Γράφει η Βαρβάρα Γκιγκιλίνη (πρώτη δημοσίευση περιοδικό Γαστρονόμος)
Φωτογραφίες: Νίκος Κόκκας
Στη Δρώτα μοιάζει να έχει σταματήσει ο χρόνος. Σε ένα γραφικό μέρος όπου δεν υπάρχουν και πολλά που να σου αποσπούν την προσοχή πάρα μόνο οι ήχοι της φύσης και της θάλασσας, βρίσκεται το ταβερνάκι της Μαρίας Ξενιτέλλη, η οποία λατρεύει τη μαγειρική. Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον όπου η καθημερινή κουβέντα ήταν οι συνταγές του καφενείου της γιαγιάς Μαρίκας και του παππού Γιώργου, ζυμώθηκε μέσα της το ταλέντο που έγινε επάγγελμά της. Για πέντε χρόνια έμεινε και εργάστηκε στην Αυστραλία ως μαγείρισσα σε ελληνικά εστιατόρια και επέστρεψε στα πατρογονικά εδάφη το 2017 για να ξανανοίξει την οικογενειακή επιχείρηση σε ένα απομακρυσμένο χωριό, που κρατάει ακόμη τη γραφικότητα της παλιάς Ελλάδας. Η Μαρία ακολουθεί πιστά τις συνταγές της γιαγιάς της, αυτούσιες, από τα τεφτέρια της, χωρίς να πειραματίζεται, ενώ βγάζει το μεράκι της για τη μαγειρική σε νέα πιάτα που δημιουργεί, αν και εφόσον βρει την κατάλληλη πρώτη ύλη.
Η Δρώτα είναι απ’ αυτά τα ταβερνάκια όπου βρίσκεις ακόμη τα μικρά και νόστιμα πιατάκια, πέντε τον αριθμό, που συνοδεύουν το καραφάκι του ούζου. Θα σου προσφέρει σαλάτα από τον μπαχτσέ της, ένα παστό εποχής που θα φτιάξει η ίδια, όπως η μέλαινα που δοκιμάσαμε, ένα όσπριο όπως τα κουκιά με μπόλικο ελαιόλαδο και σκορδαλιά στην άκρη, και αφρόψαρα στο τηγάνι. Η Μαρία διηγείται ιστορίες από το καφενείο που είχαν οι δικοί της, θυμάται ότι ο παππούς της έβαζε στο πηγάδι της αυλής τα ντόπια αναψυκτικά, το νερό και τα ποτά για να παγώνουν και τα τραβούσε ένα-ένα με σχοινί για να τα προσφέρει στους θαμώνες. Έτσι παγωμένα όπως ήταν, θαρρείς πως άνοιγαν την όρεξη στους πελάτες που έπιναν το ουζάκι τους τρώγοντας σχεδόν αμέσως τα φρέσκα ψάρια που έφερναν οι ψαράδες από τις βάρκες τους.
Δοκιμάστε σκορπίνα φιλεταρισμένη και μαγειρεμένη με κους-κους, σαν θαλασσινό γιουβέτσι, με ντοματούλα, σκορδάκι και ζουμερά κομμάτια ψαριού που έχουν σιγομαγειρευτεί χωρίς να χάσουν τίποτα από τη μυρωδιά της θάλασσας. Ανάλογα με την εποχή μπορείτε να βρείτε μακαρονάδα θαλασσινών με γαρίδα ή καραβίδα και με μακαρόνια τόσο-όσο που λέμε εμείς εδώ για το al dente. Στην πρώτη θέση θα έβαζα τα γεμιστά καλαμαράκια με ρύζι και μυρωδικά, ντοματούλα, ψιλοκομμένα πλοκάμια καλαμαριού και κουκουνάρι – ιδανικό πιάτο για μια αυθεντική παπάρα στο ζουμάκι με ντόπιο ψωμί. Ακόμα μια πλωμαρίτικη συνταγή είναι οι πατατοκολοκυθοκεφτέδες, που τους βρίσκεις μόνο στο νότιο τμήμα του νησιού. Θυμίζουν πιτάκια, αλλά δεν είναι καθόλου στεγνοί.
Στη Δρώτα γίνεται κι ένα μικρό πανηγύρι λεσβιακών προϊόντων. Τα αλίπαστα είναι μόνο ντόπια, τα χταπόδια και τα ψάρια από το Πλωμάρι, τα τυριά από παραγωγούς της γύρω περιοχής και από λαχανικά ό,τι βγάλει ο μπαχτσές. Ζητήστε να συνοδέψετε το κρέας της επιλογής σας με παραδοσιακή και όχι πολύ γλυκιά μαρμελάδα ντομάτας και δοκιμάστε τον γκιουζλεμέ, το τηγανητό τυροπιτάκι του νησιού με φέτα και αυγό. Τον Σεπτέμβριο μπορείτε να φάτε πολύ και καλό ψάρι.
Στη Δρώτα, τέλος, μπορείτε να πάτε και με βάρκα από το Πλωμάρι, περνώντας από τη μαγική τοποθεσία της Παναγιάς της Κρυφτής με τα κρυστάλλινα νερά και το εκκλησάκι μέσα στον βράχο.
Δρώτα, Τ/6974-82.61.21
