“Εκλογική χρονιά το 2019 και, σαν πτωματοφάγα όρνεα, οι κάθε λογής υποψήφιοι διαγράφοντας κύκλους πάνω από το εκλογικό σώμα, σαρώνουν χωριά, καφενεία και ιδιωτικές συναθροίσεις. Ενδεδυμένοι την στολή της απάτης (κοστούμι – γραβάτα) οι εφαψίες της εξουσίας κάνουν καθημερινά χιλίαδες χειραψίες, βγάζουν πύρινους λόγους και υπόσχονται στους πάντες τα πάντα προκειμένου να αρπάξουν την ψήφο.
Όμως εσύ ταπεινέ μου ψηφοφόρε, αποκαμωμένος από την βάρβαρη φορολογία των παράνομων μνημονίων και της άγριας λιτότητας, δύο πραγματάκια μόνο ζητάς. Οι πολιτικοί να μη κλέβουν και να κάνουν αυτά που υπόσχονται. Απλά, στοιχειώδη πράγματα, που όμως φαίνεται πως δεν είναι και τόσο δεδομένα.
Αντίθετα, δεδομένο είναι πως με την ψήφο σου – απόφαση μιας στιγμής – μπορεί να βάλεις μεγάλο μπελά στο κεφάλι σου. Και τότε θα πρέπει να περιμένεις – και να υπομένεις – τέσσερα χρόνια για να τους “τιμωρήσεις”. Να διαλέξεις τους άλλους δηλαδή, που σήμερα απορρίπτεις. Έφαγε η φακή το λάδι, λένε στο χωριό μου. Αφού δεν μπορείς να ανακαλέσεις της απόφασή σου, θα υποφέρεις…
Αυτή, μας λένε, είναι η σύγχρονη δημοκρατία. Οι αιρετοί άρχοντες έχουν “περιορισμένη ευθύνη”, αξιολογούνται μόνο στην κάλπη και μόνο με πολιτική αξιολόγηση. Σας αρέσει, δε σας αρέσει. Όμως κάπως αλλιώς μας τα λένε οι ένδοξοι πρόγονοί μας, που κάτι ήξεραν παραπάνω…
Δέχθηκα την πρόταση του Γιάννη Σπιλάνη να συμμετέχω σε αυτές τις εκλογές για ένα μόνο λόγο. Για να επιδιώξω τον έλεγχο και την αξιολόγηση, που εσύ ζητάς, σε αυτούς που καθημερινά αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μας (εσχάτως και για το παρελθόν μας). Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική σου ενεργή συμμετοχή. Είσαι ο κυρίαρχος λαός, που γράφει το Συνταγμα, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από εσένα και όλα αποφασίζονται στο όνομα σου. Σίγουρα δικαιούσαι να αλλάζεις γνώμη ή τουλάχιστον να τραβάς το αυτί αυτού που σε κοροϊδεύει.
Κι επειδή κι εγώ θα γίνω σαν όλους αυτούς που κατακρίνω, αν δεν αξιολογείς και με ελέγχεις, σε εκλιπαρώ: Μη με ψηφίσεις αν είναι να πας ήσυχος στο σπίτι σου, μετά τις εκλογές. Επικοινώνησε μαζί μου, ώστε όλοι μαζί θα αναζητήσουμε τον τρόπο για δημοκρατία στην πατρίδα μας.
Όμως, καλέ μου συμπολίτη, θα αναρωτιέσαι διαβάζοντας αυτά που γράφω, ποιός θα μπορούσε να είναι αυτός ο τρόπος σήμερα, που μια διακρατική ολιγαρχία του χρήματος, μεταβαίνοντας στο μέλλον, παρεμβαίνει με σχέσεις δύναμης και ηγεμονεύει στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα; Δοκίμασες την παγκοσμιοποίηση των κινημάτων (Σιατλ, Γένοβα, Ριο, κ.ά) χωρίς αποτέλεσμα.
Βλέπεις η διαμαρτυρία δεν παράγει πολιτικό αποτέλεσμα, αν είσαι έξω από το πολιτικό σύστημα. Αυτό το βίωσες με σκληρό τρόπο συμμετέχοντας και στα κινήματα των πλατειών και στις συγκεντρώσεις για το μακεδονικό και είδες που μας οδήγησε…Όμως, αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι, πως χωρίς εσένα, χωρίς την κοινωνία δηλαδή, δεν υπάρχει ούτε οικονομία, ούτε πολιτική. Αυτό το γνωρίζουν καλά και το φοβούνται πολύ οι δυνάμεις που κυριαρχούν.
Αλλά δεν είναι το ζήτημα σήμερα, οπισθοδρομώντας να καταργήσουμε την εξέλιξη της οικονομίας και της επικοινωνίας και να κλειστούμε πάλι πίσω σε έθνη – κράτη παλαιάς κοπής, αλλά να ελέγξουμε αυτές τις δυνάμεις, που κυριαρχούν, και να τις υποχρεώσουμε να αποδεχθούν η βούληση της κοινωνίας να γίνει καθημερινός θεσμός της πολιτείας και εταίρος του πολιτικού συστήματος.
Αυτό θα γίνει όταν οι κοινωνίες, εσύ, εγώ, πετύχουμε να αλλάξουμε το περιεχόμενο των αξιών μας και επαναπροσδιορίσουμε βασικές έννοιες, όπως, πολίτης, δημοκρατία, δικαιοσύνη, κράτος, έθνος. Η νέα ιδεολογία, που θα προκύψει από αυτόν τον αναστοχασμό, θα είναι μια πολιτική ιδεολογία μετάβασης, από την σημερινή καλυμένη απολυταρχία, στην πραγματική αντιπροσώπευση της κοινωνίας μας. Κι αυτό θα γίνει αν, αντί για τις αντισυμβατικές συμπεριφορές, που προβάλλαμε μέχρι χθες, επιδιώκουμε αντσυστημικές παρεμβάσεις, απαιτώντας ενα πραγματικά αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης, όπου, σε καθημερινή βάση, να ζητήται η γνώμη της κοινωνίας, για κάθε απόφαση που θα λαμβάνεται σε πολιτικό επίπεδο.
Να γίνει δηλαδή η βούληση σου θεσμός της Πολιτείας, όπως προβλέπει και το Σύνταγμα μας.
Στο κοντινό μέλλον, όχι μόνο τα άτομα, αλλά και οι κοινωνίες θα συναντιούνται στο διαδίκτυο. Εκεί θα ενημερώνονται, θα διαβουλεύονται, θα αποφασίζουν και θα δημοσκοπούνται. Οι πολίτες θα έχουν, επιτέλους, την ενημέρωση που απαιτείται, τη συμμετοχή στον πολιτικό διάλογο, τον έλεγχο των πολιτικών αποφάσεων και την δυνατότητα ανάκλισης τους.
Έτσι ο πολίτης, από φερέφωνο του κάθε κατευθυνόμενου πολιτικού, που είναι σήμερα, θα αναδειχθεί σε εντεταλμένο μέλος της κοινωνίας μας”
