά ισταμένων σε ένα ξενοδοχείο της Ουάσινγκτον.
Η πηγή της ήταν άρθρο της Turkish Daily News.
Η διαβόητη δήλωση ήταν:
“Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας”.
Το απόσπασμα αυτό παρότι δημοσιεύτηκε και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και στην Αυριανή, αμφισβητήθηκε. Ο Γιάννης Μαρίνος του Οικονομικού Ταχυδρόμου επικοινώνησε με τον Κίσινγκερ, ο οποίος έστειλε επιστολή διάψευσης στο περιοδικό καθώς και στην Turkish Daily News.
Η διάψευση δημοσιεύθηκε στα Πολιτικά Θέματα.
Από τότε, η δήλωση έχει πάρει λίγο πολύ τη θέση αστικού θρύλου και εξακολουθεί να επαναδημοσιεύεται και να κυκλοφορεί, ειδικά στο διαδίκτυο, σε fora και ιστολόγια, προκειμένου να υποστηριχτούν διάφορες θέσεις (πχ. θεωρίες συνωμοσίας περί ανθελληνισμού, επιστροφή του πολυτονικού συστήματος κλπ.). Στις αναδημοσιεύσεις ενίοτε αναφέρεται ότι η δήλωση έγινε το 1974, και όχι το 1994.
Οι υποστηρικτές της θεωρίας συνωμοσίας, υποστηρίζουν ότι είτε αληθινή είτε όχι, τα όσα περιγράφει είναι πραγματικά ενώ εξακολουθούν να είναι ύποπτες τόσο οι διαψεύσεις όσο και οι ελλείψεις στοιχείων.
Σύμφωνα με τον π. Μεταλληνό, ο ίδιος ήταν αυτήκοος μάρτυρας όταν έγινε αυτή η δήλωση το ’74, σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στο Μόναχο.
