Συνέντευξη στη Βάλια Μπαρμπατιώτη
Στην Αθήνα του ’40, ένας έρωτας γεννιέται στο σανίδι, όταν η Δωδέκατη Nύχτα ενώνει τον Νικόλα και τη Λυδία στη σκηνή και τη ζωή.
Ένας έρωτας που θα κρατήσει δεκαετίες, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και με πτυχές που μένουν κρυφές, μέχρι τη μέρα που ο Νικόλας αποφασίζει να αποκαλύψει στη Μάρω τα κρυμμένα μυστικά.
Μια ζωή σαν θέατρο, γεμάτη ένταση, πάθος και δημιουργία, συνδέει τους δύο πρωταγωνιστές μέχρι την τελική αυλαία. Μια ζωή όπου «Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες είν’ απλώς ηθοποιοί». Μια ζωή γεμάτη μυρωδιά από σανίδι. Μια ιστορία εμπνευσμένη από τους αξέχαστους έρωτες του θεάτρου και της μεγάλης οθόνης.
Ε: Διαβάζοντας το τελευταίο σας βιβλίο “Μυρωδιά από σανίδι” είχα για κάποιο λόγο στο νου μου την ιστορία του Δημήτρη Χορν και της Έλλης Λαμπέτη. Ποια ήταν η πραγματική σας έμπνευση για το συγκεκριμένο βιβλίο; Είχατε στο νου σας ένα συγκεκριμένο ζευγάρι;
Κ.Κ. «Το Mυρωδιά από Σανίδι» δεν αποτυπώνει την πραγματική ιστορία κανενός ζευγαριού. Σαφέστατα έχω εμπνευστεί από τους μεγάλους έρωτες της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60 αλλά θα ήταν λάθος να ταυτιστούν οι χαρακτήρες με ένα συγκεκριμένο ζευγάρι. Αναπόφευκτα στο μυαλό μας έρχονται πολλά από τα διάσημα ζευγάρια εκείνης της εποχής αλλά ο Νικόλας και η Λυδία αποτελούν ξεχωριστές οντότητες.
Ε:Εσείς έχετε ζήσει έναν έρωτα τόσο δυνατό, τόσο έντονο, όσο αυτός του Νικόλα και της Λυδίας; Ή μήπως τελικά αυτά τα βλέπουμε μόνο στις ταινίες και τα διαβάζουμε στα βιβλία;
Κ.Κ. Δε νομίζω ότι κάποιος μπορεί να γράψει πράγματα τα οποία δεν έχει ζήσει.
Ε: Πόσο διαφορετική είναι η πραγματικότητα πίσω από τη σκηνή, από αυτά που βλέπουμε πάνω της; Είναι τόσο ψυχοφθόρα η καθημερινότητα του ηθοποιού;
Στην ουσία τα παρασκήνια είναι άλλη μια παράσταση που παίζεται και εξελίσσεται ανάλογα με τις σχέσεις που χτίζονται μέσα στο θέατρο μεταξύ των ηθοποιών και των υπόλοιπων συντελεστών. Αυτή η διαδικασία άλλοτε είναι ευχάριστη και όμορφη αλλά άλλοτε επώδυνη και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την σχέσεις αλλά και με το ίδιο το έργο που ανεβαίνει στην εκάστοτε σκηνή.
Ε: Η ιστορία οδηγεί τον συγγραφέα ή ο συγγραφέας την ιστορία; Ποιος είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις σε αυτή τη σχέση;
Κ.Κ. Σε ό,τι με αφορά, συμβαίνουν και τα δύο. Είναι στιγμές που καθοδηγώ εγώ την ιστορία με αυτά που έχω στο μυαλό μου κι άλλες που αφήνω την πλοκή να με παρασύρει. Κυρίως όμως αφήνομαι στα «θέλω» και στο χαρακτήρα των κύριων πρωταγωνιστών. Αυτοί καθοδηγούν ουσιαστικά την πλοκή με την δράση και με τον τρόπο που συμπεριφέρονται.
Ε. Και μία ακόμη ερώτηση στο ίδιο πνεύμα. Τι πιστεύετε πως παίζει πιο σημαντικό ρόλο; Η ιστορία ή οι χαρακτήρες; Εσάς ποιο από τα δύο στοιχεία σας συναρπάζει περισσότερο σαν αναγνώστη και ποιο σαν συγγραφέα;
Κ.Κ. Νομίζω πως αν αυτά τα δύο δε συνδυαστούν, το αποτέλεσμα θα είναι κακό. Μια καλή ιστορία χωρίς υπαρκτούς και ζωντανούς χαρακτήρες είναι σαν να μην έχει σάρκα και οστά. Μόνο ο συνδυασμός των δύο φέρνει ένα αποτέλεσμα επιθυμητό, το οποίο θα συναρπάσει και θα κάνει τον αναγνώστη να ταξιδέψει με τις σελίδες ενός καλού βιβλίου.
Ε:Τρίτη φορά λοιπόν στη Λέσβο, αυτή τη φορά και στον Μόλυβο, πώς είναι το συναίσθημα να σας ζητάει ο κόσμος σε όλη την Ελλάδα με αγάπη να βρεθείτε κοντά του;
Η Λέσβος πλέον είναι αγαπημένος προορισμός κυρίως λόγω της σχέσης μου με το βιβλιοπωλείο book and art. Έχουμε διοργανώσει εξαιρετικές παρουσιάσεις και εγώ και η γυναίκα μου. Αγαπώ το νησί σας και χαίρομαι πολύ που θα ξαναβρεθώ ανάμεσα στους παλιούς αλλά και τους νέους αναγνώστες μου. Η παρουσίαση στο Μολύβου ήταν μια έκπληξη για μένα και χαίρομαι πολύ που θα βρεθώ για πρώτη φορά σε αυτό το μαγικό μέρος. Έχω ακούσει τόσα πολλά και θέλω να τα δω κι από κοντά. Είναι όμορφο να απολαμβάνεις την αγάπη του κόσμου και πολύ όμορφο να την επιστρέφεις με τον τρόπο που εσύ κρίνεις σωστό. Ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά.
www.kostaskrommydas
