Της Βαρβάρας Γκιγκιλίνη για το περιοδικό Γαστρονόμος
Φωτογραφία Νίκος Κόκκας
Ο κυρ Σπύρος άρχισε να δουλεύει αυτό το ουζερί από το 1991 μαζί με τον γιο του, τον Ισίδωρο, και τη σύζυγό του, Αντωνία, η οποία έφυγε από τη ζωή πριν από κάποια χρόνια. Από το ξεκίνημά του, η συνταγή που καθόρισε την πορεία του ήταν το χταπόδι του βουνού, πιάτο που πρωτοέφτιαξε η Αντωνία με χόρτα, μυρωδικά και μπόλικο ζουμάκι και απέκτησε φανατικό κοινό. Αν και ο ίδιος ο κυρ Σπύρος ονομάζεται Κωνσταντάρας, στο μαγαζί κράτησε το όνομα του πρώην ιδιοκτήτη και πρώτου καφετζή της περιοχής, του Κουτσομύτη, ο οποίος στη δεκαετία του 1960 το λειτουργούσε ως καφενείο, με μπουζούκια τα σαββατόβραδα. Βρίσκεται στον Συνοικισμό, μια προσφυγική συνοικία όπου τα απογεύματα γινόταν το νυφοπάζαρο και οι κοπέλες πήγαιναν πέρα δώθε για να γνωρίσουν τους νεαρούς θαμώνες του καφενείου. Κάπως έτσι ο κυρ Σπύρος ακούει και ο ίδιος στο όνομα Κουτσομύτης, αφού οι περισσότεροι πελάτες έτσι τον φωνάζουν. Άλλωστε, και ο δρόμος μπροστά στο ουζερί ονομάζεται οδός Κουτσομύτη.
Το μαγαζί βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι που οδηγεί στο Αρχαίο Θέατρο και διαθέτει τραπέζια μέσα και έξω. Σε όλους προτείνω να δοκιμάσουν πρώτα πρώτα τα σουγάνια, ζουμερές μπουκιές από γεμιστό κρεμμύδι με ρύζι και κιμά σε πηχτό αυγολέμονο. Πρόκειται για μια τοπική συνταγή, ιδιαίτερα μπελαλίδικη, που αξίζει τον κόπο να τη γευτείς. Μερακλής ο κυρ Σπύρος, μόλις βολευτείς στο τραπέζι θα ‘ρθει να καθίσει μαζί σου και θα σε ρωτήσει αν θα συνεχίσεις με κρέας ή ψάρι. Ύστερα θα ξεκινήσει να απαριθμεί μεζέδες και μαγειρευτά. Ανάλογα με την εποχή, θα σου προτείνει πάντα μια βραστή σαλάτα με λαχανικά από ντόπιο παραγωγό, για να ανοίξει η όρεξη. Όταν πηγαίνουμε με τον γιο μου, τον Βαγγέλη, παραγγέλνει πάντα παστουρμαδόπιτα. Η ζύμη που φτιάχνει η Χριστίνα είναι η καλύτερη που έχω δοκιμάσει με διαφορά – ούτε ψωμένια ούτε ιδιαίτερα ξερή. Τα κουταβάκια του, τα προσφυγάκια που λέμε εμείς εδώ, είναι πάντα γεμάτα ψαχνό, καλοτηγανισμένα και με σκορδαλιά από ψωμί σταρένιο – πάντα ζητάμε δεύτερη μερίδα. Κάποιες φορές φτιάχνει αρνάκι με ντόπια ρεβίθια Λισβορίου και σάλτσα από φρέσκια ντομάτα, που την καταλαβαίνεις στη γεύση, αλλά δεν φαίνεται καθόλου στο πιάτο. Στην εποχή της τούνας θα φάτε μπεκρή μεζέ με τούνα και μπόλικες πιπεριές, χωρίς να νιώσετε καθόλου τη μυρωδιά του ψαριού. Πρόκειται για μια παλιά συνταγή την οποία βρήκα μόνο στον κυρ Σπύρο και αποτελεί κορυφαίο ουζομεζέ. Με μπόλικο σκόρδο, πιπεριά κόκκινη και πράσινη και κρεμμύδια μαγειρεμένα χωρίς να χάνουν τη γεύση και την τραγανότητά τους. Στου Κουτσομύτη θα φάτε επίσης νόστιμους λαχανοντολμάδες και ντολμαδάκια, ενώ καθημερινά μικρά φρέσκα ψαράκια και φρούτα της θάλασσας έχουν την τιμητική τους. Και, βέβαια, τα κλασικά εδέσματα: σαρδέλες ή παπαλίνες παστές –το λεσβιακό σούσι–, λαχανίδα, αμπελοφάσουλα και διάφορα οστρακοειδή στην εποχή τους. Θα βρείτε και όλες τις ετικέτες ντόπιων ούζων, ακόμη κι αυτές πολύ μικρών παραγωγών που βγαίνουν σε μικρές ποσότητες. Όσο για τα κρασιά, διαθέτει καλά εμφιαλωμένα και σχεδόν όλους τους παραγωγούς της Λήμνου σε ασκό.
Ζαλόγγου 25 & Κουτσομύτη, Τ/22510-43.332
