Η Ουρανία Καραγιάννη από τον Άνω Χάλικα, συνήθιζε να αιχμαλωτίζει τις πιο όμορφες οικογενειακές της στιγμές στη Βοστόνη, όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, με μια φωτογραφική μηχανή. Αυτή η μνήμη, ίσως να ήταν και η σπίθα που οδήγησε την εγγονή της, Κατερίνα Γιαννακοπούλου, ή αλλιώς τη Stella Johnson, -όνομα το οποίο επέλεξε για τον εαυτό της και με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστή η Ελληνοαμερικανίδα φωτογράφος-να γυρίσει τον κόσμο με μια κάμερα.
Την πρώτη φορά που η Στέλλα επισκέφθηκε το νησί ήταν στα 17 της χρόνια: «Όταν ήρθαμε μας περίμεναν στο αεροδρόμιο δύο άνθρωποι.Μαζί τους ήταν και ένα κοριτσάκι. Η μία γυναίκα που έμοιαζε πάρα πολύ με τη γιαγιά μου, ήταν η θεία μου η Αντωνία και το κοριτσάκι ήταν η ξαδέρφη μου που φορούσε ένα μοβ φόρεμα το οποίο και αναγνώρισα αμέσως καθώς ήταν δικό μου και το φορούσα όταν ήμουν στην ηλικία της», θυμάται η Στέλλα. Η οικογενειακή «ανακύκλωση» των ρούχων από τους συγγενείς στην Αμερική είναι κάτι συνηθισμένο για όσους έχουμε οικογένειές έξω. Με την ξαδέρφη την Κατίνα ένιωσε αμέσως μια σύνδεση. Ήταν όπως θα έλεγε όταν θα την ξανασυνταντούσε αργότερα, το alter ego της.
Ένα από τα πρότζεκτ της Στέλλας είναι το “ZOI” , ένα λεύκωμα με φωτογραφίες από την Κρήτη και την Λέσβο το οποίο “εξηγεί” τι σημαίνει η σύνδεσή της με την Ελλάδα:
“Για μένα , η φωτογραφία είναι αφενός μια εσωτερική αναζήτηση αλλά και η επικοινωνία με άλλους. Το έργο μου παράγεται ως αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας . Όταν είμαι στην Ελλάδα , η αίσθηση του τόπου και του εαυτού μου συμφιλιώνονται. Εδώ δεν έχω καμία ανάγκη να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω”…
Σε αυτό το λεύκωμα βρίσκεται η φωτογραφία της Αργυρούλας να κρατά την παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία τους με τη Μαρία με την οποία γνωρίζονται όλη τους τη ζωή! Παιδιά προσφύγων, γέννημα θρέμμα του Συνοικισμού όπου παντρεύτηκαν κι έζησαν τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους, είναι οι γειτόνισσες της Κατίνας,της ξαδέρφης της η οποία είναι η τρίτη της φωτογραφίας! Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε το 2011 για το ΖΟΙ. Αυτές τις μέρες η Στέλλα τράβηξε ξανά τις δύο φίλες να κρατούν παλιές φωτογραφίες από τη δεκαετία του 60 για ένα νέο πρότζεκτ που ταξιδεύει πίσω στο χρόνο!
Από τη Νικαράγουα και το Καμερούν, στο Μεξικό και την Κούβα και από εκεί ξανά στη Μυτιλήνη και τ΄Ανώγεια, η Στέλλα, που έχει μαθητεύσει δίπλα στον μεγάλο Έλληνα φωτογράφο της διασποράς, Κωνσταντίνο Μάνο, αναζητά τις ρίζες της και τις ρίζες των ανθρώπων μέσα από τα φωτεινά πορτρέτα τους.Η διάσημη φωτογράφος, που διδάσκει στο πανεπιστήμιο Τεχνών του Λέσλι, στο πανεπιστήμιο τη Βοστόνης και του Μέιν επισκέπτεται εδώ και μια εξαετία κάθε χρόνο τη Λέσβο και την Κρήτη, με σκοπό να ολοκληρώσει το συνεχιζόμενο πρότζεκτ της. Τα έργα της, που χαρακτηρίζονται από μια έντονη ελληνικότητα, παρουσιάζονται σε μεγάλες εκθέσεις και γκαλερί “ταξιδεύοντας” την Ελλάδα και τη Λέσβο σε όλο τον κόσμο. Η πραγματική όμως δουλειά της Στέλλας είναι στον δρόμο, εκεί όπου συναντά και γνωρίζει τους ανθρώπους προτού τους αιχμαλωτίσει για πάντα με το φακό της….
