Γράφει η Όλγα Χιώτη
Στο πρωινό περπάτημα συναντάς τα πιο αλλόκοτα πλάσματα …
Πριν κανένα μήνα περίπου διασταυρώθηκα πρώτη φορά με έναν νεαρούλη (νεαρουλικότερο εμού τελοσπάντων), έβγαζε μαραθώνιες βόλτες το Jack Russell του. Στην τρίτη μέρα που διασταυρωθήκαμε μου είπε καλημέρα με ξενική προφορά κι εγώ έκπληκτη νυσταγμένη και έχοντας πια ξεχάσει πόσο γλυκό είναι να λες μια καλημέρα σε αγνώστους που όμως σας συνδέουν τα μυστικά του πολύ πρωινού, αντιχαιρέτισα αφού πια με είχε προσπεράσει. Έκτοτε κάθε μέρα καθιερώθηκε μια καλημέρα με μικρές προσθήκες, ένα χαμόγελο, ένα σήκωμα χεριού, μια ματιά από λίγο πιο μακριά, επιβεβαίωση της ευχάριστης ρουτίνας.
Στο πρωινό περπάτημα της βάρδιάς μου συναντιέμαι με 5-6 άτομα κατά μόνας κι ένα ζευγάρι.
Μετά τον νεαρούλη, βάλθηκα να διασπείρω την καλημέρα και στους άλλους. Στο διάστημα που μεσολάβησε το ζευγάρι με ζόρισε πιο πολύ απ΄όλους, δύσκολα την απαντούσαν την καλημέρα, η κυρία τελικά γλύκανε τη μέρα που βλέποντας την να προηγείται μισό μέτρο απο τον σύντροφο στο περπάτημα, της σχολίασα απο μακριά με χαμόγελο πως σήμερα προπορεύεται, “εμ πάει αργά αυτός”(το αυτός περιείχε ένα πλαινό και πίσω κοίταγμα αγανάκτησης) μου απάντησε.
Στο μεταξύ κερδίσαμε τον κύριο με την φαρδιά φόρμα και το γρήγορο περπάτημα που διασταυρωνόμαστε πάντα στο ίδιο ακριβώς σημείο και μας χαροποιεί ιδιαιτέρως και τους δύο πια υποθέτω μια και μας αποκαλύπτει πόσο ακριβείς είμαστε στην ώρα που ξεκινάμε και πόσο σταθερή ταχύτητα έχουμε στο περπάτημα ε κι αυτά είναι τα μικρά μας μυστικά θαρρώ. Σήμερα μάλιστα με χαιρέτισε με πολλά χαμόγελα που είχαν ξεκινήσει ήδη δέκα μέτρα νωρίτερα από το σημείο μηδέν μας. (μπορεί να ταν και πιο μακριά αλλά έχει παλι μεγαλώσει η μυωπία μου και δεν καλοβλέπω).
Κερδίσαμε και την αθλητική κυρία που κάνει της διατάσεις της μαζί με τα sun salutations της.
Και τον βαρύ δρομέα, τον όμορφο με τα πλουμιστά αντιανεμικά του.
Γενικά κερδάμε καλημέρες, καλά πάμε.
Τον “αυτόν” δεν τον κατάφερα πάντως τόσο καιρό. Θα τον αφήσω στην κυρία που προπορεύεται, ας κάνει κι αυτή καμιά δουλειά.
Και τώρα που κερδίσαμε όλες τις καλημέρες, εξαφανίστηκε ο νεαρούλης με το τζακ ράσελ. Εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός , μας έκανε ανθρώπους σε μια πρωινή διαδρομή πλάι στη θάλασσα και όταν ολοκληρώθηκε το έργο του εξαφανίστηκε μαγικά.
Μας έμειναν οι καλημέρες και τα χαμόγελα, μεγάλο κέρδος
Κουίζ: πόσες αναφορές στο “καλημέρα” έχει το κείμενο;
