Άγγελος Ρέντουλας: Κέιμενο, Νίκος Κόκκας : Φωτογραφία
Λίγο μετά τη Σκάλα Συκαμιάς, μετά από δεκάλεπτο χωματόδρομο, φτάσαμε στο μαγαζί «Λυγαριά-Παράδεισος» της Ραχήλ Κλανερτάτζη, ένα από τα μυστικά της Λέσβου.
Πάνω στη θάλασσα, μερικά τραπέζια στα βότσαλα.
Μέλαινες (μένουλες) παστές, λακέρδα και παπαλίνες, πίτες ένα σωρό, λουλούδια γεμιστά με ρύζι, μελιτζάνες τηγανητές με σάλτσα και μερικά κανονέλια ούζο. Ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας είναι ψαράς.
Κουλουριάζομαι μες στη σουρεαλιστική εμπειρία: μερικά μέτρα πιο πέρα η γιαγιά Μαρίτσα (θεός συγχωρέστη) και οι άλλες δυο γιαγιάδες της διάσημης φωτογραφίας είχαν τα μωρέλια των προσφύγων αγκαλιά και τα τάιζαν με το μπιμπερό. Ο Γιώργος θυμάται: ήταν τόσες πολλές οι βάρκες τότε ανάμεσα στις δύο χώρες που ήταν σαν να μπορούσες να περπατήσεις από την Τουρκία στην Ελλάδα.
Η ζωή συνεχίζεται. Μια συμμορία σκυλιών ζητιανεύει παστά και ψωμί από το τραπέζι, στο θαλάσσιο πέρασμα κάνουν συνεχώς περιπολίες σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού, ένα φεγγάρι φέγγει απόκοσμο και ωραίο.
Σαν να ‘μαστε στην άκρη του κόσμου. Μια θάλασσα ζωντανό αρχείο.
