Όλια Λαζαρίδου –ηθοποιός
Συνέντευξη
στη Νατάσσα Παπανικολάου
Στη «Γυναίκα της Ζάκυθος» , το έργο το Εθνικού μας ποιητή, σκηνοθετημένο από τον Δήμο Αβδελιώτη, μια παράσταση που έμεινε αξέχαστη σε όσους την παρακολούθησαν το καλοκαίρι που μας πέρασε στο αρχαίο Θέατρο της Μυτιλήνης, η εξαιρετική Όλια Λαζαρίδου, μας έκανε να κοιτάξουμε κατάματα την ακούραστη δύναμη του κακού που σαν καλός εργάτης σκάβει για να ριζώσει στην καρδιά του πιο ενθουσιώδη ξενιστή του. Του ανθρώπου.
Αυτή τη μοχθηρία και το αβυσσαλέο μίσος της Γυναίκας, για τους επαναστατημένους Έλληνες και τις προσφυγοπούλες που βρέθηκαν στην ανάγκη να ζητιανέψουν, όταν «κι οι πλέον πάμφτωχοι εβγάνανε το οβολάκι τους και το δίνανε κι εκάνανε το σταυρό τους κοιτάζοντας κατά το Μισολόγγι και κλαίοντας», αυτό το ίδιο κακό που κρύβεται μέσα μας και γύρω μας, μάς προτρέπει σήμερα να ξορκίσουμε. Μιλώντας στα «Πολιτικά» η ηθοποιός λέει πως το προσφυγικό ζήτημα αφορά όλη την Ευρώπη και όχι μόνο την Ελλάδα και μας συμβουλεύει ώσπου να βρεθούν οι λύσεις «να ακούσουμε την εσωτερική φωνή μας».
Η δραματική επικαιρότητα του νησιού μας σας έχει απασχολήσει;
Ακόμη και να μην παρακολουθούσα αυτά που συμβαίνουν στις ειδήσεις δεν μπορούμε πλέον να αγνοήσουμε το πρόβλημα.Το πρόβλημα είναι εδώ. Το πρόβλημα υπάρχει και είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο και θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια. Οι μετακινήσεις των πληθυσμών δεν θα σταματήσουν. Οι πόλεμοι συνεχίζονται. Αυτό είναι το καινούργιο στίγμα της εποχής.
Βλέπουμε διάφορες εικόνες ανά την Ευρώπη όπου οι πρόσφυγες άλλοτε καλωσορίζονται και άλλοτε απωθούνται βιαίως…
Η Ευρώπη είναι εντελώς ανέτοιμη, δεν έχει ασχοληθεί πραγματικά ακόμα με το ζήτημα. Όμως πλέον δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αναγκαστικά αργά ή γρήγορα κάτι πρέπει να γίνει. Αυτά σε συλλογικό επίπεδο. Καμιά φορά ξέρεις για να υπάρξει το συλλογικό το προσωπικό μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Καμιά φορά νομίζει ο άνθρωπος πως μιλώντας για το συλλογικό απαλλάσσεται της ευθύνης που έχει στο ατομικό επίπεδο.
Και σε προσωπικό επίπεδο τι μπορεί ο καθένας μας να κάνει;
Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε, ο καθένας μόνος του. Είναι να μην ακούσουμε τη φωνή του ζώου που προσπαθεί να επιβιώσει πάσει θυσία και όταν ακούει την φωνή του άλλου ζώου πάει να του πάρει τη μπουκιά από το στόμα, αλλά να ακούσουμε την άλλη, τη φωνή αυτή που ζει μέσα μας, την εσωτερική μας φωνή. Αυτή που μας λέει ότι αν δεν αγαπήσουμε τον διπλανό μας και δεν βρούμε έναν τόπο στην καρδιά μας να τον χωρέσουμε και αυτόν, τότε θα πεθάνουμε όλοι μαζί. Αυτό είναι το μέλλον και αυτό είναι το στοίχημα της εποχής μας.
Πώς πιστεύετε ότι έχει αντιδράσει ο Έλληνας απέναντι σε αυτό το στοίχημα;
Πιστεύω ότι μέσα από αυτό το σοβαρό πρόβλημα υπάρχει και κάτι το καλό. Τίθεται προς όλους μας ένα δίλημμα πολύ σοβαρό που ίσως επειδή εγώ είμαι άνθρωπος που θέλω να ελπίζω γενικώς, ίσως αυτό να μη μας σπρώξει στο ρατσισμό και στη μισαλλοδοξία αλλά μετά τα πρώτα αντανακλαστικά να καθίσουμε να το σκεφτούμε λίγο καλύτερα και να ανοίξουμε τις καρδιές μας στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ένα χέρι να τους κρατήσει…
Στα νησιά οι άνθρωποι καθημερινά απλώνουν αυτό το χέρι προς τη θάλασσα…
Δεν αντέχω να βλέπω άλλο τις φωτογραφίες πνιγμένων παιδιών. Κάθε άνθρωπος από αυτούς είναι και μια ιστορία. Βλέπουμε όμως τους ηλικιωμένους στη Λέσβο που βοηθάνε, τα διαβάζω συνέχεια . Οι μεγάλοι άνθρωποι δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Μαζί με τα παιδιά είναι οι πιο αγνοί γιατί δεν πάνε με τα νύχια και τα δόντια να υπερασπιστούν κάτι, πάνε με οδηγό την καρδιά τους και η καρδιά ξέρει. Είναι σοφή.
——————————————————————————————————————-
Η Όλια Λαζαρίδου αποφοίτησε από την σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Καρόλου Κουν
Στο Θέατρο Τέχνης σαν ηθοποιός, έπαιξε σε τραγωδίες και στον Υπηρέτη δύο αφεντάδων του Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Γ. Λαζάνη.
Έχει συνεργαστεί με την Έλλη Λαμπέτη στο έργο Φιλουμένα Μαρτουράνο σε σκηνοθεσία Μ. Μπολονινι.
Με το θίασο Τζένης Καρέζη-Κώστα Καζάκου στο έργο, Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, με τον οποίο… την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε ξανά στο Εθνικό Θέατρο στο έργο του Μπερναρ Σω, Το σπίτι του Σπαραγμού. Έχει συνεργαστεί με πολλούς από τους νεώτερους σκηνοθέτες του Θεάτρου μας σε πρωταγωνιστικούς ρόλους και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του νέου Ελληνικού Κινηματογράφου. Για τη συμμετοχή της σε αυτές έχει βραβευτεί τρεις φορές με το κρατικό βραβείο ερμηνείας.
