Διαβάζω στο «Βιογραφικό λεξικό επιφανών και επίδοξων διασημοτήτων» (εκδόσεις Vakxikon.gr, – επιμέλεια Ίργουιν Λ. Γκόρντον – μετάφραση Μιχάλη Παπαντωνόπουλου) το λήμμα για τον δράστη του προπατορικού αμαρτήματος.
Αδάμ(αγνώστου επωνύμου. Προπάτορας, εξερευνητής και κηπουρός. Εγκαινίασε την ανθρώπινη ιστορία. Οι βιογράφοι διαφωνούν ως προς την καταγωγή του. Γεννήθηκε το πρώτο Σάββατο του έτους 1. Ελάχιστα πράγματα μας είναι γνωστά για τα παιδικά του χρόνια. Αυτοδίδακτος, ασχολήθηκε από νωρίς με την κηπουρική και τη γεωργία. Υπήρξε φανατικός υπέρμαχος της μονογαμίας. Παντρεύτηκε την Εύα –στενή συγγενή του- με την οποία απέκτησε δύο γιους: τον Κάιν και τον Άβελ. Έζησε σε πλήρη ευημερία επί σειρά ετών. Έπεσε θύμα, ωστόσο, της υπέρμετρης φιλοδοξίας που χαρακτήριζε τη γυναίκα του. Έχασε την εύνοια του ιδιοκτήτη των κτημάτων που εκμεταλλευόταν και καταστράφηκε επαγγελματικά. Έκτοτε, άλλαξε ένα σωρό δουλειές. Αγαπημένο φαγητό: τα μήλα.
Αναζητώ εναγωνίως το λήμμα για τον Αντώνιο, τον μέγα σωτήρα. Φευ! Ο λεξικογράφος έσφαλε καθώς απουσιάζει η καταγραφή. Τολμώ να προσθέσω τα στοιχεία:
Αντώνιος (γνωστός και ως Μέγας).
Γόνος πλούσιας οικογένειας, ευσεβών χριστιανών. Τον χαρακτήριζε η ολιγάρκεια και η εσωστρέφεια. Ωστόσο έγινε διάσημος αναλαμβάνοντας την σωτηρία των αμαρτωλών, που είχε αφήσει πίσω του ο Αδάμ. Ο Αντώνιος διένειμε την περιουσία των γονιών του στους φτωχούς και παρότι ζούσε σε μέγαρο, κατέληξε σε ένα κελί, που έχτισε μόνος του, όπου ασκήτεψε. Ο βίος του ήταν ένας συνεχής αγώνας κατά της φιλαργυρίας. Αφιέρωσε την ζωή του στην προσευχή και την νηστεία. Πνευματικός του ήταν ο Βολφγκάνγκιος, ο μέγιστος θεωρητικός της παραδειγματικής τιμωρίας των αμαρτωλών, με αυτομαστίγωση, νηστεία και στερήσεις που συνοδεύονται από αδιάκοπη προσευχή, προκειμένου να επιτευχθεί η εξιλέωση. Προβάλλοντας εαυτόν ως παράδειγμα προς μίμηση, ο Αντώνιος (γνωστός και ως Μέγας) επέβαλε στους φιλάργυρους αμαρτωλούς, που διήγαν βίο τρυφηλή, αλλά με δανεικά, την διανομή των περιουσιών τους, ώστε να εξοφληθούν τα χρέη. Η διδασκαλία του προς το πλήθος των αμαρτωλών στηριζόταν στην αρχή ότι οφείλουν να μάθουν να επιβιώνουν με ολοένα και λιγότερα. Έμεινε πιστός στην πολιτική του μέχρι τέλους και έφυγε μια νύχτα ταπεινά, αφήνοντας πίσω του πλήθος πιστών να αυτομαστιγώνονται για να εξιλεωθούν για τις αμαρτίες τους.
